جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«مسند الإمام الصادق أبي‌عبدالله جعفر بن محمد عليهما السلام» تأليف شيخ عزيزالله عطاردى، هفتمين كتاب از مجموعه بزرگ «مسانيد الأئمة(ع)» است كه به زبان عربى در 22 جلد منتشر شده است. در اين كتاب اخبار و احاديث حضرت امام صادق (ع) در موضوعات مختلف گردآورى و دسته‌بندى شده است. احاديثى كه در اين مسند گرد آمده بر سه بخش است: 1- احاديثى كه مربوط به زندگى و شخصيت و روابط آن معصوم است كه در 12 باب آمده است. 2- احاديثى كه آن معصوم در موضوعات مختلف بيان كرده‌ اند كه هم چون ساير مجموعه‌ هاى حديثى در ضمن كتاب‌ هايى مشتمل بر ابواب متعدد ذكر شده است. 3- راويانى كه از آن معصوم نقل حديث كرده‌ اند، به‌ همراه ياد كرد آنها در كتب رجال. عطاردی، مباحث كتاب را از منابع معتبر شيعه و سنى گردآورى نموده است. نويسنده در مقدمه كتاب توضيحات مختصرى درباره كتاب و مباحث مطرح‌ شده در آن نوشته است. جلد دهم این مطالب آمده است: مباحث طهارت، از بحث شک در وضو تا احکام جلو در زبیب، و کتاب صلات از مبحث بنای مساجد تا موجبات قطع نماز.

از صدر اسلام در كنار ساير انواع فقه رساله‌اى، فتوائى، آيات الاحكام، نوع ديگرى از فقه ايجاد شده كه به آن فقه خلافى يا مقارنه‌اى گويند. كتاب موجود نوشته مختصرى است كه به اين سبك تأليف شده است و مسئله مسح يا شيئين پاها در وضوء كه مورد اختلاف فقهاى اماميه و ساير مذاهب اسلامى است در آن مورد بررسى واقع شده است. همچنين مسئله مسح بر كفش و جوراب و مسح بر عمامه، محدوده مسح سر همراه با 6 مسئله فرعى فقه خلافى در آن آمده است. در اين كتاب ابتدا نظر اهل تسنن به صورت مفصل و با ذكر نام فقهاى آنان مطرح شده اما در مورد فقهاى اماميّة نام آنان ذكر نشده بلكه با استناد به روايات ائمة معصومين ع بحث شده است. مؤلف اين كتاب كه از فقهاى بنام در زمان خود بوده و در مباحث فقه خلافى متخصص بوده است و مراجع عظيم الشأنى همچون آیت‌الله خوئى عنايت خاصى به ايشان داشته، انصافا در طرح مباحث و بررسى ادله و روايات و استدلال و نقض و ابرام نهايت تلاش خود را نموده و اثر ارزشمند و جاودانه را از خود به يادگار گذاشته است. وى در اين كتاب به كتب تفاسير معتبرى از اهل تسنن و اهل تشيع همچون تفسير كبير فخر رازى، تفسير كشاف زمخشرى،مجمع البيان طبرسى استدلال نموده و از عبارتهاى مفسرين اهل تسنن براى اثبات نظريه اماميّة استفاده نموده است. وى در بيان علل اشتباه ساير مذاهب در اين مسئله، حمل قرآن را به رواياتى كه بنظر آنها صحيح بوده دانسته است و در واقع حمل آيات قرآن كريم به اخبار صريح بر غسل پاها را علت انحراف آنان دانسته است وى از كتب روايى اهل تسنن بيشتر از صحيح بخارى،مسند احمد بن حنبل، سنن ابن ماجه،صحيح مسلم صحيح مسلم، سنن ابن داود رواياتى را نقل نموده است. و از كتب روايى شيعه، بيشتر به تهذيب شيخ طوسى، من لا يخدره الفقيه شيخ صدوق(م 381 ق)، وسائل الشيعه شيخ حر عاملى(م 1104 ق) استناد نموده است.

رسالۀ كوتاه و مختصرى است دربارۀ اختلاف ديدگاه فقهاء مذاهب اسلامى در يكى از مسائل مهم وضوء؛يعنى مسألۀ مسح. نويسنده در اين رساله بحث را در مسح سر و پاها و مسح بر كفش منحصر ساخته و از مسح بر جبيره سخنى به ميان نياورده است. وى در اين كتاب تمام اقوال منسوب به ائمۀ مذاهب اسلامى در موضوع مورد نظر را نقل و اقوال عالمان بزرگ اهل سنت را در صورتى كه مخالف با ديدگاه امام آن مذهب است يادآور مى‌شود. علاوه بر آن آراء صحابه و اكابر تابعين و غيره را در موضوع مورد نظر نقل مى‌كند. نويسنده پس از ذكر هر ديدگاه به بيان ادلۀ آن مى‌پردازد و در برخى موارد به مناقشه ادلۀ ايشان مى‌پردازد. كتاب داراى يك مقدمه و دو مبحث اصلى است: «المبحث الاول في طهارة الرأس» كه به بيان معناى لغوى و اصطلاحى مسح مى‌پردازد و ضمن شش مسألۀ جداگانه قدر مجزى مسح، مشروعيت و عدم مشروعيت تكرار مسح، مسح با رطوبت باقى‌مانده در اعضاء وضوء و غيره را بيان مى‌كند. «المبحث الثانى في طهارة الرّجلين» طى دو مسأله به بيان كيفيت طهارت پاها و نيز مسح بر كفش مى‌پردازد و اقوال اهل سنت و مذهب شيعه را در اين زمينه يادآور مى‌شود. در پايان كتاب هم فهرست منابع و موضوعات آن آمده است.