جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این پژوهش با هدف بررسی بحران اخلاقی از منظر روشنفکران ایرانی-مسیحی درصدد آن برآمده است که بحران اخلاقی را در جایگاه‌های مختلف و موقعیّت‌های گوناگون شناسایی نماید. در این پژوهش، ابتدا مخاطب بحران اخلاق فردی و سپس بحران اخلاق اجتماعی و روشهای مقابله و برخورد با این بحران را بررسی می‌کند. و سپس از منظر اندیشمندانی چون استاد ملکیان و دیگر اندیشمندان ایرانی و الهی دانان مسیحی چون هانس کونگ و دیگر الهی دانان مسیحی به این مسئله می‌پردازیم. فساد اخلاقی در تمامی جوامع وجود داشته و در طول تاریخ عده‌ای از افراد هر جامعه به آن مبتلا بوده‌اند، امّا بحران اخلاقی که وضعیت بسیار شدید و ناگوار فساد اخلاقی است، ابتدا از غرب آغاز شده و در طول چند دهه کشورهای غربی را فراگرفته است. آثار این بحران حتی دیگر کشورها را نیز به شدّت تهدید نموده و گرایش‌های مذهبی افرادی را تحت تأثیر قرار داده است. بحران اخلاقی یک امر بدیهی است که تمام آسیب‌های اجتماعی، ریشه در بحران اخلاقی و ضعف اخلاق در جامعه دارند. مفاهیمی چون مشارکت، وفاق، همبستگی ملی، اخلاق اجتماعی و فضیلت‌های سنتی روزبه‌روز از معنای واقعی خود دورتر می‌شوند. در چنین اوضاع و احوالی، تلاش برای تحقق آرمان‌های بشری، دستیابی به امنیت، سعادت، استقرار عدالت و سایر ارزش‌های انسانی و اجتماعی عقیم می‌ماند و به جای آنها، تضاد و تعارض، خشونت، خصومت، جنگ و گرایش به ضد ارزش‌ها و رذیلت‌های اخلاقی گسترش می‌یابد و به عبارتی، ارزش‌های اخلاقی، رنگ می‌بازند. در گذشته بیشتر اخلاق فردی حاکم بود و هرکس برحسب تربیت خانوادگی، معتقدات مذهبی و رعایت ارزش‌های قابل قبول تا اندازه‌ای حد خود را نگه می‌داشت، ولی در دوران جدید، معیارهای گذشته دگرگون شده و تراکم جمعیت در شهرها، همه را نسبت به همدیگر ناشناس کرده و بر نیازها و برخوردها افزوده است. در پایان، راهکارهای جلوگیری از این بحران اخلاق فردی و اجتماعی جهت کاستن از درد و رنج و دستیابی او نیز به اخلاق حرفه ای مطلوب که در مقابل غیر اخلاقی زیستن است که بشر همواره از آن رنج برده است، پیشنهاد گردیده است.