جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

به کسانی که همسر خود را بر ا اثر فوت از دست داده اند بیوه اطلاق می شود. بیوگی یکی از وضعیت های چهارگانه زناشویی منعکس در نشریات سر شماری است. از آنجایی که احتمال ازدواج مجدد پس از فوت همسر رای زنان کمتر از مردان است، بیوگی در مورد زنان نمود بارزتری پیدا می کند. در این مقاله تلاش در جهت ارایه تصویری از ویژگی های جمعیت شناختی بیوه زنان و روند تغییر و تحولات آن بر اساس آمارگیری ها، به ویژه سرشماری های انجام شده در کشور، صورت گرفته است. روند تحولات شمار و حجم بیوه زنان و علل و عوامل موثر بر آن، ساختمان و توزیع سنی بیوه زنان، سواد و بیوگی زنان، شهرنشینی بیوه زنان و بالاخره میانگین سال های زندگی زناشویی و سن بیوه شدن زنان از جنبه های است که در این مقاله مورد برررسی قرار گرفته است. فزونی بارز نسبت درصد زنان بدون همسر بر اثر فوت در مقایسه با مردان و افزایش آن در سال 1365 سالگی به سبب افزاریش امید زندگی مردان، افزایش تدریجی میانگین سنی بیوه زنان، تاثیر مثبت سواد بر طول زندگی زناشویی و به تاخیر افتادن بیوگی زنان و فزونی شهرنشینی بیوه زنان نسبت به شرنشینی کل جمعیت از جمله یافته های اساسی این بررسی بوده است