جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: هارولد بلوم در طول زندگی حرفه ای خود درباره دین و کتاب مقدس نوشته است، اما اکنون، با عیسی و یهوه، کتابی را نوشته است که ممکن است انفجاری ترین و مهم ترین کتاب او باشد. شواهد بسیار کمی از عیسی تاریخی وجود دارد - او که بود، چه گفت. همانطور که بلوم می نویسد، "هیچ جمله ای در مورد عیسی در کل عهد جدید وجود ندارد که توسط کسی که تا به حال پادشاه ناخواسته یهودیان را ملاقات کرده باشد." و بنابراین بلوم از مهارت های بی نظیر خود به عنوان یک منتقد ادبی برای بررسی شخصیت عیسی استفاده کرده است و به ناهماهنگی ها، تناقضات و نقص های منطقی در سراسر اناجیل اشاره می کند. او همچنین شخصیت یهوه را مورد بررسی قرار می‌دهد که به نظر او اشتراکات بیشتری با عیسی مرقس دارد تا با خدای پدر سنت‌های مسیحی و بعداً یهودیان خاخام. بلوم همچنین استدلال می‌کند که کتاب مقدس عبری یهودیان و عهد عتیق مسیحی کتاب‌های بسیار متفاوتی با اهداف بسیار متفاوت، سیاسی و همچنین مذهبی هستند. عیسی و یهوه خواندنی هیجان انگیز و ذهن باز است. این نقد ادبی متحول کننده پارادایم است که یهودیان و مسیحیان را به چالش می کشد و روشن می کند و مطمئناً یکی از بحث شده ترین، بحث برانگیزترین و مشهورترین کتاب های سال خواهد بود. در زمانی که مذهب در صحنه سیاسی ما قرار گرفته است، نتیجه گیری تکان دهنده بلوم مبنی بر اینکه هیچ سنت یهودی-مسیحی وجود ندارد - اینکه دو تاریخ، خدایان، و حتی انجیل، با هم سازگار نیستند- ممکن است خوانندگان را وادار کند که در مورد همه چیز تجدید نظر کنند. آنچه را که ما معتقد بودیم یک میراث مشترک است، مسلم بدانیم.

ترجمه ماشینی: ترجمه جدید و مهم رساله ای بی نظیر و مهم فارسی در باب اسماء الهی در سنت اسلامی.

ترجمه ماشینی: رساله ها و نامه های دیونیسیوس آرئوپاگیت، فلسفه نوافلاطونی را با الهیات مسیحی و تجربه عرفانی آمیخته است. کاوش آنها در ماهیت و نتایج دعای متفکرانه تأثیری ماندگار داشت.

اسماء و صفات الهی از عمیق‌ترین مباحث توحیدی است که از دیدگاه‌های مختلف مورد بحث قرار گفته است و از مسائل مطرح و اساسی در علم کلام، فلسفه و عرفان می‌باشد. این مسئله در آیات و روایات در ابعاد مختلف بیان شده است؛ یکی از ابعاد مطرح شده، مباحث وجودشناسی اسماء و صفات می‌باشد و بُعد دیگر که محوری‌تر و مهم‌تر است، بُعد معناشناسی آن است که جایگاه اشتقاق اسماء و صفات در همین بُعد روشن می‌گردد. اسماء و صفات الهی همگی علامت و نشانه‌ای هستند که خودِ خداوند آن‌ها را برای خواندن بندگانش به نحو اشتراک لفظی - نه معنوی- وضع کرده است. در تمامی این اسماء و صفات، هدف، وصف و توصیف حق‌تعالی به این صفات نیست، بلکه هدف این است که ما خداوند را با این صفاتی که می‌شناسیم تنزیه کنیم، زیرا که تمامی اسماء و صفات، مخلوق خدا و مباین با ذات او می-باشند. از این رو، وصف خدای متعال باید به توصیف خود او باشد، حتّی در توصیف او به این اوصاف هم، حق نداریم عقل و فکر و خیال و اوهام خود را دخالت دهیم. زیرا توصیف خداوند مقدور عقول انسانی نیست بلکه عقل و وهم انسانى قاصر از آن است که بتواند وجود خداوند متعال را درک و درباره‌ی او بحث و تأمّل کند. هیچ یک از این اسماء با هم مترادف نیستند و در هر کدام از آن‌ها عنایت خاصّی وجود دارد. لفظ جلاله‌ی الله نیز مانند بقیه‌ی اسماء الهی مشتق است و علامت و نشانه‌ای برای خواندن او می‌باشد. همچنین همه‌ی عقول و اوهام در او تحیّر دارند و خارج از دو حدّ تعطیل و تشبیه می‌باشد یعنی با این‌که خدا را می‌شناسیم ولی از درک او به قوای ادراکی خود عاجزیم. پس در او متولّه و حیران هستیم. کلمات کلیدی: اشتقاق- اسماء و صفات الهی- الله- آیات- روایات.

از روشهای بیان افعال خداوند در قرآن، تعلیل نمودن هر یک از آنهابهاسماء و صفات الهی است. وعد و وعید نیز فعلی از افعال خداوند است که با اسماء و صفات خداوند ارتباط تنگاتنگ دارد. اسماء و صفاتی که خداوند از آن برخوردار است در صدور وعد و وعید نسبت به انسان نقش اساسی دارد. در قرآن گاهی صدور وعد و وعید همراه با اسم یا صفتی از پروردگار بیان می-گردد و گاهی از مضمون آیاتِ وعد و وعید، مفهوم صفات الهی در بیان مفسران آمده است. از روش‌های نوین تحقیق و پژوهش در قرآن، معناشناسی واژه‌های قرآنی است. در این نگرش، پس از انتخاب کلمات کلیدی قرآن، میدانهای معناشناسی هر واژه به همراه ارتباط سیستمی میان آنها بررسی شده و برخی لایه‌های معنایی ایات ظاهر می‌گردد. تحقیق حاضر سعی دارد با استفاده از روش یاد شده، نقش کلیدی اسمای حسنا را در تبیین معنای وعد و وعیدهای خدای یگانه به مراتب مختلف انسانها روشن نماید؛ زیرا هر کدام از این دسته افراد بر اساس ظرفیت وجودی و مراتب فهم خویش و به نحوه برخورداری از اسماء الهی به گونه‌ای خاص از وعد و وعید الهی بهره‌مند شدند. از نتایج بارز و عمده‌ی بررسی نقش اسماء الهی در وعد و وعیدهای قرآن، آن است که: جهان بینی قرآن، یک جهان بینی خدا مرکزی است و هیچ مفهوم عمده‌ای در قرآن، جدای از مفهوم خداوند وجود ندارد. بنابراین، تمام شئون در عالم خلقت ریشه در اسمای حسنا دارد، و همه‌ی موجودات مظاهر الهی می‌باشند و از هر جهت شأن و آیت حق‌اند. به همین دلیل، وعد و وعیدهای خداوند که از جمله افعال الهیست، ازاین امر مستثنی نمی‌باشد. یافته‌ اساسی پژوهش حاضر بیانگر نتیجه ذیل است: •

اسماء حُسنای حق‌تعالی، همان ذات حق‌اند به جلوه‌ و صفت خاص. تأمل و تدبّر در این اسماء می‌تواند علاوه بر اینکه فهم جدیدی از عالم هستی را به انسان ارزانی کند راه اُنس با خدا را به عالی‌ترین شکل محقق نماید. بر این اساس، مسئله اصلی ما این است که تأمل و تدبر در نظام اسمائی حق‌تعالی چه تأثیراتی را در ساحت معرفتی و عملی زندگی انسان پدید می‌آورد؟ و انطباق این الگو و نظام اسمائی بر مصادیق بشری چگونه می‌تواند به مدل‌سازی در روابط فردی و اجتماعی منجر شود. در این نوشتار با تمرکز بر روش تحلیلی– توصیفی، این رهیافت ارائه‌شده که می‌توان چینش هستی شناسانه نظام عالَم را بر اساس اسماء و صفات حق‌تعالی تبیین نمود. اگرچه مشخصه اصلی اسماء الله یکپارچگی و وحدت است و عالَم، به تمامه ظهور این اسماء است اما از باب تبیین علمی به اعتبارسنجی احتمالات درباره جایگاه این نظام اسمائی از دیدگاه صدرا نیز پرداخته‌شده و درنهایت تأثیرات کاربردی حاصل از نگرش اسمائی در ساحت معرفت بشری، در قالب دو مورد خاص «بازخوانی برخی معارف فلسفی- کلامی با راهکار تبیین اسمائی» و دیگری «توانمندسازی ذهن بشری در استخراج معارف باطنی از متون دینی» تبیین شده و تأثیرات عملی نیز در دو ساحت درونی (فردی) و بیرونی (جمعی) بیان‌شده است. نظام سازی درونی فرد در قالب «توانمندسازی نفس در تأثیر بر جهان خارج در اثر ارتباط وجودی با اسماء حق‌تعالی» بیان گردیده و به نظام سازی بیرونی در دو ساحت اجتماعی و سیاسی بر اساس نظام اسماء و صفات حق‌تعالی پرداخته‌شده و راهکار کارآمد در تحقق این نظریه در ساحت اجتماعی، هرمنوتیک اسمائی و در ساحت سیاسی، انسان کامل خواهد بود.

این پایان نامه شامل نه فصل با این مباحث است: فصل اول، دیدگاه علمای اسلام درباره ی اسماء حسنی؛ فصل دوم، اسماء الحسنی از دیدگاه علمای تفسیر؛ فصل سوم، آیا اسماء خدا توقیفی است؟ فصل چهارم، تعداد اسماء الحسنی؛ فصل پنجم، اسم اعظم از دیدگاه علمای اسلام؛ فصل ششم، بیانی درباره ی دعا؛ فصل هفتم، دعاهای اسم اعظم؛ فصل هشتم، آیات اسم اعظم؛ فصل نهم، شرح اسماء حسنی

این رساله با عنوان سلام و تحیت در قرآن و سنت با هدف تبیین معنا و مفهوم سلام در آیات قرآن ، سخنان معصومین علیهم السلام و زیارات تنظیم شده است جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و مطالعه ی کتاب ها و منابع مختلف بوده و روش تحقیق از نظر جهت گیری کلی ، در مسیر تحقیقات توصیفی قرار می گیرد . در ارتباط با این موضوع با وجود منابع اندک ، از منابع روایی می توان به کتاب بحارالانوار علامه ی مجلسی ، اصول کافی محمد بن یعقوب کلینی و مستدرک الوسائل میرزا حسین نوری اشاره کرد و از جمله کتابهای شرح زیارات در این زمینه ، کتاب جلوه های لاهوتی محمد باقر تحریری که شرح زیارت جامعه کبیره است ، اسرار عاشقان و مقامات عارفان مرتضی زاهدی و ادب فنان مقربان از عبدالله جوادی آملی که این دو شرح زیارت عاشورا هستند می باشد و از کتابهای تفسیری می توان تفسیر نمونه ناصر مکارم شیرازی و تفسیر المیزان از علامه طباطبایی را نام برد . تحیت و درود از اموری نیست که مختص به اسلام باشد بلکه مصادیق مختلف آن در میان اقوام وملل مختلف و همچنین در عصر جاهلیت نیز سابقه داشته است اما بعد از ظهور اسلام ، سلام که نوعی تحیت و درود است و از مصادیق تحیت محسوب می شود به عنوان عامل ارتباط ، تقدیم جامعه ی بشری شد . علتهای تشریع سلام را می توان در برقراری روابط اجتماعی سالم و ایجاد رابطه ی دوستی و محبت بین مسلمین خلاصه کرد ، برای سلام کردن آداب مختلف فقهی و غیر فقهی توسط معصومین علیهم السلام بیان شده است که اهمیت این سنت شریف و لزوم اهمیت دادن به آن را می رساند و در راستای تشویق مسلمانان به انجام این امر مهم ، ثواب و پاداشی برای آن در نظر گرفته شده است که در لسان معصومین علیهم السلام زیاد دیده می شود . سلام به عنوان پر محتواترین و موثرترین عامل ارتباط جمعی در میان انسانها دارای پیامدها و ثمرات ارزشمند و بسیار گسترده ای در ابعاد مختلف زندگی انسان می باشد . سلام واژه ای است که در آیات قرآنی و روایات زیاد دیده می شود و با تامل در این واژه مشخص می شود که این واژه و هر واژه ی قرآنی دیگر دارای ترجمه خاصی نیست بلکه دریافتن معنا و مفهوم آن در هر سخن و آیه ای رسیدنی و به معرفت شخص بستگی دارد اما بعد از شناخت ابعاد و مفاهیم سلام برای احیای میثاق فراموش شده ای که در ازل از انسان گرفته شده می بایست سلام را با همه توان و معرفت به محضر ائمه ای که خود سلامند تقدیم داشت و بدین وسیله روح و جان خود را ثیقل داده و درجه ای بر درجات خود افزود .