جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: غالباً تصوف را بعد عرفانی اسلام می دانند و بسیاری از آثار بر ماهیت «تجارب عرفانی» و رابطه انسان و خدا متمرکز شده اند. با این حال تصوف پاسخی انسانی به طیف وسیعی از زمینه ها و شرایط بود. این واقعیت که صوفیان در جامعه زندگی می کردند و با جامعه تعامل داشتند، نیاز به راهنمایی در مورد نحوه رفتار دارد. این کتاب رشد تصوف ایرانی را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که آن یک فلسفه عملی روزمره است و نه صرفاً یک پدیده متافیزیکی. نویسنده به بررسی اخلاق فتووات (یا جوانمردی)، یک رمز افتخار ایرانی که بر وفاداری، فروتنی، سخاوت و شجاعت تاکید دارد، می پردازد. اگرچه به ناچار برخی از صوفیان این رمز افتخار را معنوی کردند و آن را در رابطه خود با خدا به کار بردند، این اخلاق همچنان در رفتار صوفیانه در سطحی پیش پا افتاده تر نفوذ می کرد، که با پیوندهای قوی بین صوفیان و برخی مشاغل مشخص می شد. این کتاب با تکیه بر تحقیقات میدانی در ایران و همچنین تحلیل دقیق متون عربی و فارسی و مطالب جدیدی که در سال‌های اخیر در ایران منتشر شده است، اولین کتابی است که به زبان انگلیسی تاریخچه فتووت فارسی را ارائه می‌کند. این کتاب کمک مهمی به مطالعه تصوف فارسی و در زمینه‌های اسلام، تاریخ و دین است.

مقاله حاضر به بررسی اخلاق اجتماعی و آداب و رسوم لوطیان در دوره قاجار می پردازد. لوطی گری بخشی از زنجیره ای است که، در نظر، با فتوت آغاز می شود و در اصناف بازار و عیاری نمود می یابد. هر چند این نمود خارجی نیز در دوره هایی تحول و توسعه می یابد اما، در سراشیبی زوال، تبدیل به لوطیان می شود و در سده حاضر با ارجاع به متون مارکسیستی به لمپن ها تغییر شکل می دهد. برداشت های متفاوت و گاه معارض از اصطلاح لوتیان/ لوطیان وجود دارد: از لوت به معنای «پابرهنه» تا لوط به معنای «منحرف». لوتی به معنای «داش مشتی» نیز برای ارجاع به بی نیازی لوطیان به کار می رود. در این مقاله، ضمن توضیح این برداشت ها، به اخلاق لوطیان پرداخته می شود و تمایز آنان با پنطی ها ذکر می شود و به طور مشخص پوشش و اجزای لباس لوطیان، آداب لوطی گری، لهجه و زبان لوطیان، بازی ها و سرگرمی های آنان، و نام های لوطیان بررسی می شود. در پایان مقاله، از مراسم مذهبی لوطیان بحث می شود و روایتی از هم چشمی های لوطیانه در مراسم عزاداری محرم و زد و خوردهای آنان ارائه می شود.