جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این نوشتار با بررسی و بازبینی دیدگاه‌ها و پژوهش‌های تاریخی ـ تحلیلی فریدون آدمیت درباره نهضت مشروطه، ارزش علمی و تحلیلی آنها را می‌سنجد و روشن می‌سازد که به‌رغم تصور رایج درباره وی، برخی از پیش‌فرض‌های تحلیل‌های تاریخی‌اش نادرستند و او در نقل و به‌کارگیری مواد تاریخی، کمابیش از دقت و امانت علمی برخوردار نیست؛ یعنی پژوهش‌های آدمیت، هم در صورت و هم در مواد تاریخی، خدشه‌پذیر است و او را به هدف‏هایش نمی‌رساند.

هر یک از انقلابها، و از جمله انقلاب اسلامی ایران، علاوه بر مشترکات، دارای ویژگیهای منحصر به فردند که باید جداگانه مورد مطالعه قرار گیرند. درباره ویژگیهای انقلاب اسلامی ایران مسائل گوناگونی مطرح شده است که در این مقاله تنها به دو مساله متضاد آن پرداخته شده است: 1) چرا مشکلات دوره پهلوی به انقلاب اسلامی منجر شد؟ 2) چرا مشکلات دوره انقلاب اسلامی درک می شود؟ این نوشته، متکی بر دیدگاه روان شناسی اجتماعی است و در پی آن است که توضیح دهد چرا از دو مقدمه ظاهراً متشابه ــ در دو مساله مذکور ــ دو نتیجه متضاد به دست آمده است.

نجم الدین رازی عارفی است که در ظاهر با عالم سیاست بیگانه است. اما علاقه مندی اش به انسان و سرنوشت و سعادت و شقاوت او که با شیوه اداره کشور مرتبط است، وی را به طرح مسائل سیاسی وا می دارد. در این مقاله خواهیم دید که او با تکیه بر طرح واره ذهنی اش که بر بنیاد باورهای عرفانی و دینی او استوار است، اولا بر ضرورت حکومت تأکید می ورزد و ثانیا دولت و دین را چنان دو روی یک برگ می داند و معیارهای ارزیابی حکومت و حاکمان را از شریعت اخذ می کند. از سخنان او در مرصادالعباد بر می آید که اجزا و عناصر حکومت مورد نظرش، باید مثل اعضای بدن با یکدیگر و با کل نظام در تعامل باشند. به نظر او حکومت به هرمی می ماند که شاه در رأس آن قرار می گیرد و وزیر و کارگزاران، بخش میانی آن را تشکیل می دهند و مردم که گسترده ترین و محروم ترین طبقه اجتماعی را به وجود می آورند، در پایه این هرم قرار دارند. از آنجا که می بیند، شاه با خودکامگی و اختیارات نامحدود حکم می راند و کارگزاران دیگر با پرداخت رشوه و خدمت، به حوزه قدرت راه می یابند؛ نویسنده مثل همیشه، به جای بیان واقعیت های موجود، به توصیف «آن چه باید باشد» می پردازد. از خلال همین توصیف هاست که خواننده ساختارشکنی کرده، به نگفته های متن پی می برد و در می یابد که حکومت موجود، چیزی جز نظام تباه نیست. نظامی که در آن جماعتی عظیم استثمار می شوند تا مشتی محدود ثروت اندوزند.

سرمایه اجتماعی را می توان مجموعه ای از عناصر نظیر اعتمادجمعی، هنجارها و شبکه ها دانست که موجب ایجاد ارتباط و مشارکت بهینه اعضای یک جامعه شده و در قالب آن همکاریها تسهیل می گردد. به حرکت درآوردن سرمایه های اجتماعی متروک، مولفه ای مثبت در راه تجمیع نیروها و تقویت همکاری ها است ودرفرآیند ایجاد تغییرات سیاسی- اجتماعی نقش قابل توجهی دارد. این نکته در انقلاب ها که ازمصادیق مهم تغییرات اجتماعی هستند، جایگاه برجسته ای می یابد. چراکه انقلاب ها نیازمند مشارکت، آگاهی و اعتمادند و این مهم بابکارگیری سرمایه اجتماعی و استفاده بهینه از آن میسر می شود. در این نوشتار پس از تبیین مفهوم سرمایه اجتماعی و ابعاد آن، با نگاهی استنباطی و مبتنی بر سیره نظری و عملی امام خمینی (ره) و با تکیه بر تحلیل گفتارها و واکاوی اندیشه وی در این باب، نشان می دهیم که ایشان با بهره گیری بهینه از عناصر و نهادهای مذهبی، سه مولفه اعتماد، انسجام و مشارکت را تقویت نموده و در نتیجه توانست سرمایه اجتماعی جامعه ایران را به طرز مطلوب و در راستای شکل گیری نظام جمهوری اسلامی تقویت و مدیریت نماید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در اين مقاله رابطة دين و دولت، از نگاه كالون بررسي شده است. وي با رويكرد و خاستگاهي الهياتي به رابطه اين دو مي‌نگريست كه عناصري چون گناه، نجات در مسيح، تقدير ازلي و دعوت در آن، اهميت بسياري داشت. ولي آيا وي به‌عنوان مصلح بزرگ كليسا، نگاهي مردم‌سالار و ستم‌ستيز به مقوله دين و دولت داشت؟ آيا كالون آن‌گونه كه مي‌انديشيد، عمل كرد و در انديشه او ثبات و استمرار وجود داشت؟ كالون با اعطاي مشروعيت ديني به دولت مدني و كليسا، هريك را داراي نقش و كاركردي مستقل مي‌داند، اما دست بالا را به كليسا مي‌دهد. وي، از نظام سلطنتي و فردي بيزار است، اما نوعي جمهوري اريستوكراسي را ترجيح مي‌دهد. البته چندان جايگاهي براي رأي مردم و حق اعتراض و اجازه مقاومت مدني قائل نيست؛ زيرا نهاد قدرت، نهاد تعيين‌شده توسط خداوند است و به‌رغم آنكه به لحاظ نظري، نهاد قدرت مدني را مستقل مي‌دانست، در عمل آن را در خدمت نهاد دين قرار داد

امروزه بومی سازی نظریه ها به ویژه درعلوم انسانی بیش از گذشته ضروری به نظر می رسد. بهـره گیـری از آیات و روایات یکی از رویکردهای مناسب جهت بومی سـازی اسـت، امری که تاکنون توجهی به آن نشده است. در مدیریت اسلامی، بهترین مرجع برای یافتن معیارهای مناسب قطعاً سخن معصومین? می‌باشد. ازجمله ابعاد معارف اهل بیت?، تعالیم سیاسی ایشان است و مراد از سیاست مباحث مربوط به حکومت و حاکمیت و نیز نقش مردم می باشد. این تعالیم سیاسی را از دو منبع می توان استخراج کرد: یکی آراء و اقوال سیاسی و دیگری رفتار و عمل سیاسی ائمه? جامعه ما بیش از آنکه به دانستن تاریخچه زندگانی ائمه? لنیاز داشته باشد به آراء و تفکرات آنان در عرصه‌های مختلف انسانی نیازمند است تا با کمک آن بتوان به سوی کمال حرکت کند و برای آنکه ما نظریه های سیاسی متناسب با فرهنگ و دین خود داشته باشیم نیازمند حدیث پژوهی در این حوزه هستیم. این نوشته بر آن است تا با استناد به روایات امام صادق? و با طرح پرسش های مهم تفکر سیاسی مطرح شده در کتاب تفکر سیاسی گلن تیندر به واکاوی اندیشه امام صادق? بپردازد. با توجه به دیدگاه امام صادق? تفاوت های اجتماعی امری طبیعی و در جهت پیشرفت جامعه ضروری می باشد و از طرف دیگر این تفاوت و فرق ها منجر به درگیری و کشمکش هایی در جامعه می شود که این امر ضرورت حکومت و قانون را ایجاب می کند. از دیدگاه ایشان حکومت به دو نوع عدل و ظلم تقسیم می شود و این حکومت عدل است که شایستگی حکومت بر مردم را دارد. ایشان تعیین از جانب خدا، عمل بر طبق دستور خداوند بدون هیچ زیاده و نقصان، عمل بر طبق عدل و حق گرایی و مبارزه با ظلم و فساد را از نشانه های حکومت عدل می داند و در مقابل از بین رفتن حق و احیا باطل، آشکار شدن ظلم و جور و فساد و از بین رفتن کتب آسمانی، قتل انبیاء و مومنین، از بین رفتن مساجد و تغییر سنت خداوند و شرایع آسمانی را از ویژگی های حکومت جور می داند. حکومت ها در برابر مردم وظایف وی را بر عهده دارد که مهم ترین آن گسترش عدالت، امنیت و آسایش، رفاه عمومی و گسترش معرفت نسبت به خود و خدا به جهت رسیدن مردم به کمال و سعادت که همان مقام عبودیت است، می باشد و مردم نیز در برابر حکومت هابا توجه به نوع حکومت وظایفی را بر عهده دارند، اطاعت و شکر از جمله وظایف مردم در حکومت های عدل و صبر، تقیه و حتی در برخی از موارد قیام از جمله وظایف مردم در حکومت های جور است. در باب مشروعیت حکومت و انتخاب حاکم نیز باید گفت که این امر از جانب خداوند صورت می گیرد و مردم تنها در فعلیت و عینیت بخشیدن به حکومت دارای نقش هستند. امام صادق? صفات و ویژگی هایی را برای شناسایی حاکمان بیان می کند و همچنین وظایفی را برای حاکم بیان می کند که با رعایت آن ها هم خود و هم مردم تحت امر خود را به سعادت می رساند. ایشان نصیحت خواهی و نیز امر به معروف و نهی از منکر را از وجوه نظارت مردم بر حکومت ها دانسته و جهاد را به عنوان یکی از وجوه سیاسی اسلام در جهت دفاع و یا گسترش اسلام بیان می کند. حق مشارکت اجتماعی زنان از جمله مواردی است که در روایات امام صادق? به آن اشاره شده است که از آن جمله می توان به حق رأی زنان در مورد انتخاب حاکم و نیز مشارکت در جنگاشاره نمود.