جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دین اسلام که به عنوان کامل‌ترین دین در بین ادیان الهی است؛ احکام و دستوراتی دارد که توسط قرآن معجزه جاودانی و جهانی پیامبر اکرم (ص) به سوی بشر فرستاده شده است. آموزش این احکام و دستورات که موجب سعادت دنیوی و اخروی انسان می‌گردد؛ به تناسب موضوع نیازمند شیوه‌ها و روش‌های مناسبی است، تا آسان تر و موثرتر و سریع تر فرا گرفته شود.امروزه در جهان، از سه نظریه مهم در حوزه آموزش استفاده می‌شود که عبارت‌اند از: یادگیری فعّال، یادگیری پنهان (ضمنی) و یادگیری خردورزی (تفکّر فلسفی). اعتقاد بر این است که، قرآن با جامعیّت و اعجاز خود قرن‌ها پیش، از این شیوه‌های آموزشی برای انتقال و آموزش مفاهیم دینی و دستورات الهی استفاده نموده است. البتّه آموزش به معنای یادگیری نیست. یادگیری هدف آموزش است و هر چه شیوه آموزش بهتر و مناسب تر باشد؛ یادگیری نیز بیشتر تحقق می‌یابد.در این تحقیق سعی شده است که برای هر یک از این شیوه‌های یادگیری (فعّال، پنهان، خردورزی) مصادیق و مثال‌هایی از قرآن آورده و شرح داده شود. به عنوان مثال آیه ای که در مورد مردن و زنده شدن دوباره عزیر پیامبراست نمونه ای از یادگیری فعّال و آیه ای که در مورد ساخت مسجد در کنار قبور اصحاب کهف است نمونه ای از یادگیری پنهان و آیاتی که در مورد تفکّر در آفرینش و مجادله حضرت ابراهیم (ع) با بت پرستان و ماه و ستاره و خورشید پرستان است؛ همه مصادیقی از یادگیری به شیوه خرد ورزی است. بی شک آشنایی با این شیوه‌های یادگیری و دانستن مصداق‌های قرآنی آن، به سخنرانان و مبلّغان مذهبی کمک خواهد کرد تا انتقال مفاهیم دینی توسط آن‌ها آسان تر، سریع تر و موثرتر انجام شود و فراگیران نیز با علاقه مندی بیشتری این مفاهیم را فرا گیرند.