جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دین به عنوان یک نهاد اجتماعی، نیروی جاودانه‌ایست که در طول تاریخ با زندگی انسان‌ها آمیخته بوده است. عزم افراد به رعایت هنجارهای گروهی توسط دین تقویّت می‌شود به گونه‌ای که این هنجارها برتر از منافع صرفاً خصوصی قرار می‌گیرد. دین موجب انسجام اجتماعی، تقویّت اخلاق جمعی، مثبت‌اندیشی بوده و وجوه مشترکی با سرمایه‌‌ی اجتماعی دارد و موجب افزایش آن در جامعه می‌شود. از سویی دیگر سرمایه‌ی اجتماعی نیز زمینه‌ساز شبکه‌های ارتباطی و عامل همبستگی اجتماعی است. بنابراین می‌توان گفت که سرمایه‌ی اجتماعی و دین از نظر نقش و کارکرد در جامعه، وجوه مشترکی دارند. باورهای دینی چون کمک به هم‌نوع و تلاش برای سود‌رساندن به دیگران باعث می‌شود که افراد منافع شخصی را رها کرده و به سود جمعی فکر و عمل کنند و سرمایه‌ی اجتماعی خود را بالا ببرند. محقّق بر این باور است که در جامعه‌ی ایران چندین نوع دین‌داری وجود دارد و تعلّق افراد به هر یک از این انواع، بر سرمایه‌ی اجتماعی‌شان اثر می‌گذارد. بر این اساس، این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش می‌باشد که چه رابطه‌ای بین نوع دین‌داری و سرمایه‌ی اجتماعی مردان بالای 30 سال شهر همدان وجود دارد. تاکنون مطالعات فراوانی در زمینه‌ی رابطه‌ی دین و سرمایه‌ی اجتماعی صورت گرفته است اما این پژوهش‌ها صرفاً ارتباط دین و سرمایه‌ی اجتماعی را مدنظر قرار داده و تأثیر انواع دین‌داری‌ها را بررسی نکرده‌اند. در این پژوهش، هدف اصلی بررسی تأثیر نوع دین‌داری مردان بالای 30 سال شهر همدان بر سرمایه‌ی اجتماعی آنان می‌باشد. این تحقیق از نظریات دورکیم، وبر، سروش، ملکیان، کلمن، پاتنام و ... استفاده کرده است. فرضیات پژوهش حاضر این است که انواع دین‌داری مناسک‌گرا، زهدگرا و روشنفکرانه در بین مردان باعث افزایش سرمایه‌ی اجتماعی هنجاری و ارتباطی آنان می‌شود. متغیّر مستقل این پژوهش نوع دین‌داری است که شامل انواع مناسک‌گرا، زهدگرا و روشنفکرانه است. متغیّر وابسته، سرمایه‌ی اجتماعی است که به دو دسته‌ی هنجاری و ارتباطی تقسیم می‌شود که دسته‌ی هنجاری شامل اعتماد (بنیادین، تعمیم‌یافته، بین شخصی و نهادی) می‌باشد. دسته‌ی ارتباطی شامل مشارکت، همیاری و شبکه‌ی ارتباطات می‌باشد. حجم نمونه‌ی این پژوهش 384 نفر از مردان بالای 30 سال شهر همدان است. روش انجام این پژوهش پیمایش و ابزار اندازه‌گیری آن پرسشنامه می‌باشد. در این پژوهش با استفاده از نرم‌افزار SPSS به تحلیل داده‌ها پرداخته شده و رابطه‌ی بین متغیّرها و آزمون فرضیّات توسط آمار استنباطی، ضریب همبستگی و تحلیل واریانس یک‌طرفه مورد بررسی قرار گرفته است. یافته‌ها نشان می‌دهد که فرضیّات اوّل و سوّم مورد تأیید قرار می‌گیرند به طوری که نوع دین‌داری مناسک‌گرا و روشنفکرانه باعث افزایش سرمایه‌ی اجتماعی هنجاری و ارتباطی می‌شود. هم‌چنین، نوع دین‌داری زهدگرا باعث افزایش سرمایه‌ی اجتماعی ارتباطی و باعث کاهش سرمایه‌ی اجتماعی هنجاری می‌شود. بنابراین فرضیّه‌ی دوّم رد می‌شود.

موضوع اخلاق از مباحث مهم اجتماعی است که در تنظیم روابط انسانی اهمیت اساسی داشته و پشتوانه نظم اجتماعی در جامعه است. از طرفی دین و دینداری، به عنوان منبعی برای حفظ شئونات اخلاقی در جامعه شناخته می شود. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین انواع دینداری و میزان پایبندی به اخلاق عام است. برای بررسی انواع دینداری، گونه شناسی جان هیک از دینداری مورد توجه قرار گرفت که سه نوع کثرت گرا، شمول گرا و انحصارگرا در آن مطرح است. برای سنجش اخلاق عام، یازده ارزش اخلاقی مورد بررسی قرار گرفته و برای سنجیدن میزان دینداری نیز از پرسشنامه گلاک و استارک استفاده شده است. روش تحقیق، پیمایش و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بوده است. جمعیت آماری این تحقیق 6927 نفر از دانشجویان دانشگاه کاشان بوده و حجم نمونه با فرمول نمونه گیری کوکران 364 نفر برآورد شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد؛ میزان همبستگی نوع دینداری و پایبندی به اخلاق عام 12/. بوده است. به عبارتی نوع دینداری کثرت گرا با کنترل متغیر میزان دینداری، با پایبندی به اخلاق عام رابطه مثبت و ضعیف داشته و باعث افزایش آن شده و از طرف دیگر انحصارگرایان نسبت به شمول گرایان و کثرت گرایان پایبندی کمتری به اخلاق عام داشته اند. همچنین همبستگی میزان دینداری و پایبندی به اخلاق عام 27/. بوده است. همبستگی بین هریک از ابعاد دینداری با پایبندی به اخلاق عام نیز مثبت و ضعیف بوده و تفاوت زیادی با یکدیگر ندارند.

امروزه، سبک زندگی، مصرف و کالاها از پارامترهای اجتماعی تأثیرگذار بر حوزه جامعه‎شناسی معرفت هستند که معرفت دینی و به دنبال آن، اهتمام دینی یا به عبارتی دینداری، که بر اساس تقسیم‎بندی شلر در حوزه جامعه‎شناسی معرفت قرار می‎گیرد، از این حیث مستثنا نیست. در راستای بررسی این هدف، در مقاله حاضر رابطه بین سبک زندگی و دینداری را از طریق روش پیمایش و ابزار پرسشنامه بررسی ‎کردیم. در این تحقیق، حجم نمونه 400 نفر است که نخست از طریق آزمون تحلیل عاملی اکتشافی به شناخت اشکال و سنخ‎های سبک زندگی و دینداری در جامعه مورد مطالعه پرداختیم و سپس با استفاده از آزمون‎های کی‎ دو، کرامر، تحلیل واریانس، پیرسون و تحلیل مسیر، فرضیه‎های تحقیق را بررسی کردیم. نتایج حاصل نشان‎می‎دهد: 1. بین نوع سبک زندگی و نوع دینداری رابطه وجود دارد. 2. بین نوع سبک زندگی و میزان دینداری رابطه‎ای به‎دست‎نیامد. 3. و نتایج حاصل از تحقیق نشان‎می‎دهد که سبک‎های زندگی متفاوت، موجب تعدد رفتار دینی و شکل‎گیری الگوهای خاص در زمینه دینداری است.

از میان مجموعه عوامل موثر بر میزان و نوع دینداری ، بعلت مواجهه افراد با منابع متکثر آگاهی، عوامل نگرشی در جامعه‌ی درحال‌گذار ایران،‌اهمیت ویژه‌ای یافته اند.این پایان‌نامه درصدد پرداختن به عوامل نگرشی در قالب دو سوال است: 1) رابطه میان «نگرش به دین» و «دینداری» چگونه است؟ 2) رابطه میان «انتظار از دین» و «دینداری» چگونه است؟ دینداری از دو حیث میزان دینداری و نوع دینداری مد نظر قرار گرفته است. بدین منظور پس از ارائه تعاریف دقیقی از 4مفهوم «میزان دینداری»، «نوع دینداری»، «انتظار از دین» و «نگرش به دین» به آزمون وجود و نوع رابطه میان این مفاهیم از طریق پیمایش پرداخته است.سه فرضیه اول تحقیق تایید و در نتیجه رابطه میان «نگرش به دین» حداقلی، «نگرش به دین» حداکثری و «انتظار از دین» با «میزان دینداری» معنادار بوده و نوع رابطه «نگرش به دین» و «میزان دینداری»، عِلّی بدست آمد. از میان 6 فرضیه تحقیق تنها فرضیه چهارم رد شده ومطابق یافته های تحقیق میان «انتظار از دین» و «نوع دینداری» رابطه معنادار وجود ندارد. فرضیه پنجم وششم که معناداری رابطه «نگرش به دین» با «نوع دینداری» را آزمون میکردند، تایید شدند.نتایج این پایان نامه وجود رابطه میان ذهنیت‌های دینی (شامل نگرش به دین و انتظار از دین) و عینیت-های دینی (شامل میزان دینداری و نوع دینداری) را تایید کرده و اهمیت بررسی عوامل نگرشی در تبیین دینداری را ثابت میکند.

این مقاله کوششی است به منظور شناسایی تاثیر انواع دین داری بر ارتباط دین داران با روحانیان. در این راه سه نوع دین داری که منطقا بر این ارتباط تاثیر دارد مشخص شد. این سه نوع دین داری عبارتند از: دین داری بی اعتقاد به روحانیت، دین داری بی نیاز به روحانی و دین داری ناپایبند. پس از توضیح و بسط نظری مکانیزم اثرگذاری این دین داری ها بر روابط دین داران با روحانیت، سه فرضیه منتج از بحث، به محک تجربه گذارده شد. نتایج تحقیق موید فرضیه ها است. به این معنا که مشخص شد هرچه اعتقاد دین داران به موقعیت و نقش روحانیت کاهش یابد، هر چه نیاز آنان توسط بدیل های مدرن مرتفع شود و هر چه ناپایبندی به ابعاد دین بیش تر باشد، ارتباط دین داران با روحانیان رو به تنزل خواهد گذارد.