جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این پژوهش با هدف پیش بینی اختلال خودبیمارانگاری بر اساس صفات شخصیتی انجام شده است. به این منظور تعداد 234 نفر از افراد مراجعه کننده به خانه های سلامت شهرداری تهران، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر، دو پرسشنامه خودبیمارانگاری اهواز و پرسشنامه شخصیتی NEO فرم کوتاه بود. نتایج همبستگی نشان داد که خودبیمارانگاری با روان رنجورخویی دارای همبستگی مثبت، و با سازگاری و برون گرایی دارای همبستگی منفی می باشد؛ همچنین این متغیر با دو صفت وجدانی بودن و انعطاف پذیری، هیچ گونه ارتباط معناداری نداشت. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که در حالت کلی، صفات شخصیتی قادر به پیش بینی خودبیمارانگاری می باشند، که در این بین فقط سهم دو صفت روان رنجورخویی و سازگاری در پیش بینی خودبیمارانگاری معنادار است.

هدف پژوهش عبارت بود از بررسی نقش عامل­های شخصیتی در پیش ­بینی ابعاد مختلف دینداری. نمونه­ پژوهش حاضر از 436 نفر از دانشجویان دانشگاه ­های پیام‌نور تهران که به پرسشنامه ­های جمعیت‌شناختی، پرسشنامه شخصیتی پنج عاملی نئوـ نسخه کوتاه و پرسشنامه دینداری پاسخ دادند، تشکیل شد. نتایج به دست آمده نشان داد که همبستگی معناداری بین ابعاد مختلف دینداری و عوامل شخصیتی وجود دارد؛ «برون گرایی» تنها عامل شخصیتی است که ارتباط معناداری با ابعاد دینداری در نمونه­ پژوهشی حاضر ندارد. عامل شخصیتی «گشودگی به تجربه» مهم‌ترین پیش­بینی کنندۀ ابعاد دینداری است و پس از آن عامل شخصیتی «وجدانی بودن» و «توافق» در پیش ­بینی ابعاد دینداری سهم دارند. براساس این یافته‌ها می‌توان گفت که عوامل شخصیتی می ­توانند پیش­ بینی‌کنندۀ ابعاد مختلف دینداری باشند و در این میان بیشترین سهم را گشودگی به تجربه دارد و پس از آن دو عامل شخصیتی وجدانی بودن و توافق تببین‌کنندۀ اصلی ابعاد مختلف دینداری می‌باشند.