جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بررسی شمایل نگاری در نگارگری اسلامی که دوره ها و مکاتب مختلف آن مملو از آثاری است که در آن هنرمندان از روشهای مختلفی برای ترسیم چهره ائمه اطهار و اولیا بهره برده اند، نشان از گرایش به نوعی نمادگرایی در طرح شمایل ها چه در دوران گذشته و چه در دوره معاصر دارد. نگاه نمادین به شمایل ها اشاره به دو نکته دارد؛ نخست این که در اغلب موارد، ارتباط مخاطب با موضوع و محتوا، مربوط با شمایل ها بوده تا یک ارتباط حسی با آنها، و نکته دوم این شمایل نگاری به شکل نمادین به هنرمند این اجازه را می دهد تا در ارایه این گونه آثار توجه مخاطب را بیشتر متوجه برخی ویژگی های قدسی و جایگاه خاص ائمه اطهار و اولیا نماید. البته نماد گرایی در این حوزه دارای اشکالات و کاستی هایی است که با ارزیابی دقیق آن، شاخص های اصلی برای خلق آثار تصویری، متناسب با شان اولیای الهی، مشخص خواهد شد.اهداف مقاله:-1 مشخص نمودن ویژگی های شمایل های اولیا از منظر نشانه شناسی-2 بررسی روند نمادگرایی شمایل مقدسین در نگارگری ایرانیسولات مقاله:-1 چه عواملی موجب نمادین شدن شمایلهای اولیا در نگارگری شده است؟-2 ویژگی های بصری و مفهومی نمادهای شمایل های اولیا کدام است؟

این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی ضمن تعریف و برشمردن مهم ترین ویژگی های هنر عامه، به بررسی نقش و جایگاه سبک در آن می پردازد. هدف این مقاله، بازشناسی جایگاه سبک و هویت فردی هنرمند در آثار هنری عامه است. پرسش اصلی مقاله این است: هنرمند عامه که اثرش تابع مستقیم سلیقه مخاطبان انبوه خود و مولفه های عمیق اجتماعی و فرهنگی جامعه قرار دارد، تا چه اندازه می تواند جهان بینی شخصی خود را در قالب سبک هنری بیان کند؟ نتیجه بررسی پس از مقایسه سه اثر از نقاشی خیالی نگاری به عنوان یکی از اصیل ترین آثار هنری عامه ایران نشان می دهد که هرچند آثار هنری عامه تابع خاستگاه ها و مولفه های عمیق اجتماعی و فرهنگ تاریخی خود هستند اما هنرمند عامه می تواند تا آنجا که مبانی اصلی فرهنگی و زیبایی شناختی جامعه به او اجازه می دهد، سبک شخصی و هویت هنری منحصر به فرد خود را در اثر هنری به جا گذارد.