جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع تقیه در حدیث شیعه و به تبع آن در فقه، جایگاه والا و حساسی دارد. شناخت احادیث مشمول تقیه یا مجعول از جمله وظایف عالمان دینی و محدثان است لذا در این تحقیق با عنایت به این مقدمه می توان گفت که عنصر تقیه اصلی اسلامی و قرآنی است که همواره به عنوان یک ابزار و تاکتیک دفاعی در شرایط بحرانی و حساس مورد بهره برداری امامان معصوم (ع) قرار گرفته است و تأثیرات متفاوتی بر حدیث شیعه گذارده و در کنار دستیابی به بسیاری از اهداف و آرمان های اهل بیت و خنثی نمودن توطئه های دشمنان آثار منفی و ابهاماتی نیز بر نهضت فرهنگی و سیاسی ائمه (ع) وارد نموده است. در واقع بازشناسی و علل و نتایج صدور حدیث در شرایط تقیه از مهم ترین مسائل مورد توجه در این تحقیق می باشد.بحث از تقیه و بررسی تأثیر مثبت و منفی آن بر حدیث شیعه ، خود ناشی از وجود تقیه در تاریخ سیاسی شیعه و زندگی شیعیان در شرایط خفقان می باشد و شیعیان به جهت حفظ موجودیت و مواریث علمی خود و پاسداری از کیان اسلام، در قرون متمادی از این اصل استفاده کرده اند.