جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شاید از چالش برانگیزترین و در عین حال جالب ترین پرسش های مطرح در مطالعات زبان شناختی فرضیه فطری بودن زبان است همان گونه که در دستور همگانی چامسکی مفروض می باشد. به منظور تایید این فرضیه، بسیاری از اختلالات زبانی، از جمله آسیب های مربوط به درک و تولید گفتار، مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته اند. مقاله حاضر به بررسی آسیب خاص زبانی می پردازد. این سندروم تاثیری بر هوش عمومی ندارد اما حوزه واژ ـ نحوی و نحوه ادراک جمله واره های درونه ای ـ مانند جمله واره های موصولی ـ را تحت تاثیر قرار می دهد. سندروم مورد نظر بر اثر آسیب دیدگی ژن FOXP2 پدید می آید که در شکل گیری توانش دستوری نقش بسزایی ایفا می نماید. لیکن نشان داده شده است که این ژن عامل شکل دهی به نواحی از مغز است که به نواحی کنترل حرکتی در مغز مشهوراند. بنابراین پرسشی که مطرح می شود آن است که آیا ژن FOXP2 مربوط به رفتار زبانی انسان است و یا فعالیت های حرکتی وی؟ با بررسی نقش این ژن در موش ها، شامپانزه ها، و پرندگان (سهره ها) نشان داده خواهد شد که یافته های پژوهش حاضر موید فرضییه فطری بودن زبان ـ یا وجود خاستگاه ژنتیکی برای زبان ـ است.