جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیدهبا توجه به علم نجوم و ستاره شناسی باستان، صور فلکی دوازده قسمت می باشند و اسد و ثور از صور فلکی به شکل جانوری تصویر شده‌اند. از نقوش نمادین نگاره‌های مختلف، تازش شیر به گاو (اسد بر ثور) است که متاسفانه در اکثر مواقع صرفا به عنوان شکار شناسایی شده است و بن مایه‌ی نمادین آن در نظر گرفته نشده است. در این راستا، این پژوهش می‌کوشد با روش تاریخی تطبیقی/تاریخی انتقادی، در ارتباط با علم نجوم کهن، داده‌هایی را از منابع ایرانی، عربی و لاتین جمع‌آوری کرده و با توجه به آراء محققانی که این نماد را نجومی تفسیر کرده‌اند و پیشینه‌ی نجومی تفاسیری که می‌کوشند تازش شیر بر گاو را نجومی توضیح دهند، توصیفات منابع نجوم ایرانی را در تائید این نظر بازگو کرده و ماندگاری این ایماژ را در اشعار فارسی نیز نشان دهد. توصیف تفسیری از نماد تازش شیر بر گاو در نجوم باستان بر پایه‌ی باورهای اسطوره‌ای کهن و در نهایت برقراری پیوند میان تصویر و کلام برای تفسیر این تصویر از اهداف این پژوهش می‌باشد. از آن رو که چنین نتیجه‌ای بدون مجموعه‌ای از تصاویر این نماد و همچنین مجموعه‌ای از اشعار فارسی که اسد و ثور را بررسی کرده‌اند، ممکن نیست، محقق در این پژوهش بعد از بررسی اسد و ثور به تنهایی و در ارتباط با هم، به جمع‌آوری مجموعه تصاویر و اشعار پرداخته و با تفسیر نجومی اشعار، نه تنها ماندگاری این ایماژ را در هنرهای تجسمی و ادبیات فارسی نشان داده است بلکه نتیجه می‌گیرد که تعبیر و تفسیر این نماد، نمی‌تواند چیزی جز تعبیر نجومی باشد همچنین با بررسی اشعار فارسی بر این باور است که این غلبه (چیرگی اسد بر ثور) سعد می‌باشد و با سعد اکبر (مشتری) برابر دانسته شده است و با چیرگی روز به شب، غلبه تابستان بر زمستان و ورود شش ماه گرم و سعد سال یکسان است و هرچند با تغییر نقاط اعتدالین و انقلابین، با تغییر هزاره‌ها، حمل به جای ثور می‌نشیند و ثور از فرهنگ‌ها بیرون می‌رود، در تصاویر و اشعار باقی مانده است.کلیدواژه‌ها: نجوم باستان،منطقه البروج،ستاره‌شناسی،نمادشناسی،برج اسد و ثور.