جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

معرفت الهی باب دعا و مناجات با حضرت حق است. به عبارت دیگر دعا فرصتی برای راز و نیاز و گفتگو با معبود و معشوق عالم است. بنابراین در این ارتباط و نجوای عاشقانه لزوماً بیان حاجت صورت نمی‌گیرد هر چند ممکن است فرد دعا کند و در خلال مناجاتش عرض حاجتی هم داشته باشد. بهترین و موثق ترین دعا، عبارتی است که بر لسان اولیای الهی جاری شده و خداوند متعال در آیات قرآن آنها را بازگو نموده است.با توجّه به این که یکی از شئون ائمّه: «لسان الله» است لذا ملاحظه می‌کنیم که علاوه بر آیات قرآن در صحنه‌های مختلف حضرات معصومین: مضامین بلند معارف دینی و اخلاقی و اعتقادی و بسیاری از نسخه‌ها و دستور العمل‌های عملی را در خلال دعاهای ارزشمندی به مومنین آموزش داده‌اند که این دعاها در قالب مجموعه‌های گرانقدری گردآوری شده است.یکی از نفیس‌ترین و ارجمندترین این مجموعه‌ها «صحیفه سجادیه» است که حضرت امام سجاد7 بنا به اقتضای شرایط سیاسی جوّ حاکم در آن زمان برنامه تبلیغی خود را در قالب دعا عرضه می‌فرمود.در این میان دعای چهاردهم صحیفه دارای مضامین پر ارزشی از حیث بیان نحوه برخورد با ظالم و استعانت از پروردگار در جهت غلبه بر ظالم و بررسی رضا و خشنودی الهی و غضب و رحمت پروردگار و رسیدن به مقام اجابت دعا در اوج اضطرار و نیز صبر بر ابتلائات و نهایتاً راضی شدن به قضا و قدر الهی را دربرگرفته است.