جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

لا ینکر أحد دور الحوار و آثاره الإیجابیة والسلبیة فی التعاملات الفردیة والإجتماعیة و لطالما کانت الأدیان و الشریعات تؤکد علی هذا الدور و خاصة فی مواقف خروج الکلام عن الإطار الفردی و اکد علی دوره الفاعل فی المسیرة الانسانیة و ما یرتبط بسعادة البشر و شقاوته حین تتوسع آفاقه فی المجتمعات البشریة. فی هذا المقال یعالج الحوار فی کلام علی (ع) من جوانب شتی نظرا إلی ظروف الحوار والأطراف المعنیة والأهداف المرمیة فیه ویتناول البحث فی کل من هذه المجالات المختلفة الطریق الصحیح و الأسلوب المتناغم مع الظروف المذکورة. فان الإمام إلی جانب تأکیده علی الأهداف السامیة فی الحوار، نبه من خلال سیرته و محاوراته وکذلک فی رسائله إلی العمال و الحکام الی منطلقات الحوار و حفظ الأصول و القیم للحیلولة دون انحرافه عن مسیره کما أشار الی استیعاب الانسان ما یجری علی لسانه والتفکیر بعواقبه والتسلیم الی الحق و الاجتناب من العصبیة. هناک تأکید علی التحلی بالحلم و اجتناب العناد و الإستئثار بالرأی و الإهتمام بالقواسم المشترکة للوصول الی التفاهم والإستعانة بالجدال الأحسن کأسالیب فاعلة و مؤثرة فی الحوار کما یستفید الإمام من سنن السابقین و الوقائع التاریخیة کنماذج حیة و واقعیة و یعرضها علی الصدیق و العدو بالرغم من أنه أراد من کل واحد منهما هدفا معینا و غایة مختلفة. منهج البحث هو توصیفی- تحلیلی والکاتب یتناول الکلام المنقول عن علی (ع) من خلال الکتب التاریخیة و الروائیة وبشکل خاص من خلال نهج البلاغة وغرر الحکم کمجموعتین أکثر إستنادا من سائر المأثورات الواصلة إلینا.

اهتم الشعراء المعاصرون کأسلافهم بموضوع الشهادة و الشهید اهتماما بالغا و طبعا بعد اندلاع الحروب فی البلاد العربیة و القیام بالثورات و تضحیات الأبطال المسلمین، حیث إن عددا غفیرا من الشعراء، یشارکونهم کل یوم فی هذه الثورات و التضحیات بکل ما یمکنهم علی التعبیر عن هذه المکانة، من التصویر و الرمز و الاستلهام و الحوار و غیره و عن طریق إذکاء نار الکفاح المتأججة فی صدور الثوار و إثارة نخوة الرجولة فی القلوب، للثأر و الانتصاف من الظلم و الطغیان و تخلید سیرهم و بطولاتهم و سردها للأحیاء الباقین، لتکون قوة حرکیة فاعلة تفعل فعلها فیهم.و بهذا کل یوم، تشیع رائحة انسانیة للشهادة من شعر هؤلاء الشعراء الذین عالج کل منهم هذا الموضوع من زاویة خاصة، راسما من الشهداء لوحات و مشاهد شعریة رائعة، محتضنة حکایاتهم، زاخرة بالمعانی و المضامین القیمة، متنوعة فی الأسالیب و القوالب، فإذا الشهید فیها، نجم ساطع أو مصلح ملهم أو رمز للثبات فی الأمور الوطنیة الخطیرة أو حی لاینبغی رثاءه أو....

یکی از کارآمدترین روش های جذب مخاطب جهت تاثیرگذاری بیان موضوع، پیام و درونمایه مدنظر در قالب داستان است. قرآن کریم به عنوان کتابی آسمانی که برای عبرت دهی، ارائه راهکارهای تربیتی، بیان آموزه های دینی، هدایت گری و... بر پیامبر خاتم (ص) نازل گردیده و بخش عمده آن به روایت سرگذشت واقعی ملت ها و اقوام و اشخاص اختصاص دارد، شیوه داستانی را نه بعنوان هدف، بلکه به عنوان ابزاری کارآمد در بیان آموزه های خود برگزیده است، در این روند به علت آنکه هدف قرآن از داستان سرایی سرگرمی نیست، قرآن کریم با بهره مندی از عناصر روایی (مقدمه، گره افکنی، بحران زایی، کشمکش، گفتگو، شخصیت پردازی و ...) شیوه ای خاص و منحصر بفرد از بیان روایی با هدف عبرت دهی و هدایت گری اتخاذ کرده است.در این مقاله با هدف واکاوی ابعاد گوناگون داستان های قرآنی و کنکاش در اهداف و شیوه های پردازش آن ها، با ذکر نمونه هایی به تحقیق در جوانب مختلف روایی (فنی، موضوعی و معنایی) داستان های قرآن پرداخته شده و با مقایسه آن با اصول داستان سرایی، روش یگانه روایت گری قرآن مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت این نتیجه حاصل گردید که علی رغم تفاوت اساسی هدف داستان پردازی قرآن با آنچه در ادبیات داستانی مدنظر است، مولفه های روایت گری و عناصر داستانی در قرآن از پردازشی مطلوب و بافت و ساختاری هنرمندانه برخوردار است و روش ویژه ای را در روایت گری که منحصر به قرآن است ارائه می دهد.