جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده فارسی:ابوحنیفه، نعمان بن ثابت، نزد کسانی از دانشمندان سال های زندگی خود، زانوی شاگردی بر زمین زده بود. از او -در این مسیر- سخنی گزارش کرده اند که دربردارنده کارگشایی ویژه برای دو سال از سال های دانش اندوزی و نیز ستایش بلند و کارآمدی برجسته یکی از آموزگارانش است: «لو لا السنتان لهلک النعمان.»گروهی از نویسندگان امامی مذهب، پس از رخ نمایی از این گفته در نوشته ای سده سیزدهمی، اشاره آن را به سوی امام صادق (ع) و شاگردی دو ساله ابوحنیفه نزد آن بزرگوار دانسته اند. در این نوشتار، با یادآوری بهانه های گریز ابوحنیفه از امام صادق (ع) و زمینه های گرایش او به زیدبن علی (ع) نشان داده می شود که این سخن به زید اشاره دارد و هموست که در این جمله بحث برانگیز مورد ستایش قرار گرفته است، زیرا -در یک کلام- ابوحنیفه خویشتن را در جهان دانشورزی، حبیب زید و وامدارش و رقیب امام صادق (ع) و هم قطارش می دیده است.