جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: جانشین حماسی یکی از مهم‌ترین کتاب‌های قرن: بازگویی تاریخ جهانی، نقدی کوبنده از سیاست معاصر و پیشنهادی جسورانه برای نظام اقتصادی جدید و عادلانه‌تر. پرفروش‌ترین کتاب سرمایه در قرن بیست و یک اثر توماس پیکتی بحث‌های جهانی درباره نابرابری را برانگیخت. در این پیگیری جسورانه، پیکتی ما را به چالش می‌کشد تا در نحوه تفکر خود درباره سیاست، ایدئولوژی و تاریخ انقلابی ایجاد کنیم. او ایده‌هایی را که در هزاره گذشته نابرابری را حفظ کرده‌اند، افشا می‌کند، نشان می‌دهد که چرا سیاست‌های سطحی راست و چپ امروز ما را شکست می‌دهند، و ساختار یک سیستم اقتصادی عادلانه‌تر را ترسیم می‌کند. پیکتی مشاهده می کند که اقتصاد ما یک واقعیت طبیعی نیست. بازارها، سود و سرمایه همگی ساختارهای تاریخی هستند که به انتخاب ها بستگی دارند. پیکتی به بررسی تعاملات مادی و ایدئولوژیک گروه‌های اجتماعی متضاد می‌پردازد که به ما برده‌داری، رعیت، استعمار، کمونیسم و ​​ابرسرمایه‌داری را داده‌اند و زندگی میلیاردها نفر را شکل داده‌اند. او نتیجه می گیرد که محرک بزرگ پیشرفت بشر در طول قرن ها، مبارزه برای برابری و آموزش بوده است و نه، همانطور که اغلب بحث می شود، ادعای حقوق مالکیت یا تلاش برای ثبات. او نشان می دهد که دوران جدید نابرابری شدید که از دهه 1980 این پیشرفت را از مسیر خارج کرده است، تا حدی واکنشی علیه کمونیسم است، اما همچنین ثمره جهل، تخصص فکری، و حرکت ما به سمت سیاست بن بست هویت است. هنگامی که این را درک کنیم، می‌توانیم رویکرد متعادل‌تری به اقتصاد و سیاست متصور شویم. پیکتی برای یک سوسیالیسم «مشارکتی» جدید بحث می کند، نظامی که بر ایدئولوژی برابری، مالکیت اجتماعی، آموزش و اشتراک دانش و قدرت بنا شده است. سرمایه و ایدئولوژی قرار است یکی از کتاب های ضروری زمان ما باشد، اثری که نه تنها به ما در درک جهان کمک می کند، بلکه آن را تغییر خواهد داد.

برخی متفكرانی كه بعد از ماركس آمدند تلاش كردند تا از یك طرف با وفاداری به كلیات نظریه اقتصاد سیاسی ماركسی و از طرفی با تلاش در جهت گسترش آن گوشه‌ای از این بنای ناتمام را به سرانجام برسانند. فرآیند تكمیل البته هرگز چندان هموار نبوده و نخواهد بود ... كتاب سرمایه مالی هیلفردینگ یكی از نمونه‌های برجسته چنین تلاشی است برای روزآمد كردن نظریه اقتصاد سیاسی ماركسی با توجه به تغییراتی كه سرمایه‌داری در انتهای قرن نوزدهم میلادی و اوایل قرن بیستم آنها را تجربه می‌كرد.