جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اهداف مقاله حاضر عبارت اند از: 1. ارزیابی پیشرفت علمی مطالعات اقتصاد کلان ایران، طی دوره 1379-1386، با استفاده از یک رویکرد روش شناختی که برای این منظور، از رویکرد ابزارگرایانه «حل مساله به مثابه پیشرفت علمی» لائودن بهره برده است و 2. بررسی میزان بهره گیری این مطالعات از چهار عامل دیدگاه ها، شواهد، روش های فنی و جامعه علمی که در فرایند پیشرفت و توسعه اقتصاد کلان تاثیر بسزایی داشته اند.آزمون فرضیه مربوط به هدف اول نشان می دهد مطالعات اقتصاد کلان ایران بیشتر، به حل مسایل کاربردی و نه مسایل فکری اختصاص دارند؛ در نتیجه، شرط لازم پیشرفت علمی در این مطالعات رعایت نشده است.آزمون فرضیات مربوط به عوامل تاثیرگذار نشان می دهد در مطالعات اقتصاد کلان ایران از شواهد استفاده نشده، الگوها و روش های فنی توسعه نیافته و مطالعات با سایر مطالعات فارسی ارتباط روش شناختی ندارند. فرضیه راجع به عدم تصریح دیدگاه ها رد شد که البته، در زمینه پذیرش دلالت های آن باید محتاط بود. به علاوه، فرمالیسم ریاضی، به ویژه روش های اقتصادسنجی، بر روش شناسی مطالعات سیطره دارد.

بین رشته ای شدن گرایشی است که به نحوی فزاینده در قلمرو مطالعات و دانش های به هم پیوسته و مرتبط یا نزدیک به یکدیگر مورد توجه قرار گرفته است. هرچند درباره معنا و مفهوم این تمایل نظری و عملی اختلاف نظرهای قابل توجه وجود دارد، انکارناپذیر است که دلایل قابل اعتنایی در مورد ضرورت پرداختن به آن ارائه گردیده است. در ایران، با توجه به شرایط و وضعیت جامعه شناسی، به شکل خاص، و علوم اجتماعی، به شکل عام، می توان به طرح پرسش از کارکردها، موانع و کژکارکردهای مترتب بر این تمایل برای افزایش میزان کارآمدی و بهره مندی مناسب از این علوم پرداخت. لذا، می توان به پرسش درباره فرصت ها و امکانات ناشی از جهت گیری بین رشته ای، موانع و چالش های پیش روی آن، و معایب و کژکارکردهای ناشی از این سیاستگذاری علمی برای دانش جامعه شناسی اشاره کرد. بر این اساس، هدف این مقاله، بحث و بررسی درباره ضرورت ها و پیامدهای مرتبط با تامل و تلاش در جهت ایجاد فضای مطالعات بین رشته ای در حوزه جامعه شناسی ایران و مشخص کردن نتایج حاصل از آن است. این تحقیق، با بهره گیری از روش کتابخانه ای، در ابتدا به شرح زمینه های شکل گیری مطالعات بین رشته ای می پردازد. پس از آن، تلاش می شود وضعیت جامعه شناسی در ایران در ارتباط با این تمایل مطالعاتی مورد بررسی قرار گیرد. نتایج این تحقیق نشان می دهد بین رشته ای شدن آموزش ها و پژوهش های جامعه شناسی در ایران، اگرچه می تواند بر برخی کاستی ها و نقصان های مشهود مطالعات اجتماعی فائق آید و برنامه های تحقیقاتی ثمربخشی را سامان دهد و احتمالا به طرح نظام واره مسائل اجتماعی (پروبلماتیک) جامعه ایران کمک کند، چنین گرایشی همزمان با موانع متعدد نظری (دشواری های مفهومی، روشی، تئوریک) و عملی (دشواری های برآمده از ویژگی های جامعه علمی، نظام و زیست جهان اجتماعی) متعددی روبه روست.