جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کاهش تعلقات معنوی و مذهبی بشرعصر جدید در زندگی ظاهرا مدرن و رجعت مجدد او به معنویت و خداگرایی حاکی از پیام ادیان و نظام های ارزشی و دینی، خصوصا مکتب پر افتخار اسلام، است. این موضوع امروزه در سازمان های دولتی و خدماتی با مقوله احساس معنا و احساس هویت تلفیق معناداری پیدا کرده است، چرا که فاصله گرفتن انسان از معنویت، خدا و خداگرایی، سبب عصیان او و حتی به هم ریختگی برنامه های زندگی اش می شود. مقاله پیش رو ضمن واژه کاوی خداجویی و خداگرایی و ویژگی های فطرت انسان الهی و با تقوا به بررسی این موضوع در گذر زمان و تاریخ پرداخته و آن را از منظر بزرگان دین و فلسفه مورد نقد و بررسی قرار می دهد و سپس به طور ویژه و ممحض همین مقولات را در قرآن کریم و نهج البلاغه مورد بررسی و کاوش قرار می دهیم و برای هر کدام از آنها نمونه و رخداد سازمانی ذکر می نماییم. مطالعه نظریات بومی و غیر بومی و تعاریف موجود از معنویت و خداگرایی در مکتب اسلام نشان می دهد که مولفه هایی مانند روح بخشی، تعالی فرد، آگاهی و احساس هویت مهم ترین ارکان انسان معنویت گرا در سازمان های عصر حاضر هستند.