جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: کانگویلهم در طول کار طولانی خود به نحوه پیدایش و تبدیل ایده ها در گفتمان علمی و نقش عوامل ایدئولوژیک در تعیین جهت، اگر نه نتایج کار علمی، توجه داشته است. این کتاب مجموعه ای از مقالات منتشر شده او در دهه 1970 است.

ترجمه ماشینی: ترجمه شده، با مقدمه ای از استفانوس جرولانوس، و تاد مایرز. ژرژ کانگویلهم در زمان مرگش در سال 1995، مورخ بسیار معتبر علم و پزشکی بود که درگیرش با مسائل عادی بودن، ایدئولوژی سازی اندیشه علمی و تاریخ مفهومی زیست شناسی، اندیشه فیلسوفانی مانند میشل فوکو را مشخص کرده بود. ، لویی آلتوسر، پیر بوردیو و ژیل دلوز. این مجموعه از مقالات کوتاه، دقیق، و بسیار قابل دسترس در مورد مفاهیم اصلی پزشکی مدرن، Canguilhem را در اوج استفاده از عملکرد تاریخی برای تعامل فلسفی نشان می دهد. به منظور تشریح فلسفه پزشکی، کانگویلهم مشکلات مهمی مانند تعریف و کاربردهای سلامت، زوال درک بقراط از طبیعت، تجربه بیماری، محدودیت‌های روان‌شناسی در پزشکی، اسطوره‌ها و واقعیت‌های شیوه‌های درمانی را بررسی می‌کند. تفاوت بین درمان و شفا، خودتنظیمی ارگانیسم و ​​استعاره های پزشکی که ارگانیسم را به جامعه مرتبط می کند. Writings on Medicine هم‌زمان مقدمه‌ای عالی برای کار Canguilhem و تعاملی نیرومند، روشن‌گر و در دسترس با مفاهیم اساسی در پزشکی است. مطمئناً این کتاب اثر خود را در انسان‌شناسی، تاریخ، فلسفه، اخلاق زیستی و مطالعات اجتماعی پزشکی بر جای خواهد گذاشت.

ترجمه ماشینی: ژرژ کانگویلهم یکی از برجسته ترین مورخان علم فرانسه است. او که به عنوان یک پزشک پزشکی و همچنین یک فیلسوف آموزش دیده بود، این شیوه ها را با هم ترکیب کرد تا به فیلسوفان نشان دهد که بدون مطالعه دقیق توسعه واقعی علوم، معرفت شناسی وجود ندارد و به مورخان نشان می دهد که هیچ تاریخ ارزشمندی از علم بدون یک فلسفه فلسفی وجود ندارد. درک مبانی مفهومی همه دانش. یک خردگرای حیاتی برای اولین بار گزیده‌ای از مهم‌ترین نوشته‌های کانگویلهم، شامل گزیده‌هایی از دست‌نوشته‌های منتشر نشده قبلی و کتاب‌شناسی انتقادی از کامیل لیموژ را گرد هم می‌آورد. این مجموعه که حول محور موضوعات و مشکلات عمده‌ای که در طول زندگی فکری کانگویلهم را به خود مشغول کرده است، سازماندهی شده است. خوانندگان، خواه با آثار کانگویلهم آشنا باشند یا ناآشنا، به مجموعه وسیعی از تأملات مفهومی و ملموس در مورد معرفت شناسی، روش شناسی، علم و تاریخ دسترسی دارند. کانگویلهم نویسنده ای پرمطالعه است، اما دلاپورت موفق می شود خطوط اصلی اندیشه خود را با وضوحی بی رقیب مشخص کند. خوانندگان با درک بهتری از جایگاه پیچیده و حیاتی او در تاریخ روشنفکری فرانسه دست خواهند یافت. جورج کانگویلهم پروفسور ممتاز در سوربن و مدیر سابق انستیتو تاریخ علوم و تکنیک های دانشگاه پاریس است. از آثار او می توان به La Connaissance de la Vie، ایدئولوژی و عقلانیت در تاریخ علوم زیستی، و نرمال و آسیب شناسی اشاره کرد. فرانسوا دلاپورت، همکار پژوهشی در انستیتو ملی سنت و د لا رشرش پزشکی در پاریس است. او نویسنده بیماری و تمدن و تاریخ تب زرد است.

ترجمه ماشینی: این کتاب راهگشا با بررسی توجه همیشگی ژرژ کانگویلهم به مسئله خطا، از نوشته‌های اولیه‌اش تا اولین پاسخ‌های عمده میشل فوکو به کارش، نشان می‌دهد که مورخ علم در فرانسه پس از جنگ نیز فیلسوف مهمی بوده است. ساموئل تالکوت با استفاده از نشریات و منابع آرشیوی که قبلاً نادیده گرفته شده بودند، مشارکت‌های کانگویلهم را برای ردیابی تداوم تعهدی که او را به تغییر مواضع ضد حیات‌گرایی و صلح‌طلبی اولیه خود در مواجهه با فاجعه سیاسی و مشکلات انسانی سوق داد، روشن می‌کند. تالکوت نشان می دهد که چگونه کانگویلهم به طور انتقادی از آثار فلسفی آلن، برگسون، باشلار و بسیاری دیگر استفاده کرد و در عین حال نوشته های متمایز خود را در مورد پزشکی، آزمایش و مفاهیم علمی در تلاشی اخلاقی و سیاسی برای مقاومت در برابر بیگانگی و بی عدالتی توسعه داد. و در حالی که این کتاب اهمیت فلسفی شگفت‌انگیز کانگویلهم را برای طیفی از متفکران جوان نشان می‌دهد، اما وفاداری انتقادی فوکو به روح، تکنیک‌ها و تحقیقات کانگویلهم را نشان می‌دهد.

ترجمه ماشینی: نوشته میشل فوکو همه می‌دانند که در فرانسه منطق‌دانان کمی وجود دارند، اما تاریخ‌دانان علم بسیارند. و اینکه در «تاسیسات فلسفی» - اعم از تدریس یا تحقیق - جایگاه قابل توجهی را اشغال کرده اند. اما آیا دقیقاً می دانیم که در طول این پانزده یا بیست سال گذشته، تا همان مرزهای تأسیس، «اثری» مانند ژرژ کانگویلهم می تواند برای آن افرادی که از آن جدا شده اند داشته باشد. ، یا به چالش کشیده است، استقرار؟ بله، می دانم، تئاترهای پر سر و صدای تری نیز وجود داشته است: روانکاوی، مارکسیسم، زبان شناسی، قوم شناسی. اما این واقعیت را فراموش نکنیم که همانطور که می‌خواهید به جامعه‌شناسی محیط‌های فکری فرانسه، عملکرد مؤسسات دانشگاهی یا نظام ارزش‌های فرهنگی ما بستگی دارد: در تمام بحث‌های سیاسی یا علمی این شصت سال عجیب گذشته، نقش «فیلسوفان» - منظورم صرفاً کسانی است که تحصیلات دانشگاهی خود را در گروه فلسفه گذرانده بودند - مهم بوده است: شاید برای خوشایند برخی افراد بسیار مهم باشد. و به طور مستقیم یا غیرمستقیم، همه یا تقریباً همه این فیلسوفان مجبور شده‌اند با تعلیمات و کتاب‌های ژرژ کانگویلهم «سازگار شوند». از اینجا، یک تناقض: این مرد که کارش ریاضت‌آمیز است، عمداً و با دقت به حوزه‌ای خاص در تاریخ علم محدود می‌شود، که به هر حال برای رشته‌ای دیدنی نمی‌گذرد، به نوعی خود را در بحث‌هایی که در آن‌ها حضور داشته است، یافته است. خودش مواظب بود که هیچوقت نفهمد.