جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اين اثر كه در ادامه كتاب آذرخشى ديگر از آسمان كربلا است. استاد در اين سخنراني‌ها براى پاسخ گفتن به شبهات مطرح شده در زمينه معارف و احكام اسلامى، ابتدا بحث‌هايى درباره زمينه‌هاى پيدايش نهضت عاشورا و عبرت‌هاى آن را ارائه مي‌دهند. سپس به طرح مباحثى مي‌پردازند كه درباره آنها شبهات و القائاتى در سطح جامعه ترويج يافته است. مطالب مطرح شده در اين چهارده سخنرانى، در قالب پانزده فصل تنظيم شده است: از فصل اول تا چهارم، زمينه‌هاى پيدايش نهضت عاشورا كاويده مي‌شود، و در فصل‌هاى پنجم و ششم و هفتم درس‌هايى از نهضت عاشورا ارائه مي‌گردد. فصل هشتم بحثى است با عنوان «شبهه‌ها، عاملى مهم در گمراهى انسان». در اين فصل، تقويت عقايد دينى، پادزهرى براى پيش‌گيرى از انحراف و شبهه‌زدگى قلمداد مي‌شود. استاد همچنين به برخى شبهات پاسخ مي‌گويند كه نفى ارزش‌ها و اعتقادات دينى را هدف قرار داده‌اند. در فصل نهم از روش فهم دين سخن به ميان آمده و ضمن آن، روش صحيح فهم دين معرفى شده و برخى شبهات در اين باره پاسخ گرفته است. فصل دهم در ادامه بحث قبل، به تبيين شبهه تعدد قرائت‌ها در دين پرداخته و پاسخ‌هاى روشنى براى آن ارائه داده است. در فصل يازدهم، بحث پلوراليسم دينى و شبهه برحق بودن همه اديان مطرح شده و پاسخ قاطع اين شبهه نيز بيان گرديده است. در فصل دوازدهم از هرمنوتيك و تأويل در متون دينى به منزله شبهه‌اى در راستاى اثبات قرائت‌هاى مختلف از دين بحث مي‌شود و اين شبهه نيز پاسخ مي‌گيرد. در فصل سيزدهم شبهه ديگرى تحت عنوان «بي‌نيازى انسان مدرن از دين» مطرح مي‌شود و استدلال عقلى و نقلى در تقويت اين شبهه بيان مي‌گردد و در مقام پاسخ به آن، نياز عقل بشرى به راهنمايي‌هاى وحى به اثبات مي‌رسد. در ادامه، مسأله پاسخ‌گويى دين به نيازهاى جديد بشر و نيز مسأله تفاوت نسخ احكام با اجراى احكام حكومتى و ثانوى بررسى مي‌شود. در فصل چهاردهم با عنوان «وحى؛ كلام خدا يا كلام پيامبر» كلام خدا بودن قرآن و مصونيت آن از تحريف و تغيير به اثبات مي‌رسد. و در فصل پانزدهم استاد به تبيين و پاسخ شبهه اى در باب عصمت پيامبر(صلى الله عليه وآله) و امامان(عليهم السلام)مي‌پردازند و در پايان به بعضى پرسش‌هاى حاضران پاسخ مي‌دهند.

الشعائر الحسینیه کتابی است درباره‌ی آیین‌های مذهبی که مسلمانان شیعه به منظور یادبود نبرد کربلا و کشتن شدن امام حسین (ع) انجام می‌دهند. این کتاب محاضرت شیخ محمد سند می باشد که به قلم ریاض موسوی تالیف شده است. کتاب دارای دو مقام با عنوان‌های «شعائر دینی» و «شعائر حسینی» است و به ترتیب، شامل هفت و نه جهت (بخش)، عناوین مقام نخست عبارت است از: «ادلهٔ اجمالی»، «اقوال عامه و خاصّه دربارهٔ این قاعده»، «معنا و ماهیت موضوع»، «کیفیت تحقق موضوع و چاره‌جویی برخی قواعد تشریع»، «متعلق حکم برای قاعدهٔ شعائر»، «نسبت میان حکم قاعده و بقیهٔ احکام»، «موانع وارده بر قاعدهٔ شعائر». مقام دوم دربارهٔ این موضوعات است: «اهداف نهضت حسینی»، «ادلهٔ شعائر حسینی» ، «اقسام شعائر حسینی»، «حکایت در شعائر حسینی»، «گریه در شعائر حسینی»، «شعائر حسینی و ضرر»، «سیاه‌پوشی از سر سوگواری بر حسین علیه‌السّلام»، «لزوم لعن دشمنان دین»، «عزا و رثا، سنّت قرآنی». پایان بخش این جلد، فتوای نائینی دربارهٔ عزاداری و فتوای دیگر مراجع در تأیید آن است.

مقتل الحسين(ع) في منابع أهل السنة، تألیف محمدعلی حیدری به زبان عربی است. در این اثر مطالب مختلفی که در منابع اهل سنت در فضیلت و شهادت امام حسین(ع) آمده، گردآوری شده است. برخلاف گروهی از اهل سنت که شیعه را در نقل مقتل امام حسین(ع) - و مطالبی که شیعه درباره امام حسین(ع) از مدینه تا کربلا و پس از شهادت آن حضرت درباره اسرا به سمت شام نقل کرده - به غلو و دروغ و... متهم می‌کنند، آنچه شیعیان می‌گویند، در بیشتر و غالب کتب تاریخی معتبر و مقبول نزد اهل سنت که در قرن اول هجری نگارش شده، نقل شده است و هیچ مورخ سنی نیست که وقایع سال 60 و 61 هجری را ذکر کرده باشد مگر اینکه واقعه کربلا را به‌اجمال یا تفصیل ذکر کرده است و به لطف الهی آنچه شیعه نقل کرده در تمامی مصادر اهل سنت جز برخی آثار نادر وجود دارد و بسیاری از وقایع کربلا در ده‌ها مصدر اصلی آنها ذکر شده و طعن بر شیعه در این موضوع جز تهمت و دروغ نیست

«الحُسین و بَطَلَةُ کَربَلاء» مجموعه‌ ای از مطالب گوناگون درباره امام حسین (ع) و قیام کربلا و حوادث پس از آن که مقالات، نوشته‌ ها و برخی سخنرانی‌ های محمد جواد مغنیه عالم شیعی در آن جمع آوری شده است. این مجموعه ذیل سه عنوان «المَجالسُ الحُسینیه»، «مَعَ بَطَلَة کَربلا»، «مقالات فی اهل البیت» تنظیم شده و هر یک از این سه عنوان اصلی دارای زیر مجموعه‌ ها و مباحثی است که ارتباط جدی با یکدیگر ندارند. مجموع مباحث کتاب درباره قیام حسینی و امام حسین (ع)، یزید، مسیر کاروان اسراء و زندگی حضرت زینب می‌ باشد. با آنکه موضوع کتاب، زندگی امام حسین (ع) و قیام عاشورا است، مطالب دیگری مانند زندگی امام صادق (ع) یا جعفر طیار در آن بحث شده است. در بخش سوم کتاب با عنوان مقالات «فی اهل البیت»، گفتارهایی از افراد متعدد با نام آنان درج شده است.

کتاب «قامعة أهل الباطل بدفع شبهات المجادل» نوشته علی بن عبدالله بحرانی، شامل فلسفه و انگیزه عزاداری بر امام حسین (ع) همراه با آثار و بركات آن مباحث عمده كتاب است. مولف، نخست به زمینه‌ های تاریخی عزاداری، و نقش احیاگرانه آن اشاره می‌ كند. سپس از تشویق و تاكید ائمه معصومین (ع) بر عزاداری سخن به میان می‌ آورد، آن گاه آثار و نتایج اجتماعی و سیاسی عزاداری را شرح می‌ دهد. در پایان كتاب با مقایسه‌ ای میان عزاداری سنتی و جدید، نقش عزاداری در احیای جامعه تبیین شده است.

«ارشاد العباد الی استحباب لبس السواد» اثر جناب آقا میرزا جعفر طباطبایی از نوادگان صاحب ریاض، رساله‌ای فقهی- استدلالی قرن سیزدهم و چهاردهم هجری است که در تبیین ادله و مبانی فقهی پوشیدن لباس مشکی در تعزیت و عزاداری امام حسین و امامان معصوم علیهم‌السّلام می‌باشد. در مقدمه کتاب، گزارشی اجمالی از زندگی نامه، تحصیلات، اساتید، آثار و رساله‌های علمی مؤلف آمده سپس متن رساله با این بحث که پوشش سیاه در نماز به طور مطلق کراهت دارد آغاز شده است. فتوای همه فقهای قدیم و جدید در این مسئله یک سان است و روایات مختلف هم در این باره آمده است. در حواشی، در تبیین این موضوع به دیدگاه و اختلافات فقها اشاره شده و میان عبارات مختلف، مقایسه صورت گرفته است. سپس از حکم پوشش سیاه در تعزیت حسینی بحث شده و استحباب آن ثابت شده است. زیرا تعزیت و عزاداری مورد تاکید روایات است. نویسنده، نحوه استنباط و استخراج حکم کراهت و استحباب را در یک موضوع با دو هدف متفاوت بررسی و تحلیل کرده و روایات و ادله مختلفی از اصول کافی، من لا یحضره الفقیه و دیگر کتب حدیثی نقل نموده است. سپس به تفصیل، مصادیق و نمادها و پوشش سیاه و نحوه انجام این مستحب شرعی را در عزاداری‌ها توضیح داده و از قواعد اصولی و فقهی برای تبیین و تحلیل کمک گرفته است. توضیح مطلب این است که عنوان کراهت و مکروهیت فقط در جایی صادق است که عنوان تلبس بر لباس حزن در ماتم و عزاداری‌ها و دیگر اغراض صحیح بر آن حمل نشود. فی المثل جایی که از پوشش سیاه قصد تجمل و فخر فروشی باشد طبق ادله مستحکم فقهی این لباس غیر شرعی و پوشیدن آن کراهت دارد. نویسنده، به تفصیل از تحقق مفهوم حزن و انجام عزاداری و ارتباط آن با پوشش سیاه بحث کرده و معنای عرفی حزن را تبیین کرده و بر پایه آن پوشش سیاه در عزاداری امام حسین را جزو شعائر شیعی و مستحب دانسته است.