جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده‏درارتباط با قرآن کریم،‌ دانشی به نام علوم قرآنی شکل گرفته است که برخی از دانشوران علوم قرآنی در کتاب‌های مستقل بدان پرداخته‌اند، از جمله‌ آیت‌الله معرفت در کتاب گرانقدر التمهید، و برخی دیگر مانند علاّمه طباطبایی در ضمن کتب تفسیریشان از ‌این علم بحث کرده‌اند. از دیدگاه مرحوم علاّمه، وحی نوعی سخن گفتن خدا با پیامبر خویش و شعوری مرموز و مخصوص است. ‌این سخن آسمانی و الهی، از طرف خداوند متعال بر قلب پاک رسول خدا (ص) به دو صورت دفعی و تدریجی نازل شده است. از طرفی‌ آیت‌‌الله معرفت معتقد است که قرآن تنها به صورت تدریجی و در طول بیست سال بر پیامبر اسلام نازل شده است. تأویل قرآن از دیدگاه علاّمه، حقایقی خارجی و واقعی است که آیات قرآن بدان مستند است. اما از منظر استاد معرفت تأویل از جنس مفاهیم و الفاظ هستند. به عبارتی تأویل نوعی تفسیر است که علاوه بر رفع ابهام دفع شبهه نیز می‌کند. در زمینه جمع‌آوری قرآن، غالب قرآن پژوهان از جمله این دو استاد معتقد به جمع آوری قرآن در سه مرحله‌ هستند؛ جمعی که در زمان پیامبر اکرم (ص) انجام شد و در زمان ابوبکر و عثمان نیز صورت پذیرفت. از دیدگاه هر دو عالم در قرآن هم محکم و هم متشابه وجود دارد. از دیدگاه مرحوم علامه آیات محکم و متشابه هر دو نیاز به تأویل دارند. و استاد معرفت نیز معتقد است که تفسیر در مورد همه قرآن است که هم در محکم و هم متشابه وجود دارد و تأویل به یک معنا برای همه قرآن و به معنای دیگری برای خصوص آیات متشابه می‌باشد. همچنین نسخ از دیدگاه علاّمه به معنای به سر آمدن زمان حکمی‌ از احکام است، در‌ آیات قرآن نسخ صورت گرفته است. مرحوم علاّمه با توجه به شرایطی که برای نسخ قائل هستند به نسخ شش ‌آیه به طور قطع نظر داده‌اند. استاد معرفت نیز امکان نسخ را از مسلّمات می‌داند، و معتقد به نسخ هفت آیه هستند. اگر چه از ایشان در مورد نسخ دیدگاه دیگری هم گزارش شده است.کلید واژه‌ها: وحی و نزول قرآن، تفسیر و تأویل، جمع و تألیف قرآن، محکم و متشابه، ناسخ و منسوخ، علامه طباطبایی، آیت‌الله معرفت.