جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بيزگرايان، يا طرفداران نظريه‌ي تأييد بيزي، بر اين باورند كه راه‌حلي براي مسأله‌اي قابل‌توجه در فلسفه‌ي علم دارند؛ و آن مسأله، همان تعيين منطق حاكم بر شواهد و استقراي دربردارنده‌ي آن است؛ اين مسأله از اهميت ويژه‌اي در فلسفه‌ي علم برخوردار است؛ چراكه در نهايت، آن‌چه كه موجب تمايز افسانه و علم مي‌شود، اين‌ست كه ما گواه و شاهد خوبي براي محتوا و مضمون علم و يا لااقل علومي كه به كمال رسيده‌اند، داريم. ايده‌هاي اصلي مشترك در تمام نسخه‌هاي گوناگون نظريه‌ي تأييد بيزي، اين‌ست كه باور‌هاي دانشمند با يك اندازه‌ي احتمال تأييد مي‌شوند يا بايد با يك اندازه‌ي احتمال تأييد شوند؛ و اين‌كه الحاق شاهد جديد، به‌وسيله‌ي شرطي‌سازي با استفاده از نظريه‌ي بيز صورت مي‌پذيرد. خوش‌آيندترين خواص رويكرد بيزي سه چيز است:اول اين‌كه اين نظريه، مفهوم مبهم از منطقِ استقراء را به يك حساب غيرمبهم و واحد، يعني حساب احتمالات، تحويل مي‌كند. دوم اين‌كه، اين نظريه‌ي جامع، قابليت جالب‌توجه‌اي براي نظام‌مند ساختن پشتيباني مشاهدات از فرضيه را دارد. سومين خاصيت كه مهم‌ترين آن‌هاست، اطمينان از سازگاري است. در بيش‌تر رويكرد‌هايي كه با شواهد سروكار دارند، هيچ اطميناني از سازگاري در رفتار آن‌ها با دسته‌اي وسيع‌تر از مشاهدات، ديده نمي‌شود. نظريه‌ي تأييد بيزي، براي ما تصوير ساده‌اي را تهيه مي‌كند: رفتار كلي شواهد در هر لحظه، به‌وسيله‌ي يك توزيع احتمال ضبط مي‌شود. تا زماني‌كه باور‌هايمان را مطابق حساب احتمالات شكل مي‌دهيم و بهنگام مي‌كنيم، نبايد در مقام داوري‌هاي وابسته به شواهد، به سمت تناقض‌ها سوق داده شويم. شايد به‌خاطر همين خصوصيات باشد كه هم‌اكنون نظريه‌ي تأييد بيزي، از جايگاه پيشتاز در ميان رويكرد‌هاي مختلف از استقراء و تأييد در ادبيات فلسفه‌ي علم، برخوردارست.بيز‌گرايان بر اين باورند که محاسبات احتمالي بيزي را مي‌توان براي حل پارادوكس‌هاي تأييد به‌كار برد. آن‌ها همگي در اين عقيده متفق‌اند كه رويكرد‌هاي كيفي نسبت به نظريه‌ي تأييد، از جمله رويكرد فرضي‌استنتاجي و تأييد نمونه‌ايِ همپل، نااميد كننده‌اند و يك رويكرد مناسب در روشي كه شاهد از فرضيه‌ها و نظريه‌ها پشتيباني مي‌كند، بايد كمّي باشد؛ كه رويكرد كمّي، مستلزم استفاده از اصول حساب احتمالات است. هدف از اين تحقيق، بحث و بررسي در زمينه‌ي بيزگرايي و پاسخ به چالش‌هاي وارد به آن است.

گزاره های احتمالاتی دسته خاصی از گزاره ها هستند که در گفتار روزمره و علمی استفاده های فراوان دارند. تحلیل مفهوم و تعبیر احتمال برای بررسی جایگاه این گزاره ها در علم مساله ای اساسی است. تدقیق مفهوم احتمال و تعبیر آن برای فهم و ارزیابی محتوای گزاره های علمی ضرورت دارد. در این مقاله پس از معرفی دستگاه استاندارد اصل موضوعی احتمالات معرفی می گردد و پس از آن اشاره مختصری به تعابیر متفاوت احتمال خواهد شد. سه دسته اساسی از تعابیر احتمال وجود دارد: تعبیر منطقی، تعبیر ذهنی، تعبیر عینی (تمایلی). تعبیر ذهنی به عنوان پایه بیزگرایی مورد توجه بیشتری قرار دارد. هدف اصلی در این مقاله بررسی تعبیر ذهنی احتمال است که طی آن، دو دسته استدلال در باب توجیه پیروی درجات باور از اصول نظریه احتمال مورد بررسی و نقد قرار می گیرد.

بیزگرایان بر این باورند که راه حلی برای مسئلة تعیین منطق حاکم بر شواهد در اختیار دارند؛ این مسئله از اهمیت ویژه ای در فلسفة علم برخوردار است، چراکه درنهایت آن چه موجب تمایز افسانه و علم از هم می شود این است که ما گواه خوبی برای محتوا و مضمون علم داریم. ایدۀ اصلی مشترک در نسخه های گوناگون نظریة تأیید بیزی، این است که باور ها با اندازه ا ی از احتمال تأیید می شوند و الحاق شاهد جدید، به وسیلة شرطی سازی و با استفاده از قاعدة بیز صورت می پذیرد. بیز گرایان همگی بر این باورند که رویکرد های کیفی در مورد نظریة تأیید، ناامیدکننده اند و یک رویکرد مناسب در روشی که شاهد از فرضیه ها و نظریه ها پشتیبانی می کند، باید کمّی باشد؛ که رویکرد کمّی، مستلزم استفاده از اصول حساب احتمالات است. هدف از این مقاله، بررسی چالش های نظریة تأیید به وسیلة رویکرد استاندارد بیزی است.