جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این کتاب پژوهشی است درباره غیب گویی و احادیثی که به این موضوع پرداخته اند. از آنجایی که کمتر به این قبیل مسائل پرداخته شده است، پرداختن به این موضوع از اهمیت زیادی در تحلیل مباحث دینی برخوردار بوده و همین نوع نگرش ویژگی خاصی به این اثر بخشیده است. فلسفه تدوین کتاب، بیان این مطلب است که اطلاع از امور غیبی کار هر کسی نیست و تنها مرتبطان با وحی و برخورداران از علم موهوب الاهی از آن آگاهند و از این رو، برای کسانی که به علم غیبِ غیب آگاهان، اطلاع داشته باشند، موجب ایمان و اعتقاد راسخ می شود. هدف کتاب، گردآوری آن دسته آحادی است که حاوی نکته پیش گفته است و نویسندگان، به صحت و عدم صحت اسناد آنها هم کاری نداشته اند. این پیش گویی ها شامل حوادث مهم و رخدادهای جزبی می شود. این غیبگویی ها شامل دوران یکایک معصومان و نیز حوادثی است که پس از آنها رخ داده است. مصادر یکایک احادیث در پاورقی ذکر شده و عمده آنها کتاب های شیعی اند. اسناد احادیث هم با مصادر در پاورقی آورده شده اند. مصادر کتاب به حدی است که بیشترین حجم کتاب را تشکیل می دهد. علم غیب پیامبر تا امام موسی کاظم محتوای مجلد حاضر می باشد.

کتابچه حاضر در مورد علم غیب ائمه علیهم السلام و عالم بودن به غیب و خبر دادن از آن است. این شبهه پیش نیاید که خداوند می فرماید علم غیب نزد اوست و لا غیر! چون علم داشتن به غیب توسط ائمه مستقلا نیست وبلکه اموزه های نبی و از خود خداوند و جدا از خدا نیست... چگونه حضرت عیسی عالم به غیب بوده و مردگان را شفا می داده است به اذن الله ، قضیه اهل بیت هم همینگونه است.

کتاب حاضر به این شبهه پاسخ می دهد که چرا نام امام علی علیه السلام در قرآن ذکر نشده است؟! و درباره فضایل امام و اهل بیت می نویسد.

حماة الوحي، كتابى است به زبان عربى، تألیف مرحوم آیت‌الله فاضل لنكرانى، از عالمان و فقيهان و اصوليان عصر حاضر كه درباره موضوع امامت نگارش يافته و با استناد به آيات قرآن كريم به اثبات امامت ائمه اثنا عشر مى‌پردازد. اين كتاب در چهار بخش تنظيم شده است: بخش اول: الإمامة على ضوء القرآن الكريم. در اين بخش مؤلف عقيده شيعه درباره موضوع امامت را كه معتقدند امامت، همانند نبوت، منصبى الهى است كه از جانب خداوند به برخى افراد واگذار مى‌شود، يادآور مى‌شود و سپس به بيان ادله قرآنى اين مدعا مى‌پردازد و به چهار آيه در اين زمينه استناد مى‌كند. بخش دوم: قبسات من شرائط الامامه. در اين بخش مؤلف به بيان شرائط امامت كه عبارتند از: عصمت، افضليت و ارجحيت بر سائر مردم، آلوده نبودن به ظلم و شرك، آگاهى و علم كامل و تام به قرآن كريم و احكام اسلامى، كرم، زهد، حلم و بردبارى، استوارى انديشه، فصاحت، شجاعت، مردانگى و شهامت، حلال‌زاده بودن (طهارت مولد)، سلامت كامل جسمانى. بخش سوم به موضوع علم امام اختصاص يافته و سوالات ذيل را در اين باره مطرح مى‌كند: - آيا امام به غيب علم دارد يا اين كه علم به غيب مختص ذات اقدس الهى است؟ و در صورتى كه امام علم به غيب دارد، اين علم به چه صورت است و آيا امام به مجرد رسيدن به مقام امامت به اين علم دست مى‌يابد يا براى دستيابى به اين علم بايد برخى مراحل را پشت سر بگذارد. - آيا علوم ائمه معصومين كه راهبران جامعه اسلامى هستند، منحصر به علم به قرآن و احكام و تعاليم اسلامى است يا به حوادث آتيه مسلمانان و به آينده اسلام نيز علم و آگاهى دارند؟ - آيا ائمه(ع) ع لم به ما كان و ما يكون تا روز قيامت دارند يا نه؟ و بر فرض دارا بودن چنين علمى، آيا علم ايشان حضورى است يا حصولى؟ به تعبير ديگر آيا علم ايشان به امور و اشياء، چنانكه برخى از متكلمين معتقدند، بالقوه است به نحوى كه اذا شاءوا علموا، يا علم ايشان فعلى است؟ مؤلف براى بحث از علم امامان معصوم ابتدا ديدگاه قرآن كريم را درباره علم غيب يادآور مى‌شود. اين آيات سه دسته هستند: 1. آياتى كه علم به غيب را منحصر در خداوند معرفى مى‌كند. 2. آياتى كه علم به غيب را از انبياء عظام و نبى مكرم اسلام(ص) نفى مى‌كند. 3. آياتى كه بر افاضه علم غيب از جانب خداوند به انبياء الهى دلالت دارد. پس از بيان اين آيات مؤلف به بحث از علم غيب امامان معصوم پرداخته و به آياتى در اين زمينه استناد مى‌كند و در آغاز اين نكته را يادآور مى‌شود كه ما مدعى نيستيم كه آيات صراحتا بر علم غيب امامان با استناد به فيض الهى دلالت دارند، بلكه معتقديم كه از اين آيات استفاده مى‌شود، كسانى كه راهبران جامعه اسلامى و حاكم بر مقدرات مسلمانان هستند حتما بايد مويد به تاييدات غيبى الهى باشند و در اداره امور مسلمانان به علم غيبى كه خداوند به ايشان افاضه مى‌كند تكيه و اعتماد كنند. در ادامه به بررسى آيات و رواياتى كه به نفى علم به غيب از انبياء تصريح دارد پرداخته و رواياتى را نيز كه از ائمه عليهم‌السلام درباره نفى علم به غيب از خودشان وارد شده، مورد بررسى قرار مى دهد. بخش چهارم كه در واقع ادامه بخش سوم است به نقد و بررسى كتاب «شهيد جاويد» اختصاص يافته و موضوع علم و آگاهى امام حسين(ع) به واقعه كربلا و به اسارت رفتن خاندان حضرت را مورد بررسى قرار مى‌دهد. در اين بخش مؤلف به سه اشتباه اساسى مؤلف كتاب شهيد جاويد اشاره كرده و به آنها پاسخ مى‌گويد. اين سه اشتباه عبارتند از: 1. انكار علم و آگاهى امام به شهادت خويش در اثر اين قيام. 2. متضرر شدن اسلام و مسلمين در اثر حادثه كربلا و شهادت امام حسين(ع). 3. ادعاى اين كه قيام و انقلاب امام حسين فقط به منظور حفظ نفس صورت پذيرفته نه بر پايى حكومت اسلامى.

کتاب " معرفة الإمام" تعریب کتاب امام‌شناسى از مهمترين آثار علاّمۀ طهرانى بشمار مى‌رود كه در 18 جلد تدوين شده است اين كتاب مجموعه‌اى است از بحثهاى تفسيرى، فلسفى، روائى، تاريخى، اجتماعى دربارۀ امامت و ولايت به طور كلّى و دربارۀ امامت و ولايت اميرالمؤمنين (علیه السلام) ائمّۀ معصومين عليهم‌السلام بالخصوص كه به صورت درسهاى استدلالى علمى متّخذ از قرآن كريم و روايات وارده از خاصّه و عامّه و ابحاث حلّى و نقدى پيرامون ولايت مى‌باشد اين مجموعه كه شامل 270 درس است در سال 1391 هجرى قمرى در ماه مبارك رمضان براى برخى از دوستان ايمانى تدريس شده است. اهمّ مطالب "جلد چهارم" به قرار زير است: امام وارث همۀ علوم قرآن، علوم همۀ انبياء و بالاخره وارث جنبه‌هاى روحى و علمى پيامبران است،ذكر برخى از معجزات و مناقب اميرالمؤمنين (علیه السلام) و اينكه اميرالمؤمنين (علیه السلام) وارث همه كمالات پيامبر صلی الله علیه و اله و سلم جز نبوّت بوده است، مراد از آيۀ "و من عنده علم الكتاب" اميرالمؤمنين (علیه السلام) مى‌باشد، مراد از شاهد در آيۀ 17 سورۀ هود و مراد از هادى در آيۀ "و لكلّ قوم هاد" امير المومنين علیه السلام است،ضرورت وجود امام و بيان اينكه زمين هيچگاه از حجّت خدا خالى نيست.

کتاب " معرفة الإمام" تعریب کتاب امام‌شناسى از مهمترين آثار علاّمۀ طهرانى بشمار مى‌رود كه در 18 جلد تدوين شده است اين كتاب مجموعه‌اى است از بحثهاى تفسيرى، فلسفى، روائى، تاريخى، اجتماعى دربارۀ امامت و ولايت به طور كلّى و دربارۀ امامت و ولايت اميرالمؤمنين (علیه السلام) ائمّۀ معصومين عليهم‌السلام بالخصوص كه به صورت درسهاى استدلالى علمى متّخذ از قرآن كريم و روايات وارده از خاصّه و عامّه و ابحاث حلّى و نقدى پيرامون ولايت مى‌باشد اين مجموعه كه شامل 270 درس است در سال 1391 هجرى قمرى در ماه مبارك رمضان براى برخى از دوستان ايمانى تدريس شده است. در "جلد یازدهم" به مطالب زير اشاره شده است: علم و عرفان خداوندى از شرائط اوليه رهبرى است، اميرالمؤمنين علیه السلام اعلم امّت به علوم ظاهرى و به علوم باطنى بوده است، بحث پيرامون انا مدينة العلم و علىّ بابها، حاكم در مستدرك بر صحّت اين حديث اصرار دارد، بيان قضايا و محاكمات اميرالمؤمنين (علیه السلام)، در ميان اصحاب و جميع امّت، اميرالمؤمنين (علیه السلام) مقام اوّل در علم را دارند، اعتراف عمر به حقّانيت على (علیه السلام) در خلافت، قضاياى شگفت‌انگيز اميرالمؤمنين (علیه السلام)، كنار زدن اميرالمؤمنين (علیه السلام) به علت جهل به مقام والاى او.

«اللوامع النورانية في أسماء علي و أهل بيته القرآنية» اثر سيد هاشم حسينى بحرانى (متوفاى 1107ق) است كه به زبان عربى نوشته و در آن آياتى كه در شأن و فضايل اهل‌ بيت (ع) نازل شده، همراه با رواياتى كه اين نكات را بيان كرده، آورده است. كتاب حاضر، از مقدمه مصحح و مقدمه نويسنده و بعد متن اصلى كتاب تشكيل شده است. نويسنده در متن مباحثش نخست مقدمه‌ اى علمى آورده كه داراى چهار فايده است و بعد وارد بحث اصلى شده و به ترتيب آيات قرآن از سوره فاتحه شروع كرده و تا سوره تكاثر ادامه داده و روايات تفسيرى و تأويلى را ذكر كرده است. روش نويسنده، نقلى است و بر گردآورى هرچه بيشتر روايات تأكيد فراوان كرده و در اين راه موفق شده و كتابى پربرگ و بار فراهم آورده است، ولى از نظر اجتهاد و تحليل و تبيين پيام‌ هاى آيات و روايات و نظريه‌ پردازى و نوآورى متأسفانه چندان كوششى در آن مشاهده نمى‌ شود. زبان و ادبيات اين اثر، عربى قديمى است. نويسنده، در مجموع اين كتاب، بنا به تعبير خودش تعداد 1154 اسم (فضيلت) براى اميرالمؤمنين على (ع) و ساير امامان معصوم (ع) آورده است.

کتاب «فضائل أمیر المؤمنین علی بن أبي طالب (ع) فی القرآن الکریم» نوشته سعيد أبو معاش، به شرح و بررسی آیاتی از قرآن کریم در شان و «منزلت امام علی (ع)» می پردازد. در این نوشتار که دومین جلد از یک مجموعه ده جلدی است، مجموعه‌ ای از آیات قرآنی از سوره‌ های بقره، آل عمران، نسا، مائده، انعام، انفال، توبه و... تا پایان قرآن کریم که در موضوع فضایل و کرامات متعدد امام علی (ع) وارد شده است، مورد تفسیر اجمالی قرار گرفته است. نگارنده با استناد به روایات تفسیری به تاویل و تفسیر این قبیل از آیات قرآنی پرداخته است.