جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: دو تا از مهم ترین نتایج کتاب «مسیح متناقض» عبارتند از: (1) شناسایی مسیح به عنوان موجودی بدون مشکل متناقض و نیز (2) پایه گذاری تحقیقات در مورد پیامدهای منطقی وجود مسیح، که کاملاً متناقض است، در یک موجود خاص. 'تئوری'. با توجه به ارتباط بسیار زیاد کتاب «مسیح متناقض بیل» برای مطالعه ناسازگاری، دغدغه اصلی من در اینجا این است که تأثیر برخی از انتخاب‌های روش‌شناختی پشت پیشنهاد بیل را بررسی کنم - این کار به منظور شناخت دقیق‌تر دامنه مشارکت بیل. برای انجام این کار، من بر روی سه سوال اصلی تمرکز خواهم کرد: 1. برای شناسایی یک تناقض چه چیزی لازم است؟ 2. چگونه می توانیم یک تناقض واقعی را از یک تضاد ظاهری یا زمانی تشخیص دهیم؟ 3. اگر یک تضاد واقعی را در یک نظریه شناسایی کنیم، واقعاً از آنجا می توانیم به کجا برویم؟

ترجمه ماشینی: پاسخ های زیادی به این مسئله که زبان و معرفت انسان در ارتباط با خدا چگونه عمل می کند، وجود داشته است. «زبان و معرفت بشری در پرتو کلسدون» با پیشنهاد این که رابطه بین انسانیت و الوهیت موجود در «تعریف دین کلسدونی» (451 پس از میلاد) می تواند یکی از وظایف اساسی الهیات مسیحی را متفاوت جلوه دهد، زمینه جدیدی را می گشود. نویسنده در پرتو خوانشی پویا از مسیح شناسی کلسدونی، قیاس، استعاره، و نماد و نیز پرسش های اساسی درباره معرفت بشری را مورد بحث قرار می دهد. برخی از دام های قدیمی اجتناب می شود و پیوند اساسی بین مسیح شناسی، زبان و معرفت آشکار می شود.

ترجمه ماشینی: از نخستین روزهای کلیسا، الهی‌دانان برای درک چگونگی وجود انسانیت و الوهیت در شخص مسیح تلاش کرده‌اند. طرفداران بدعت آریان، که معتقد بودند عیسی نمی‌توانست کاملاً الهی باشد، شواهد قابل توجهی در کتاب مقدس برای موقعیت خود یافتند: عیسی تعجب کرد، سؤال کرد، ترسید، رنج کشید و دعا کرد. مدافعان ارتدکس، مانند هیلاری پواتیه، آمبروز میلان، ژروم، و آگوستین، نبوغ قابل توجهی در توضیح چگونگی سازگاری این عبارات کتاب مقدس با الوهیت مسیح نشان دادند. الاهیدانان قرون وسطایی مانند پیتر لومبارد، توماس آکویناس و بوناونتور نیز هنگام رویارویی با تهدید فزاینده بدعت آریان با این متون دست و پنجه نرم کردند. مانند اسلاف خود، آنها نیز با نیاز به حفظ انسانیت اصیل عیسی و توصیف شیوه ای از تجربه احساساتی که هیچ شکی در الوهیت کامل کلام مجسم نمی کند، مواجه بودند. همانطور که کوین مادیگان نشان می دهد، با این حال، آنها همچنین با یک مانع دیگر روبرو شدند. متکلمان قرون وسطی از پدران یونانی و لاتینی مجموعه ای از نظرات را در مورد عبارات مورد بحث به ارث برده بودند که در این زمان به جایگاه فرهنگی هنجاری در سنت مسیحی دست یافته بود. با این حال، پدران یونانی و لاتین در یک موقعیت جدلی نوشتند و به تهدیدی که آریایی ها برای ارتدکس ایجاد می کرد پاسخ دادند. در نتیجه، آنها گاهی خود را به اظهارات افراطی و گاهی متناقض می‌دیدند. این اظهارات از نظر جانشینان قرون وسطایی خود یا به نظر می رسید که الوهیت واقعی مسیح، انسانیت واقعی او را به خطر می اندازد، یا این احتمال را که خدا و انسان با یکدیگر در ارتباط هستند یا به طور متافیزیکی با یکدیگر مرتبط هستند. در نتیجه، متکلمان قرون وسطایی نیز نیاز داشتند تا نشان دهند که چگونه دو گزاره به یک اندازه معتبر اما ظاهراً متناقض را می توان با هم تطبیق داد - تا از اجداد پدری خود در برابر هر گونه تردیدی در مورد اتفاق نظر یا درستی ارتدوکس آنها محافظت کنند. مادیگان با بررسی استدلال‌های ناشی از این فشارهای دوگانه، در می‌یابد که تحت عنوان جذب و انتقال بی‌تغییر یک سنت متفق القول، در واقع شکاف‌ها و ناپیوستگی‌های زیادی بین دو بدنه فکری باستان و قرون وسطی وجود داشته است. او به جای تغییر یا توسعه ارگانیک، تغییرات بنیادی، آزمایش، تازگی و حتی هترودوکسی را می یابد.

ترجمه ماشینی: مفهوم نیوتنی زمان توسط بینش اینشتینی تغییر کرده است. با این حال، جهان بینی انیشتینی ممکن است درک مفاهیم سنتی معاد شناسی، مانند بهشت ​​و جهنم، مرگ و جاودانگی، زندگی پس از مرگ و رستاخیز، آخرین روز و قضاوت های نهایی را دشوار کند، زیرا این عبارات پیش فرض دیدگاه ماقبل اینشتینی از جهان را دارند. از آنجایی که الهیات نمی تواند تحت تأثیر پژوهش های جدید در مفاهیم زمان قرار نگیرد، ابدیت و زندگی جاودانه می کوشد با استفاده از زبان زمانه عصر ما، ایمان معاد شناختی کلیسا را ​​بیان کند. برای دستیابی به این هدف، مروری بر تحقیقات مربوط به ماهیت زمان در زمین‌شناسی، کیهان‌شناسی، فیزیک، زیست‌شناسی، روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، تاریخ و فلسفه ارائه می‌کند و مفهومی از زمان را برای مسیح‌شناسی «به‌موقع» و برای آخرت‌شناسی «به‌موقع» پیشنهاد می‌کند. هوروات با استفاده از رویداد تکینگی به عنوان شکل ادبی، به دقت بررسی می‌کند که چگونه زمان مسیح می‌تواند به زمان‌های همه واقعیت‌های موجود، از طریق مرگ تا «ابدیت» منتهی شود. این یک اثر پیشگام است که باید در جامعه خوانندگان علاقه مند آزمایش شود. این جستجوی جمعی برای درک زندگی، مرگ و زندگی ابدی است، نه تنها در پرتو ایده های انتزاعی و آموزه های زبانی فرهنگی در جهان ادیان، بلکه در پرتو علم و به ویژه یک فرد به عنوان افق درک هم برای زمان و هم برای ابدیت. مسیح به عنوان اتحاد آخرت شناختی زمان و ابدیت به کانون وحدت بخش و پارادایم آن اثر تبدیل می شود که مشکلات شناخته شده را حل می کند و ذهن ما را به روی موارد جدید باز می کند.

ترجمه ماشینی: مسیح شناسی آگوستین با طفره رفتن از روایت های ثابت شده در مورد توسعه آموزه ها در دوران پاتریستیکی، هنوز توجه علمی انتقادی را که شایسته آن است، دریافت نکرده است. این مطالعه بر درک آگوستین از انسانیت مسیح متمرکز است، همانطور که در گفت و گو با مفهوم ضد پلاژی او از آزادی انسان و گناه اصلی پدیدار شد. دومینیک کیچ با تفسیر مجدد مناقشه پلاژوسی به عنوان ادامه‌ی غربی مناقشه اوریژنیست قبل از آن، استدلال می‌کند که قرائت آگوستین از اوریژن در مرکز پاسخ مسیحیت او به پلاژینیسم قرار دارد. بنابراین آگوستین در شبکه ای از متکلمان غربی قرن چهارم و پنجم قرار می گیرد که می خواستند از اوریژن در برابر اتهامات خطای افلاطونی و بدعت های خطرناک دفاع کنند. کیچ که با بررسی مطالعاتی در مورد مسیح شناسی آگوستین و الهیات ضد پلاژوسی آغاز می شود، با ترسیم مجدد روایت درگیری آگوستین با مسائل و شخصیت های دخیل در مناقشات اوریژنیست و پلاگیوس پیش می رود. او موتیف غالب مسیح‌شناسی ضد پلاگیوس آگوستین را برجسته می‌کند: انسانیت مسیح، «شبیه جسم گناه‌آلود» (روم. 8.3)، و استدلال می‌کند که این موضوع از طریق مجموعه‌ای از دریافت‌ها از کار آمبروز و اوریجن توضیح داده می‌شود. مشکلات الهیاتی که توسط این مسیح شناسی مطرح می شود - در مسیحی که از گناه معاف است به گونه ای که ماهیت انسانی او را نامتعادل می کند - با بررسی درک آگوستین از آپولیناریسم و ​​اظهارات مبهم او در مورد منشأ روح انسانی بررسی می شود. این پس‌زمینه نتیجه‌گیری نظری کتاب را تشکیل می‌دهد، که ناسازگاری‌های مسیح‌شناسی آگوستین را می‌توان با قرار دادن آن در چارچوب اوریژنی توضیح داد، که در آن روح مسیح در تجسم به دلیل رابطه‌اش با کلام ابدی، پس از سقوط، بدون گناه باقی می‌ماند. از روح به تجسم.

ترجمه ماشینی: ناجی باید چه کسی باشد، ناجی باید چه کار کند تا انسانها را از تجربیات ویرانگر معنای زندگیشان نجات دهد؟ این کتاب مسیح شناسی سیستماتیکی را ارائه می دهد که در عین حال کتاب مقدسی و فلسفی است. با آسیب‌پذیری رادیکال انسان در برابر وحشت‌هایی مانند درد دائمی، آزار سادیستی یا نسل‌کشی شروع می‌شود، آنچه باید در مورد مسیح صادق باشد، اگر او شکست‌دهنده وحشت باشد که در نهایت همه مشکلاتی را که بر وضعیت انسانی و روابط الهی-انسانی تأثیر می‌گذارد حل می‌کند. عناصر متمایز مطالعه مرلین مک‌کورد آدامز، دفاع او از نظریه دو طبیعت، از مسیح به عنوان معلم درونی و شریک عملکردی در شکوفایی انسان، و استدلال‌های او به نفع رستاخیز واقعی جسمانی (مسیح و ما) و یک دکترین قوی است. حضور جسمانی عشای ربانی این کتاب نتیجه گیری می کند که مسیح کسی است که نه تنها آموزه های مسیحی، بلکه کیهان، کلیسا و روان انسان در کنار هم هستند.

ترجمه ماشینی: این مطالعه تفسیر مجدد ریشه‌ای از بحث‌های مسیح‌شناختی قرن شانزدهم بین الاهیدانان لوتری و اصلاح‌طلب درباره انتساب محمولات الهی و انسانی به شخص پسر متجسد خدا (communicatio idiomatum) ارائه می‌کند. این کار را با توجه دقیق به استدلال‌هایی که قهرمان‌های داستان در بحث به کار می‌گیرند، و به مفروضات متافیزیکی و معنایی متافیزیکی متألهان، صریح و ضمنی. این خط مشی محوری بحث های مسیح شناسی، از بحث بین لوتر و زوینگلی در دهه 1520 تا گفتگوی مونتبلیارد در 1586 ریچارد کراس نشان می‌دهد که مسیح‌شناسی لوتر کاملاً قرون وسطایی است، و نوآوری‌هایی که معمولاً با لوتر مرتبط می‌شود – به‌ویژه، اینکه طبیعت انسانی مسیح در صفات الهی سهیم است – باید به جای آن، به یوهانس برنز هم عصر جوان‌تر او نسبت داده شود. بحث بسیار است نسبت به تفاوت‌های بین گروه‌های مختلف لوتر - پیروان برنز، و جناح‌های مختلف که به روش‌های متفاوتی با ملانشتون همسو بودند - و به تفاوت‌های بین همه این گروه‌ها و الهی‌دانان اصلاح‌شده حساس هستند. با قرار دادن بحث های مسیح شناسی در قرون وسطی نزدیک آنها پس زمینه، کراس همچنین گزارش جامعی از تداوم و ناپیوستگی بین دو دوره ارائه می دهد. به این ترتیب، نشان داده می شود که تفسیرهای استاندارد بحث های اصلاحات در این مورد تقریباً کاملاً اشتباه است.

ترجمه ماشینی: * خدای قابل مشاهده: مسیح شناسی پاتریستیک بازنگری شده * توسعه اولیه و دریافت چیزی را که امروزه رایج ترین تصور مسیحی از مسیح است در نظر می گیرد. توسعه این آموزه دارای تنوع گسترده در بیان و درک است، تأکیدات متفاوت در تفسیر که در نویسندگان هزاره اول به همان اندازه که در بین نویسندگان مدرن قابل توجه است. هفت شوراي جهاني اوليه و صورت‌بندي‌هاي جزمي آن‌ها، ايستگاه‌هاي مهمي در تعريف شكل اين مطالعه هستند. برایان ای.دیلی استدلال می کند که دامنه تحقیقات قبلی، که بر اعلامیه شورای کلسدون در سال 451 بعد از میلاد متمرکز بود مبنی بر اینکه مسیح یک شخص در دو طبیعت است، خدایی از همان جوهر پدر، و انسانی از همان طبیعت. ماده مانند ما، اکنون بیش از حد محدود به نظر می رسد و درک ما را مخدوش می کند. دیلی فرمول کلسدونی را کنار می گذارد و در عوض به آنچه برخی از پدران اصلی کلیسا - از ایرنائوس تا جان دمشقی - در مورد شخص مسیح می گویند، توجه می کند.