جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ساده ترین و معمول ترین راه برای خلاص شدن از کابوسِ مرگ فکر نکردن به آن است. اما مرگ را نه می توان علاج کرد و نه کنترل. این واقعیت که ما خواهیم مرد و اینکه مرگ هر لحظه می تواند سر برسد بر کل زندگی ما سایه افکنده است. راه های زیادی برای اندیشیدن دربارهٔ مرگ و کنار آمدن با آن هست که البته خیلی از آنها تلاشی است برای گریز از آن. اما تاد می در این کتاب می خواهد با مرگ با تمام قدرت آن رویارو شود. او با فرض اینکه مرگ پایان زندگی ماست می پرسد این مسئله چه معنایی در زندگی ما دارد؟ چطور می توانیم همچون موجوداتی که خواهیم مرد و می دانیم که خواهیم مرد زندگی کنیم؟ می با مروری بر آموزه های ادیان مختلف، اندیشه های فیلسوفان و نویسندگانی از عصر باستان تا دوران مدرن و نیز با شرح تجربه های شخصی اش می کوشد به این پرسش ها پاسخ دهد. او دو رویکرد متفاوت نسبت به مرگ را با هم پیوند می دهد. اولی رویکردی است که مرگ را شر نمی داند یا دست کم نامیرایی را بدتر از مردن می داند و دومی رویکردی است که می گوید مرگ شر است اما گریزی هم از آن نیست. می نشان می دهد که اگر بخواهیم به رغم واقعیت مسلم مرگ زندگی کنیم، باید این دو دیدگاه را با هم بیامیزیم. تلفیق آنها هم زیبایی و هم غمی به زندگی ما می دهد که درهم تنیده اند. به هر حال واقعیت این است که برای همهٔ ما مواجه شدن با مرگ خودمان دشوار است. اگر این دشواری را درک کنیم، اگر به جای متوسل شدن به توهّم یا گریز با آن رودررو شویم، شاید بتوانیم از نیروی مرگ کمک بگیریم تا از خودمان چیزی بسازیم که افسوسی برایمان باقی نماند.

ترجمه ماشینی: موضوع زندگی و مرگ عنوان کتابی از نویسنده و روانپزشک آمریکایی اروین دی. یالوم (1931) و همسرش، نویسنده و مورخ فمینیست مرلین یالوم (1932-2019)، انتشارات الروافید الثقفیه و ابن الندیم، ترجمه خالد الجبیلی. این زوج فصل‌های این خاطرات را با یادآوری زندگی مشترک خود از نوجوانی تا پیری نوشتند. همانطور که آنها با پیری، شکنندگی و مرگ یکدیگر را پرورش دادند، ارزش و ارزشمندی زندگی را درک کردند. کتاب با صحبت یالوم در مورد از دست دادن همسرش به پایان می رسد که او آن را دردناک ترین تجربه زندگی خود توصیف می کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب عناصر میان رشته ای و روشی مربوطه را که برای تشکیل یک چارچوب مفهومی که هم عملگرا و هم دقیق است، مورد نیاز است، گرد هم می آورد. با استفاده از بهترین و اغلب جدیدترین، کار در تناتولوژی، روانشناسی، علوم اعصاب، جامعه شناسی، فیزیک، فلسفه و اخلاق، چارچوبی را برای درک هر دوی مرگ ایجاد می کند - که مستلزم صرف زمان زیادی برای توسعه تعاریف انواع مختلف است. هویت در لحظه و هویت در طول زمان - و ارزش‌های دخیل در مرگ. این چارچوب عمل گرایانه به سؤالاتی در مورد اینکه چرا مرگ نوعی از دست دادن است پاسخ می دهد. چرا واکنش‌های عاطفی، احساسات و خواسته‌هایی را که انجام می‌دهیم تجربه می‌کنیم. کدام یک از این واکنش‌ها، احساسات و خواسته‌ها موجه هستند و کدام‌ها توجیه‌پذیر نیستند. آیا می توانیم از مرگ جان سالم به در ببریم و چگونه آیا مرگ ما می تواند به ما آسیب برساند یا خیر. و چرا و چگونه باید برای مرگ آماده شویم. به لطف چارچوب عمل گرایانه به کار رفته، پاسخ به سؤالات مختلف به احتمال زیاد دقیق و قابل قبول تر از سؤالاتی است که دارای زیربنای علمی کمتر دقیق تر هستند یا با جهان های اتوپیایی سروکار دارند.

ترجمه ماشینی: این یک کمک اصلی به حوزه بسیار مورد بحث ارزشی است که ما باید برای زندگی انسان قائل باشیم. با برجسته شدن موضوع اتانازی در عرصه عمومی، این کتاب برای بالاترین ارزش غیرمطلق گرایانه در مورد اخلاق زندگی و اینکه چگونه با تاکید فعلی جامعه بر استقلال فردی مطابقت دارد، بحث می کند. نه تنها استدلال های موافق و مخالف قرار دادن بالاترین ارزش برای زندگی مورد بررسی قرار می گیرند، بلکه نحوه استدلال به ویژه استفاده از شیب های لغزنده مورد بحث قرار می گیرد. با استفاده از مثال‌های روزمره، تأثیر ارزش‌گذاری بالا بر زندگی بررسی می‌شود. دور بخش مراقبت‌های ویژه آینده‌نگر، مسائل اخلاقی و منابعی را نشان می‌دهد که با آنها در اتخاذ بالاترین ارزش در سیاست زندگی برای تصمیم‌گیری‌های پزشکی به چالش کشیده می‌شویم. این کتاب برای دانشجویان اخلاق، پرستاری و پزشکی و همچنین کسانی که در بحث عمومی در مورد اتانازی درگیر هستند مفید خواهد بود.

ترجمه ماشینی: زندگی و مردن خوب رویکردی آگاهانه و میان رشته ای به مشکلات، داده ها، نظریه ها و رویه هایی دارد که یک جامعه عادل باید در هنگام ایجاد سیاست هایی در مورد مرگ و زندگی انسان در نظر بگیرد. روانشناس برجسته لوئیس پترینوویچ بحث های بحث برانگیزی را که در کار قبلی خود، تکامل انسان، بازتولید، و اخلاق مطرح شده بود، بسط می دهد و موضوعات معاصری مانند: اخلاق غربالگری ژنتیکی انسان و پروژه ژنوم انسانی را در نظر می گیرد. پیوند عضو؛ مجاز به خودکشی و اتانازی؛ و پزشکانی که در روند مرگ کمک می کنند.

سورن کی یرکگارد (1813-1855) توجه خود را به عناصر وجودی هستی ما معطوف کرده بود. از میان این عناصر، مفاهیم اضطراب، هراس، گناه و از خودبیگانگی از اهمیت بسیار برخوردارند. فلسفه وجودی (اگزیستانسیالیسم) کوشید اسرار وجودی بشر را دریابد و به او کمک کرد که از تنهایی، اضطراب، و هراسی که وجود و بقای او را تهدید می کند رها شود. هراس بشر معلول این فرض او بود که در این جهان بیگانه، وانهاده شده است. پینتر تصاویری از مرگ و زندگی، بودن و نبودن، و واقعیت تقلیل بشر در حد موجودی پوچ و فناپذیر را ترسیم کرد. نمایشنامه او نقد تلخی است بر وجود بشر. در جهان پینتر، صلح و امنیت توهمی صرف هستند که در خطر نابودی بیرونی قرار دارند. شخصیت های نمایش او بر اثر اضطراب و هراس به عجز آمده اند. بقای بشر بستگی دارد به وجود او در یک اتاق. نمایش در پایان به این ختم می شود جایگاه انسان در جهان، به ادعای کی یرکگارد «ناامن و ایمنی ناپذیر» است. انسان در جهان وانهاده شده است، و در تنهایی خویش اسیر اضطرابی عجزآور است. به ادعای کی یرکگارد، پوچی منشا این اضطراب است.

مكتب نوافلاطونی تأثير بسزايی در توسعه صوفيگری داشت. اين مكتب آن‏گونه كه افلوطين مطرح نمود، خدا را مبدأ و غايت هر چيزی تصور كرد. در حالی كه صوفيگری به رهيافتی آزادتر و انتقادی‏ تر تمايل دارد. احتمالا ترجمه ‏های افلوطينی زمينه قطعی فلسفی را برای صوفيگری آماده كرد. يک بررسی اجمالی از صوفيگری و مكتب نوافلاطونی آشكار می سازد كه اين دو در زمينه ‏هايی همچون نگرش به حقيقت خداوند، روح، بدن و مفاهيمی همچون خير، شر، زيبايی، مرگ و زندگی و خلقت شباهت‏های نزديكی دارند.

چکیدهانسان موجودی ناشناخته است که جز خدای خالق او به طور کامل کسی از راز و رمزهای وجودش آگاهی ندارد. بلکه روان پر پیچ و خم او هزار دانا را به خویش مشغول داشته و در شناخت آن هنوز در پیچ خم یک کوچه‌اند. وَ یَسألُونَکَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِن أمرِ رَبِّی: از تو (ای محمّد!) در باره‌ی روح می‌پرسند (که چیست). بگو: روح امری است که تنها پروردگارم از آن آگاه است. (اسراء: 85) و می‌فرماید: وَ لَقَد خَلَقنَا الإِنسَانَ وَ نَعلَمُ مَا تُوَسوِسُ بِهِ نَفسُهُ: ما انسان را آفریده‌ایم و می‌دانیم که به خاطرش چه می‌گذرد و چه اندیشه‌ای در سر دارد. (ق: 16) از این رو ما معتقدیم که کسی جز خداوند نمی‌تواند انسان را تعریف کند. و بهترین کتابی که انسان در مورد شناخت خود می‌تواند به آن دست یابد، قرآن کریم کلام خدا است و کلام کسانی که بر گرفته و مقتبس از آن می‌باشد. حکیمان و فرهیختگان بشر نیز با تکیه بر آموزه‌های الهی و تجربیّات شخصی توانسته‌اند زوایایی از شخصیّت انسان را درک کرده و در آثار خویش آنها را به ثبت برسانند. در ادبیّات عربی نیز بزرگ مردانی در کلام خود نکات پر ظرافتی در معرفت انسان داشته و نیک و بد او را از منظر خود به تصویر کشیده و نگاره‌گری کرده‌اند.هم چنین محیط زندگی او را واکاوی کرده و بیان بی‌ثباتی دنیا، ناپایداری مواهب، احاطه و غلبه‌ی مرگ بر سرنوشت آدمی، دعوت به غنیمت شمردن فرصت‌ها، حرمت علم و دانش و افتخار به شرافت و کرامت انسانی از جمله مضامینی هستند که در اشعار این شاعران خودنمایی می‌کنند. وجود اشعار حِکَمی در میان شعر شاعران عربی همه گواه آن است که این شاعران علاوه بر احساس زیبایی‌های زندگی و لذّت بردن از آنها در زندگی روزمرّه‌اشان با سایر مردم، دغدغه‌ها و مسائل بزرگی بر روح و روانشان سیطره داشته است که در اشعار گردآوری شده‌ی آنان نشانه‌های تفکّر، ژرف‌نگری و ژرف-اندیشی را می‌توان سراغ گرفت.ابوطیب احمد بن حسین ملقب به متنبّی شاعر پر آوازه ادب عرب در قرن چهارم نیز از این دست شاعران حکمت سرا است که توجه هر صاحب ذوقی را به خود جلب می کند، و در زمینه نگارگری انسان به هنرنمایی پرداخته‌اند، در اشعارش اطّلاعات ارزشمندی در مورد انسان وجود دارد و به خوبی چون یک شاعر فرهیخته انسانهای نیک و بد را از زوایای مختلف به تصویر کشیده است. و ما در این تحقیق می‌خواهیم به گوشه‌هایی از این تصاویر و نگاره‌گریهای او اشاراتی داشته باشیم. امید که در راه تعالی انسان و انسانیّت مفید افتد و گامی به سوی بهداشت روانی جامعه باشد.*********************