جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

همانطور که در علم صرف، ساختمان و کیفیت کلمات مورد بحث می باشد، در علم نحو قواعد الفاظ از نظر اعراب، کیفیت به کار رفتن کلمات و بیان روابط آن‌ها با یکدیگر مورد بررسی قرار می‌گیرد. پیدایش صرف و نحو عربی برای حفظ سلامت زبان از گرداب لهجه‌های عامیانه و همچنین شیوائی سخن بوده است. ملت عرب‌ از ترس تحریف قرآن کریم، به وضع قوانین نحوی پرداختند. بنابراین نحو عربی اهتمام دانشمندان را به دلیل اهمیت آن در زندگی علمی و در امان ماندن زبان قرآن از لحن، برانگیخت. اشراف بر قواعد صرف ونحو، بیش از پیش معجزه بودن قرآن کریم را ثابت می‌کند؛ زیرا با فصیح‌ترین الفاظ، نظم معانی بلیغ وشیوا، بیانی رسا و دل‌نشین که دیگر کتاب‌ها و کلام‌ها عاجز از رقابت با آن هستند، اعجاز خویش را ثابت کرده است. در پایان نامه‌ی حاضر که به روش توصیفی‌- تحلیلی نگاشته شده، سعی بر آن شده که بررسی نحوی انواع جمله، شبه جمله و عبارت‌های موول در آیات قرآن کریم، در رأس اهداف قرار گیرد. پژوهش حاضر، ضمن بررسی موارد فوق الذکر از کتب نحوی، به استخراج نمونه‌های آن از آیات قرآن کریم پرداخته و آنها را گردآوری می‌نماید تا به سهولت در دسترس دانشپژوهان قرار گیرد. چنین استنباط می‌شود که جمله اسمیه بسیط نسبت به انواع دیگر جملات، بیشترین تعداد را بین آیه های قرآن کریم، به خود اختصاص داده است؛ عبارات موولی که در قرآن کریم به کار رفته، نقش های نحوی متنوعی مانند: فاعل، نائب فاعل، مبتدا، خبر، مفعول به، مضافٌ الیه، جار و مجرور و... را می‌پذیرند. گفتنی است که این عبارات، تقریباً تمامی نقش‌های اعرابی را می‌پذیرند.