جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده اخلاق فضیلت به عنوان یکی از رویکردهای اصیل و تاریخی به اخلاق با ویژگی‌هایی همچون توجه به ظرفیت‌های متنوع انسانی، فضیلت و شکوفائی آدمی و بالاخره غایت سعادت و کمال و اصل اعتدال که همسوئی زیادی با آموزهای دینی دارد، بر چگونه زیستن بیش از چگونه عمل کردن بنا نهاده شده است. از طرف دیگر پرسش از معنای زندگی هم در واقع پرسش از ارزش زیستن است. یاس و ناامیدی از مولفه‌های بی‌معنائی و پوچی زندگی است که امروزه به عنوان یکی از مهمترین چالش‌های حیات آدمی درآمده است.در این تحقیق دو مکتب رقیب وظیفه‌گروی و سودگروی و ظرفیت آنها برای فائق آمدن بر چالشبی‌معنائی و پوچی بررسی و در نهایت نقد می‌شود و همچنین طرحهای مختلفی که برای رهایی از اینبی‌معنائی ارائه شده است تبیین و نقد می‌شود. سپس نظریه اخلاق فضیلت (ارسطویی و نوارسطویی) و دینی، مورد تحلیل دقیق قرار گرفته، این نتیجه حاصل می‌شود که در پرتو نظریه اخلاق فضیلت دینیمی‌توان افزون بر استفاده پرورش همه قوای انسان (عقلانی و عاطفی) و همه غایات کمالی او (مانند معرفت، لذت و ... ) بدون اینکه محصور در یک جنبه از جوانب شخصیتی و یا یک غایت از غایات آدمی باشد با توجه به فضیلت‌های دینی مانند ایمان و تقوا به عنوان مولفه‌های سعادت، که البته در چارچوب تقرب الی الله اعمال می‌شود به معنای زندگی دست یافت. روشن است که تحصیل معنا برای زندگی آدمی در صورتی است که آدمی به سعادت دست یابد و البته چنین چیزی از رهگذر انتخاب و اراده خود انسان است و این خود فرد است که انتخاب می‌کند که در مسیر هدایت واقع شود یا ضلالت.کلید واژه ها: اخلاق فضیلت، معنای زندگی، سعادت، فضیلت و احساس پوچی