جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این پژوهه با استناد به مولفه های رویکرد کیفی به آموزه مهدویت، مهم ترین راهکارهای غلبه پیام مهدوی بر فرهنگ عامه پسند را در رسانه ها به تصویر کشیده شده است.شایان توجه این که فراوان دیده می شود در رسانه ها به جای بر خورداری از چشم مساله یاب و دغدغه اثربخشی در حوزه معارف مهدوی، بر موضوعات عامه پسند تاکید می شود. فرایند اثرگذاری مطلوب رسانه ها بر عرصه معارف مهدوی، شروع ارائه بحث در این جستار است. شاید بیان آن، فرانماید که این مقاله از چه منظری به موضوع نظر کرده است. در این زمینه به استحکام باور به مهدویت، تغییر اندیشه و احساس نامطلوب در عرصه مهدویت و تغییر رفتار ناصواب اشاره شده است.«توجه به مخاطب شناسی پویا در عرصه فعالیت های مهدوی در رسانه»؛ «نهادینه سازی رویکرد آموزشی به اندیشه مهدویت در رسانه»؛ «همسویی با تغییرات و مقتضیات زمانی در انتقال مفاهیم مهدوی»؛ «تعمیق نگاه برون نگر به آموزه مهدویت» و «بازپیرایی پیام مهدوی در رسانه ها»؛ از جمله یافته های نگارنده در جهت غلبه پیام مهدوی بر فرهنگ عامه پسند است.

معلولیت پدیده ای اجتماعی است که در علم پزشکی با ناتوانی جسمانی تعبیر می شود. این واقعیت اجتماعی در هر جامعه ای وجود دارد و به اقتضای شرایط جامعه و افکار افراد جامعه، به صورت متفاوت تفسیر می شود. این تفاسیر در کنش متقابل افراد جامعه با فرد معلول، بر نگرش فرد معلول به معلولیت خود و واکنش وی به این شرایط مؤثر است. خانواده، دوستان و اطرافیان می توانند بر «تصور از خود» معلولان تأثیر بگذارند. در این پژوهش، بعد ذهنی معلولیت به مثابه یک مسئله اجتماعی از طریق تأکید بر عامل آگاهی و ساختار ذهن فرد معلول در نظر گرفته شده است. بنابراین از رویکرد نظری برساخت گرایانه استفاده شده است. اهداف این پژوهش، شناخت برساخت اجتماعی معلولیت، واکنش معلول نسبت به آن و برجسته کردن بعد ذهنی معلولیت هستند. روش جمع آوری داده ها شامل مشاهده مشارکتی و شرکت در مصاحبه عمیق است و از نظریه بنیانی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج نشان داد فرد معلول خود را موجود ناتوانی می بیند که همواره نیازمند کمک است. آنها فکر می کنند تنها زمانی می تواند زندگی همراه با خوشبختی داشته باشند که سلامتی خود را بازیابند.

در دهه های اخیر رویکرد کمی در قلمرو پژوهش های تربیتی تسط داشته است. رویکرد کیفی در حوزه پژوهش نیز در سال های اخیر مورد توجه برخی پژوهشگران قرار گرفته است. علاوه بر این دو رویکرد، رهیافت دیگری را می توان در زمینه پژوهش های تربیتی مطرح کرد که در آن بر کاربرد ترکیبی رویکرد کمی و کیفی تاکید می شود. هدف از نگارش این مقاله، ارایه تبیین مختصری از دو رویکرد کمی و کیفی و تاکید بر کاربرد رویکرد ترکیبی در قلمرو پژوهش های تربیتی است. در این راستا، پس از ذکر مقدمه، دو رویکرد کمی و کیفی و پارادایم های زیربنایی هر یک توضیح داده شده است. سپس، مولفه های اصلی دو رهیافت مذکور با یکدیگر مقایسه شده است. در قسمت پایانی، رویکرد ترکیبی که در این مقاله تاکید بیش تری بر آن شده است، مورد بحث قرار می گیرد.