جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اسلام در مقام ثبوت، دين كامل، تام و مرضی پروردگار در هـدايت، رشـد و تعـالی انسانهاست؛ ولی در مقام اثبات، كيفيت فرايند تحقـق بخشـی بـه ايـن مهـم، ماهيـت ادراك آدمی از معارف دينی و در نهايت، كاربست معارف دينی در عرصه زنـدگی، مؤلفه هـای اثرگـذار در نقـش آفرينـی ديـن در سـاحت اجتمـاعی بـه شـمار مـی رود. اينجاست كه ضرورت نظام سازی يا نظام پردازی از معارف دينی، احساس می شود تـا از رهاورد آن، اساليب انتفـاع از معـارف دينـی اسـتخراج و در قالـب نظـام معرفتـی، عرضه شود و در پايان امكان استقرار نظام كنشی برمبنای نظام معرفتـی، امكـان پـذير شود. در اين مقاله، نگارنده می كوشد ابتدا به مفهوم پردازی و معناشناسی نظام سـازی بپردازد و در ادامه، روش شناسی كشف نظام از منابع دينی را مبتنـی بـر رويكردهـای مختلف موجود، تنقيح و تبيين كند و در پايان، مدل مختار خود را ارائه كند. كشف نظام از معارف دينی، از يكسو امكان تكـون فقـه حكـومتی را فـراهم خواهـد آورد و از سوی ديگـر قـدرت اثبـات كارآمـدی ديـن در عرصـه اجتمـاعی را بـرا ی انديشمندان اسلامی پديد خواهد آورد. روش اين پژوهش در گردآوری داده های تحقيق برمنابع كتابخانه ای (بـه كـارگيری ابزار مطالعه) و انديشمندان حوزه نظام سازی (به كارگيری ابزار مصاحبه) استوار است ودر مقام داوری نيزاز نظريه داده بنياد بهره گيری شده است.