جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شرائع الإسلام فی مسائل الحلال و الحرام تألیف ابوالقاسم نجم‌الدین جعفر بن حسن هذلى، معروف به محقق حلى، محقق اوّل (متوفای 676 ق). این کتاب از بى‌نظیرترین آثار فقهى امامیّه و از مشهورترین و مهم‌ترین آثار بجامانده از محقق حلى (قده) در فقه فتوایی مى‌باشد. این کتاب از زمان نگارش مورد توجه فقهاى عظام واقع شده و شروح متعددى همچون «مسالک الأفهام» شهید ثانى (م 966 ق)، «مدارک الأحکام» سید محمد عاملى (متوفای 946 ق)، «جواهر الکلام» شیخ محمدحسن نجفى (متوفای 1261ق)، «مصباح الفقیه» آقا رضا همدانى (متوفای 1322 ق) بر آن نگاشته شده است. در الذریعة پس از ذکر نام تعدادى از حواشى کتاب این گونه مى‌نویسد: هذا ما حضرنی من الشروح التی لها عناوین خاصة تذکر فی محالها و سیأتی قرب مائة شرح بعنوان شرح الشرائع لیس لها عنوان خاص. این کتاب از زمان نگارش در حوزه‌هاى علمیه تدریس مى‌شده و بیش از هفتصد و پنجاه سال متن درسى حوزه‌هاى علمیۀ شیعه بوده است. اگر چه محقق حلى داراى آثار علمى همچون «مختصر النافع»، «النهایة و نکتها» و «المعتبر» مى‌باشد. امّا شرایع الاسلام به دلیل نظم و ترتیب کم‌نظیر فروعات فقهى و دقت و شیوۀ بى‌نظیر در طرح مباحث از جایگاه خاص و رتبۀ والایى برخوردار است. آقا بزرگ تهرانى در الذریعة دربارۀ این کتاب مى‌نویسد: و کتابه هذا من أحسن المتون الفقهیّة ترتیبا و أجمعها للفروع. مؤلف بعدها شرایع الاسلام را خلاصه نموده و آن را «النافع فی مختصر الشرایع» نامیده است که به «مختصر النافع» مشهور شده است. بعدها نیز مختصر النافع که همچون شرایع الاسلام فقه مختصر و فتوایى است بوسیلۀ محقق حلى شرح استدلالى زده شده است و کتاب المعتبر تدوین و تألیف شده است. از تاریخ دقیق تألیف کتاب اطلاع دقیقى در دست نیست اما بنا به تاریخ اتمام نسخۀ جلد اوّل که به خط شیخ محمد بن اسماعیل بن حسین هرقلى که مربوط به سال 670ق است، تاریخ اتمام شرائع الاسلام قبل از سال 670ق یعنى هفت سال قبل از وفات مؤلف مى‌باشد. به دلیل اهمیت کتاب نسخه‌هاى متعدد خطى از این کتاب چاپ شده است. از اولین چاپ‌هاى این کتاب، نسخه‌اى است که مربوط به سال 1377ق است و در چاپخانۀ خورشید بوسیلۀ مکتبة علمیة اسلامیة چاپ شده است که از مصادر مقابله و تصحیح کتاب موجود مى‌باشد. چاپ دیگر کتاب مربوط به سال 1389ق است که در نجف اشرف چاپ شده است. کتاب موجود بوسیلۀ مؤسسۀ اسماعیلیان در سال 1408ق در قم تجدید چاپ شده و مصحح و محقق آن شیخ عبدالحسین محمد على بقّال مى‌باشد.