جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: اگر چیزی به نام خواندن ضروری در متافیزیک یا در فلسفه زبان وجود دارد، همین است. از زمان انتشار نسخه اصلی، نامگذاری و ضرورت تأثیر زیادی داشته است. توجه فلسفی را به مسائل نادیده گرفته شده در مورد ضرورت طبیعی و مابعدالطبیعی و به ارتباط بین اینها و نظریه های مرجع، به ویژه نامگذاری و هویت، هدایت کرد. از نقد گرایش غالب به یکسان سازی نام ها به توصیف ها و به طور کلی تر در نظر گرفتن ارجاع آنها به عنوان تابعی از حس فرگه ای آنها، ممکن است به طور شگفت انگیزی پیامدهای عمیق و گسترده ای به دست آید. تمایز تا حد زیادی بی اعتبار بین ویژگی های تصادفی و ضروری، هم از چیزهای فردی (از جمله افراد) و هم از انواع چیزها، احیا می شود. همین طور است دیدگاهی که از علم به عنوان چیزی که جوهر انواع طبیعی را جستجو می کند. ایرادهای سنتی به این گونه دیدگاه ها با تشدید تمایز بین ضرورت معرفتی و متافیزیکی بررسی می شود. به ویژه با پذیرش شگفت انگیز حقایق پسینی ضروری. از اینها، به‌ویژه از اظهارات هویتی که از تعیین‌کننده‌های سفت و سخت استفاده می‌کنند، چه در مورد چیزها و چه از انواع، پیامدهای قابل توجه دیگری برای ماهیت اشیا، افراد و انواع به دست می‌آید. مخالفت‌های شدیدی به‌عنوان مثال به نسخه‌های هویتی ماتریالیسم به‌عنوان نظریه‌ای درباره ذهن دنبال می‌شود. این اثر مهم، که متافیزیک ذات‌گرای پررونق امروزی عمدتاً انگیزه‌اش را مدیون آن است، در اینجا با مقدمه‌ای جدید از نویسنده منتشر شده است.

نامگذاری و ضرورت" کتابی است در سال 1980 با متن سه سخنرانی که فیلسوف سائول کریپکی در سال 1970 در دانشگاه پرینستون ایراد کرد و در آن به بحث های نام های خاص در فلسفه زبان پرداخت. در میان فیلسوفان تحلیلی، نامگذاری و ضرورت یکی از مهم ترین آثار فلسفی قرن بیستم به شمار می رود. زبان دغدغه اصلی فیلسوفان تحلیلی است، به ویژه استفاده از زبان برای بیان مفاهیم و اشاره به افراد. کریپکه در نامگذاری و ضرورت چندین سوال را در نظر می گیرد که در فلسفه تحلیلی مهم هستند: نام ها چگونه به چیزهای موجود در جهان اشاره می کنند؟ (مشکل غرض ورزی) آیا همه گزاره هایی که می توان پیشینی دانست، لزوما درست است، و آیا همه گزاره هایی که پسینی شناخته می شوند، به طور تصادفی درست هستند؟ آیا اشیا (از جمله افراد) خاصیت اساسی دارند؟ ماهیت هویت چیست؟ اصطلاحات نوع طبیعی به چه معنا هستند ؟ سه سخنرانی کریپکه حمله ای به نظریه های توصیف گرایانه نام های خاص است. کریپکه انواعی از نظریه های توصیف گرایانه را به گوتلوب فرگه، برتراند راسل، لودویگ ویتگنشتاین و جان سرل و دیگران نسبت می دهد. بر اساس نظریه های توصیف گرایانه، نام های خاص یا مترادف با توصیف هستند، یا مرجع آنها به دلیل مرتبط بودن نام با توصیف یا خوشه ای از توصیف هایی است که یک شی به طور منحصر به فرد آن را برآورده می کند. کریپکه هر دو نوع توصیف گرایی را رد می کند. او مثال‌های متعددی ارائه می‌کند که مدعی است توصیف‌گرایی را به‌عنوان نظریه‌ای در مورد چگونگی تعیین مرجع نام‌ها غیرقابل قبول می‌کند