جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

با مطالعه تغییر الگوی نظام شهری در سطح جهانی، ملی و منطقه ای می توان به ساختاریابی مجدد اقتصادی - اجتماعی و فضایی این مناطق آگاهی پیدا کرد. افزایش بی رویه شهرنشینی و تشدید روند ساخت و سازها در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران به بروز مشکلات عدیده ای در زمینه مدیریت شهری به ویژه تامین زیرساخت های شهری منجر شده است. استان مازندران با ویژگی های طبیعی منحصر به فرد خویش از جمله کانون های تحولات اخیر در عرصه توسعه شهری بوده است. توزیع فضایی شهرهای استان مازندران در طی سال های 1365 و 1375 معرف تمرکز و انبوهش جمعیت شهری در قسمت های مرکزی استان است. این مطالعه سعی دارد با بهره گیری از قانون رتبه - اندازه به بررسی تغییر شبکه شهری استان در طی دو سرشماری اخیر بپردازد. روش تحقیق مورد استفاده در این مطالعه به صورت توصیفی - تحلیلی بوده است. ابتدا داده های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و سپس نتایج تحقیق با نرم افزارهای اکسل و اتوکد ترسیم شده است. نتایج این تحقیق نشان داد که سیستم شهری استان نامتوازن، و مهم تر این که نیازمند سیاستگذاری توسعه منطقه ای برای توزیع مناسب تر جمعیت و ملاحظه نقش شهرهای کوچک تر به ویژه در نیمه غربی استان است.