جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در ادیان ابراهیمی، وحی مبنای همه‌ی اعتقادات دینی است و از آن جهت که از محوری‌ترین مسائل جهان-بینی توحیدی اسلامی و آموزه‌های کلامی است که اساس ضرورت هدایت آسمانی و الهی و نبوتها و بعثتها را تشکیل می‌دهد از اهمیت بسزایی برخوردار است. مفهوم وحی برای متن قرانی مفهوم اساسی است، آن‌چنان که در مواضع بسیاری با همین نام به خود اشاره می‌کند. خداوند در قرآن به سه نوع وحی اشاره می‌کند، که یکی از آن سه قسم وحی رسالی است و یکی از انحاء وحی رسالی؛ وحی در حال رویا می‌باشد. مطابق قرآن، پیامبران بزرگی چون حضرت محمد(ص)، حضرت ابراهیم (ع) و حضرت یوسف (ع) دارای رویای صادقه‌ای بودند که کاشف حقیقت بوده و یا در آن دستورالعمل هایی را دریافت می‌کرده‌اند. با این حال نزول قرآن در حال رویا نبوده و همه‌ی آیات و سور قرآن در حالت غیر رویا نازل شده است و همچنین در روایات آمده است که رویا جزئی از نبوت است و نیز آمده است که برخی از پیامبران تنها در حال رویا وحی دریافت می‌کرده‌اند. و فریقین نیز متفقند که آغاز وحی پیامبر (ص) با رویا همراه بوده است و در خبر است رویای پیامبران وحی است. کلید واژه: رویا، وحی، الهام، اضغاث، احلام، رویای صادقه.