جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مقدمه: تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش بر اساس چارچوب مدل «پرسید – پروسید» بر آگاهی، نگرش و رفتار بیماران مصروع انجام گرفت.روش: در این پژوهش نیمه تجربی، 64 بیمار مبتلا به صرع بزرگ بر اساس معیارهای ورود به مطالعه و به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. مداخله آموزشی بر اساس الگوی «پرسید – پروسید» به عنوان چارچوب برنامه ریزی برای آموزش بیماران در گروه آزمون صورت گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه محقق ساخته شامل سوالاتی در زمینه مشخصات جمعیتی - بهداشتی بیماران و شاخص های الگوی «پرسید – پروسید» بود. اطلاعات از طریق تکمیل پرسش نامه طی مصاحبه ساختاریافته با نمونه های منتخب در دو نوبت قبل از مداخله آموزشی و دو ماه بعد از آن جمع آوری شد.یافته ها: پس از مداخله، در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد میانگین نمرات عوامل مستعدکننده شامل آگاهی و نگرش و نیز نمرات عوامل تقویت کننده و نمرات رفتارها افزایش معنی داری داشت (p<0.05)، اما بین میانگین نمرات عوامل قادرکننده در گروه آزمون و شاهد بعد از مداخله تفاوت معنی داری وجود نداشت (p>0.05). به علاوه، میانگین نمرات تمامی سازه های مدل پرسید - پروسید در بیماران گروه آزمون و رفتار هدف یعنی «رعایت دقیق رژیم درمانی» نسبت به قبل از مداخله افزایش معنی داری یافت (p<0.05). در گروه شاهد نیز میانگین نمرات شاخص های آگاهی، نگرش و عوامل قادرکننده قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری داشت.نتیجه گیری: آموزش بر اساس چارچوب مدل «پرسید – پروسید» در افزایش آگاهی، نگرش، عوامل تقویت کننده و نیز رفتارهای مقابله ای مثبت در بیماران مصروع موثر است.