جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تجربه اقامت در یک محیط را می توان یکی از عوامل موثر بر تمایل به مهاجرت به آن محیط دانست. مطالعه این اثر بدون در نظر گرفتن سایر متغیرها امکان پذیر نیست. با توجه به سایر تعیین کننده های تمایل (تصمیم گیری) به مهاجرت و با استفاده از برخی نظریه های مهاجرت، مدل نظری تحقیق شکل گرفته است. برای ارزیابی مدل و شناخت تاثیر تجربه اقامتی در شهر تهران بر میزان تمایل به مهاجرت به این شهر، دانشجویان غیرتهرانی علوم انسانی دانشگاه های تهران، شیراز و مازندران انتخاب شده اند. با استفاده از روش پیمایش، تجزیه و تحلیل نهایی بر روی 371 دانشجو انجام گرفته است.نتایج نشان می دهد، داشتن تجربه اقامت در تهران یکی از متغیرهای تاثیرگذار بر تمایل به مهاجرت به این شهر است. در تحلیل دو متغیری، آزمون t، رابطه معنی داری بین تمایل به مهاجرت به تهران و تجربه اقامتی مشاهده شده است. اما در تحلیل چندمتغیری، تحلیل مسیر، تاثیر مستقیم تجربه اقامتی بر تمایل به مهاجرت معنی دار نشده و تجربه اقامتی با اثر 0.223 به طور غیرمستقیم و از طریق متغیرهای جاذبه مقصد، دافعه مبدا و شبکه مهاجرتی، تمایل به مهاجرت به تهران را تحت تاثیر قرار داده است. باتوجه به نتایج، نظریه های محرومیت نسبی، جاذبه و دافعه و شبکه مهاجرت برای تبیین اثر تجربه اقامتی بر میزان تمایل به مهاجرت به شهر تهران مناسب هستند.