جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «موسوعة لالاند الفلسفية» نوشته آندره لالاند، فرهنگ اصطلاحی و انتقادی فلسفه با سیر تاریخ تکاملی و انتقادی، فرهنگ اصطلاحات لغات فلسفه مي باشد. این فرهنگ حاصل کار فلاسفه است که نظرات و عقاید متقدمین و متجددین هر دوره در آن جمع آمده است. این دائرة المعارف فلسفی که به زبان فرانسوی تألیف شده معادل هر اصطلاح فلسفی به عربی را به دست می دهد و گاهی نیز ریشه و اصل لغت در زبان های یونانی و لاتینی را بیان می کند.

ترجمه ماشینی: "humpty-dumptying" چیست؟ آیا «برهان‌های قیاس» هرگز مطرح می‌شوند؟ چگونه بفهمم که شخصی از "کلمات راسو" استفاده می کند؟ تفاوت بین "شاه ماهی قرمز" و "مرد حصیری" چیست؟ این کتاب عالی که اکنون در چاپ سوم خود است، به هر کسی که می خواهد خوب استدلال کند و انتقادی فکر کند کمک می کند. این نسخه کاملاً به‌روز شده با استفاده از مثال‌های شوخ‌آمیز و موضوعی، شامل بسیاری از ورودی‌های جدید است و کل متن را به‌روزرسانی می‌کند.

ترجمه ماشینی: آثار اساسی برای رویکردهای تفکر انتقادی، مغالطات و منطق مدرن همیشه مانعی برای تعدادی از محققان، علاقه‌مندان و روشنفکران بوده است، زیرا در برخی از روش‌های تفریق و تبیین آنها با مشکل مواجه هستند، در حالی که واژگان مفهومی پیچیده یا دشوار ساختارها ممکن است در برخی آثار دیگر فراوان باشد و بنابراین بسیاری از پرداختن به این علم و بررسی آن رویگردانند. این کتاب به عنوان مقدمه ای بر تفکر انتقادی به صورت ساده و کاربردی و به صورت واژگانی الفبایی آمده است، زیرا ابزارهای اساسی برای تفکر در مورد هر موضوعی را با تفکر روشن ارائه می دهد و می توان از این ابزارها در هر زمینه ای که نیاز به درستی و درستی داشته باشد استفاده مجدد کرد. روشن اندیشی.

«کتاب الحروف» نوشته ابو نصر فارابی که بسیاری آن را تفسیری بر ما بعدالطبیعه ارسطو می دانند، متضمن برخی آراء زبان شناختی اوست که در میان زبان شناسان به طور دقیق شناخته و معرفی نشده نیست. فارابی در این کتاب به طرح و بحث راجع به اصطلاحات فلسفی پرداخته و این اصطلاحات را از یک منظر مشترک و با یک هدف مشترک بررسی کرده است. وی معتقد است الفاظ و اصطلاحات فلسفی در میان یونانیان طی یک مسیر طبیعی از معانی عرفی برای دلالت بر معانی فلسفی در میان یونانیان طی یک مسیر طبیعی از معانی عرفی برای دلالت بر معانی فلسفی به فلسفه راه یافته اند. با ورود فلسفه به عالم اسلام، لازم است اهل فلسفه با نظر به آن معانی عرفی ابتدایی در زبان یونانی و یافتن معادل یا مشابه آنها در زبان عربی مناسبت ترین الفاظ و اصطلاحات را برای دلالت بر معانی فلسفی بیابند تا بتوانند فلسفه را به بهترین نحو بیان کنند. مجموع مباحثی که فارابی در این کتاب اعم از مباحث زبانی در باب دوم و همچنین شرح اصطلاحات فلسفی در دو باب دیگر کتاب، نشان می دهد که او در کتاب الحروف در صدد انجام این کار است. کلمه حروف در کتاب الحروف ایهام دارد و هم به معنای حروف الفباست و هم بخش بزرگی از اقسام کلمه و الفاظ داله (همان که نحویان یونان آن را ادوات و نحویان عرب آن را حروف معنی می نامند) است. کتاب الحروف دارای سه فصل تحت عناوین «حروف، اسماء و مقولات»، «ظهور الفاظ، فلسفه و دین» و «حروف پرسشی» است. فصل اول کتاب در واقع نوعی دستور زبان فلسفی است. در این رویکرد تناظر صورت‏ های زبانی و معانی آنها و ارائه تحلیل‏ های فلسفی در تبیین این تناظر از اهمیت ویژه ‏ای برخوردار است. موضوع اصلی فصل دوم چگونگی شکل‌ گیری و تکامل زبان هاست. در این فصل، موضوع تقدم و تأخر فلسفه و دین و چگونگی ظهور الفاظ به تفکیک در زبان روزمره و زبان علم بررسی می ‏شود. به ‏این ‏ترتیب فارابی تصویر واقع‏ گرایان ه‏ای از ظهور و تکامل زبان‏ ها در ارتباط با شکل‌ گیری علوم به‏ دست می‏ دهد. تصویری که طبیعت گرایی و قراردادی بودن زبان را هر دو با هم در بر دارد. فصل سوم کتاب با توجه به گفتمان‏ های علم، فلسفه و گفتگو، چگونگی طرح پرسش در این سه بافت را مطرح نموده و در این میان حروف پرسشی «ما»، «کیف» و «هل» بررسی می ‏شود. معلم ثانی در فصل سوم الحروف به شرح و بسط موارد کاربرد برخی حروف پرسشی در دو گونه عمومی و علمی زبان می پردازد. اگرچه بحث فصل آخر کتاب به حروف پرسشی مربوط است، اما در باطن فارابی مبحثی گفتمانی را بیان می‌ کند و انواع بافت های کاربردی برخی از حروف پرسشی را بر می شمارد.

«المبين فی إصطلاحات الحكماء و المتكلمين» نوشته على بن ابى على بن محمد بن سالم ملقب به سيف الدين آمدى (551-623 ه)، معروف به شافعى و حنبلى است كه به شرح و توضيح پاره‌ اى اصطلاحات كلامى و حكمى مى‌ پردازد. المبين داراى دو فصل است: فصل اول فهرستى از اصطلاحات منطقى، كلامى و حكمى مشهور بدون توضيح و شرح آنها است. برخى از اين اصطلاحات عبارت است از: تصور، تصديق، مطابقة، تضمن، التزام، مفرد، مركّب، كلی، جزئی، ذاتی، عرضی، جنس، نوع، فصل، خاصّة، عرض عام، حدّ، حقيقی، رسمی، قضيه، تناقض، تعاكس؛ قياس، اقتران، استثناء، استقراء، تمثيل، طبع، طبيعه، حركه، سكون، سرعه، بط مكان، حيّز، خلاء، زمان، جهة، عالم، فلك، كون، فساد، عقل، روح، جوهر، علم، قدره، اراده، كلام، حياه و... فصل دوم به شرح و توضيح واژه‌ هاى مذكور اختصاص يافته است. مولف در اين فصل به شرح فلسفى دقيق اين واژه‌ ها بر اساس نظريه تعريف سينوى پرداخته كه طبق آن شرح الفاظ و اصطلاحات از دايره تعريف به حد و رسم خارج نمى‌ شود. تقسيمات لفظى كه مولف در چينش مصطلحات اين كتاب در نظر گرفته، همان تقسيمات مشايى معروف است كه در آثار ارسطويى مشاهده مى‌ شود.