جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: مارک لوین، پروفسور آمریکایی تاریخ خاورمیانه مدرن در دانشگاه کالیفرنیا، ایروین، کتاب گمراه کننده ترین کتاب را در مورد سرمایه داری مدرن ("جهانی سازی") نوشته است که منعکس کننده آنارشیسم جنبش صلح و عدالت جهانی است. او گاهی اوقات به واقعیت امپراتوری نگاه می کند. او از هیئت علمی دفاع پنتاگون استناد می کند که با بوش مخالفت کرد و گفت: "آنها از آزادی ما متنفر نیستند، آنها از سیاست های ما متنفرند." او می بیند که هرج و مرج محصول جانبی تصادفی کشورهای خارجی اشغالگر نیست، بلکه به اهداف استراتژیک اشغالگران - سود، نفت و سرکوب - کمک می کند و می داند که اشغال ها وحشیانه، فاسد و بی کفایت هستند. او به یک مطالعه بانک جهانی اشاره می‌کند که نتیجه‌گیری می‌کند: «رشد سریع‌تر در میان فقرا ممکن است در واقع به بهای رشد آهسته‌تر در میان ثروتمندان حاصل شود»، «هیچ مدرکی از سیاست‌های سودمند متقابل وجود ندارد» و «حداقل در به نظر می رسد در کوتاه مدت جهانی شدن فقر و نابرابری را افزایش می دهد. او همچنین به گزارش برنامه توسعه سازمان ملل متحد اشاره می کند که در آن خلاصه می شود: "باز بودن تجارت (آزادسازی) باعث افزایش فقر و نابرابری شد... کشورهایی که آزادسازی کردند به سرعت بدترین وضعیت را داشتند." با این حال، پس از همه این شواهد، لوین ادعا می کند که فرهنگ سرمایه داری را به پیش می برد نه اقتصاد. بنابراین او ادعا می‌کند که «تنها ایجاد پل‌هایی بین فرهنگ‌ها می‌تواند فرصت غلبه بر اشغال و خشونتی را که ایجاد می‌کند، فراهم کند». او می نویسد که این پل سازی نقش رهبری را به روشنفکران می دهد - شاید فکر شود کمی خودخواهانه. او ادامه می‌دهد: «اگر بتوانیم... یک موسیقی واقعاً جهانی بسازیم - می‌توانیم «قفس آهنین» نئولیبرالیسم را بشکنیم (به قول برخی از فیلسوفان، «واشکنی»». این یک حرکت اتوپیایی است. «جنبش صلح و عدالت جهانی» وانمود می کند که مبارزات طبقات کارگر برای گرفتن قدرت دولتی از دست طبقات سرمایه دار قدیمی، شوونیستی و غیرضروری است. با این حال او به تمجید رئیس بانک جهانی جیمز ولفنسون از کوبا در سال 2001 اشاره کرده بود: "کوبا کار بزرگی در زمینه آموزش و بهداشت انجام داده است." کوبا به پیشرفت خود ادامه داده است، زیرا سیاست های آن بر اساس طبقه و ملت، مخالف سیاست های بانک و همچنین سیاست های جنبش است. جنبش تا به حال چه موفقیتی داشته است که نفی روش موفق کوبا در مبارزه طبقاتی و انقلاب را توجیه کند؟ در مقابل، همانطور که لوین اذعان می کند، با نقل قول هایی مانند سوزان جورج - "ما در واقع چیزی برنده نشده ایم" و نائومی کلاین - "ما به هیچ وجه جریان به سمت خصوصی سازی را معکوس نکرده ایم، چه رسد به اینکه آن را متوقف کنیم"، جنبش هرگز در هیچ کجا موفق نبوده است. . درگیری اصلی در جهان اسلام علیه غرب نیست، اما نئولیبرالیسم علیه «جنبش جهانی صلح و عدالت» نیز نیست. در درون هر ملتی طبقه در مقابل طبقه است و هر ملتی باید مشکلات خود را حل کند. «جنبش صلح و عدالت جهانی» یک انحراف، اتلاف وقت و انرژی است. اعضای آن باید شغلی بیابند، در صورتی که قبلاً این کار را نکرده اند، و به اتحادیه کارگری خود بپیوندند. کارگران، از جمله کارگران یقه سفید، اکثریت هر کشوری هستند و فقط طبقه کارگر می تواند سرمایه داری را شکست دهد.