جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

داستان حضرت ابراهیم- علیه السلام- یکی از داستانهای طولانی قرآن کریم است که در سوره‌های متعددی چون بقره، انعام، هود، حجر، مریم، انبیاء، شعراء، عنکبوت، صافات و ذاریات و... ذکر شده است. مهم‌ترین قسمت‌هایی از داستان که قرآن بیشتر به آن تأکید داشته، گفتگوی حضرتابراهیم – علیه السلام - با خداوند متعال،پدر، قوم و پادشاهو هم‌چنین گفتگوی آن حضرتبا فرشتگان است.داستان حضرت ابراهیم- علیه السلام- در هر سوره برای بیان اهداف سوره و متناسب با فضای کلی آن،ذکر می‌شود و با آیات قبل و بعد خودمتناسب و در یک محور خطی هم‌نشینشده است، به گونه‌ای کهتصویر کلی سوره را تکمیل می‌کند،به همین دلیل هر قسمت از داستان در سوره‌ی متفاوتی واقع شده است.داستان مذکور در قرآن کریم، علاوه‌بر اینکهبا محور اصلی سوره متناسب و هماهنگ است،از ساختار منسجم و منظمی تشکیل یافته است وبر یک هدف و پیام – اثبات وحدانیت خداوند متعال- استوار است و از تعدای اجزاء و عناصر تشکیل یافته که در جریان انتقال هدفحرکت می‌کنند و به اقتضای آن گاه پررنگ و گاه کم‌رنگ می‌شوند.شخصیت، مکان و گفتگو از عناصر مهم داستان است که به عنوان نشانه معنا را منتقل می‌سازند. شخصیت‌ها در داستان نشانه‌هایی هستند که به دو گروه حق و باطل تقسیم می‌شوند. حضرت ابراهیم به عنوان شخصیت اصلی داستان،رفتار و سخنان و گفتگوهایش، بر حقانیت خداوند متعال در بین خدایان دروغین دلالت دارد اما در مقابل شخصیت حضرت ابراهیم –علیه السلام-، شخصیت-هایی مخالف با حق‌اند و حین گفتگو جهالت خود را در برابر حق آشکار می‌سازند. داستاناز اسلوب گفتگوبرای انتقال معنی بسیار بهره‌مند گشته است و مفهوم را بهتر نمایان می‌سازد. گفتگو در داستان بین شخصیت اصلی – حضرت ابراهیم- و شخصیت‌های دیگر داستان صورت می‌گیرد و در جریان حق و باطل با هم درگیر می‌شوند که سخنان، الفاظ و عبارات آن با همو با هدف داستان در ارتباط است. مکان‌ها نیز توحید و یکتایی خداوند متعال را به تصویر می‌کشند، کعبه، مهم‌ترین مکان‌ در داستان است کهبر وحدت دلالت دارد. از دیگر نشانه‌ها،نشانه‌های طبیعی – ستاره، ماه، خورشید و آتش- وغیر طبیعی- چاقو و بت-که داستان را در ارائه‌ی هدفش یاری می‌رسانند. این نشانه‌ها نیز هرکدام اراده و قدرت خداوند را مجسم می‌سازند.