جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دولت‌های اروپایی با کشف راه‌های دریایی از سده دهم هجری (شانزدهم م)، راه‌های تازه‌ای برای دست‏یابی به سود از راه تجارت با ملت‌های مشرق یافتند. کشف و گشایش این راه‌ها، عثمانی را از سود ترانزیت محروم می‏کرد و از رونق اقتصادی و تجاری آن می‌کاست؛ زیرا قوای عثمانی همواره از شرق تقویت و تجدید می‏شد. قرن دهم هجری (شانزدهم میلادی)، دوره اوج شکوه و قدرت عثمانی به شمار می‌رفت. کشف راه آبی از جنوب قاره آفریقا، پیدا شدن انگلیسیان از راه شمال روسیه؛ یعنی بندر آرخانگلسک و پیدایی راه‌های اقیانوسی با کشف قاره امریکا، برخی از آن راه‌های تازه بود. روسیه نیز در همین زمان، قلمرو خود را به سوی «خانات قفقاز» گسترش داد. فعال شدن این راه‌ها، عثمانی را از منافع تجاری شرق و غرب محروم می‌ساخت. عثمانی برای رفع این موانع، نخست به گسترش قلمروش در دریای مدیترانه پرداخت، سپس راه تجاری دریای سرخ را ضبط و مهار کرد و برای نگاه‌داری مسیر تجاری قدیم آسیای مرکزی، در سمت شرق؛ یعنی قفقاز به تاخت و تاز پرداخت تا ارتباطش را با سرچشمه سرمایه تاریخی خود در آسیای میانه حفظ کند.