جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آموزه امامت از مباحث بنیادین و چالشی میان متکلمان بوده و مقام خاصی است که بر حضرت ابراهیم؟ع؟ اعطا شده است. حقیقت امامت به معنای ملاک تحقق امامت در عالم واقع برای دارنده آن، مبنای مباحث دیگر بوده و ریشه بسیاری از اختلاف‌ها به برداشت‌های مختلف از آن برمی‌گردد؛ لکن آیت‌الله جوادی آملی هدایت تکوینی پاداشی را همان حقیقت امامت می‌داند. این نوشتار با هدف تحلیل هدایتِ ویژه امام بر اساس آیه 124 سوره بقره از دیدگاه آیت‌الله جوادی آملی به روش توصیفی-تحلیلی و رجوع به منابع کتابخانه‌ای انجام گرفته و به این نتیجه رسیده که آیت‌الله جوادی آملی آیه 124 سوره بقره را با روش تفسیر قرآن به قرآن و رجوع به آیات 72 سوره انبیاء و 24 سوره سجده تفسیر کرده و حقیقت امامت را هدایت به همراهی و ملابست امر الهی معرفی می‌کند. بنابراین این هدایت تنها هدایت تشریعى یا ارائه‏ طریق‏ و آموزش معارف دینى نیست؛ بلکه امام با دانستن ملکوت و باطن عالم، هر کس را طبق استعداد خودش به کمال مطلوب می‌رساند که «ایصال‏ به مطلوب» یا «هدایت تکوینی پاداشی» است. دیدگاه آیت‌الله جوادی آملی در این باب از حیث روشی، راهبردی و محتوایی بر دیگر نظریه‌های رقیب برتری دارد.