جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مفاهیم مهم مدیریت عبارت است از ارزیابی عملکرد. سازمان ها به منظور دستیابی به اهدافشان لازم است عملکرد خود را ارزیابی کنند. سنجش کارایی یکی از گام های اساسی سازمان هاست به منظور تخمین عملکردشان. در این میان، سنجش کارایی بانک ها، موسسات مالی و اعتباری که سهم بسزایی در سازماندهی فعالیت های اقتصادی هر سیستم دارند، اهمیت فوق العاده ای دارد چرا که هر فعالیتی مستلزم منابع مالی و کسب دارایی است که از گذر بانک ها و موسسات مالی سازماندهی می شود. شناسایی ورودی ها و خروجی های هر سیستم به منظور سنجش کارایی یکی از حیاتی ترین گام های سنجش کارایی است. شناسایی متغیرهای ورودی و خروجی به منظور ایجاد مدل کارا برای سنجش کارایی بانک ها اهمیت بسزایی دارد. در این مقاله با هدف شناسایی و برجسته نمودن متغیرهای مهم وردی و خروجی در نظام بانکداری از مدل تحلیل محتوایی استفاده شده است. بدین منظور رویکردهای مختلف محقیقان بررسی و در سه گروه طبقه بندی شده است. بر اساس آن متغیرهای وردی و خروجی در نظام بانکداری اسلامی تجزیه و تحلیل شده است. نتایج مطالعه نشان می دهد رویکرد میانجیگری مناسب ترین رویکرد برای انتخاب ورودی ها و خروجی هاست و دو متغیر پس انداز و کارکنان بهترین ورودی هایند، در حالی که وام و سرمایه گذاری بهترین متغیرهای خروجی برای سنجش کارایی محسوب می شوند.

این مقاله، کارآیی 141 شعبه بانک صادرات استان مازندران را با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها بررسی می نماید. متغیرهای این پژوهش در دو گروه داده (تعداد پرسنل، تعداد ترمینال و ارزش دفتری) و ستانده (مجموع وزنی سپرده ها، میانگین 12 ماهه تسهیلات بخش خصوصی و مانده مطالبات معوق تعدیل شده) دسته بندی شده اند. این تحقیق پس از بررسی این فرضیه که بیش از 50 درصد شعب کارآ نمی باشند، نشان می دهد که چگونه شعب ناکارآ در هر گروه می توانند با تغییر در میزان داده ها یا ستانده های خود به مرز کارایی برسند. بررسی ها در هر گروه با استفاده از دو فرض بازدهی ثابت و متغیر نسبت به مقیاس و بر اساس مدل پایه BCC صورت پذیرفته است.نتایج تحقیق بیانگر پایین بودن میانگین کارآیی یعنی 30 درصد در سطح کل شعب می باشد. اگر چه این میانگین تحت فرضهای بازدهی ثابت و متغیر نسبت به مقیاس برای شعب در گروه های متجانس متفاوت است؛ ولی تعداد 96 شعبه با هر دو فرض ناکارآ هستند که در مجموع 70 درصد کل شعب تحت ارزیابی می باشد. بیشترین نسبت کارآیی طبق فرض بازده ثابت نسبت به مقیاس در گروه شعب درجه 3 با نسبت 26 درصد و کمترین آن در گروه شعب درجه 4 با 9.5 درصد می باشد. از میان شعب ناکارآ، 51 درصد آن متعلق به گروه درجه 4 می باشد. بررسی دقیق تر در شعب ناکارآ وجود ناهماهنگی در تخصیص پرسنل را عامل مهمی در این زمینه قلمداد می نماید. هر چند که این ناهماهنگی در سایر داده ها نیز مشاهده می شود. در حالتهای بازدهی ثابت و متغیر نسبت به مقیاس بیشترین شکاف میان کارآیی بهترین شعبه هر گروه با میانگین کارآیی همان گروه مربوط به گروه 4 به ترتیب به میزان 36 و 27 درصد می باشد  جهت کارآ شدن شعب این گروه به طور متوسط باید 36 درصد در مصرف منابع صرفه جویی شود.

تحلیل کارآمدی واحدهای اقتصادی همواره از دغدغه های اصلی محافل دانشگاهی و اجرایی بوده است. گزینش مدل مناسب در این رابطه از اهمیت خاصی برخوردار است. یکی از مدلهای مطرح اخیر برای سنجش کارآمدی مدل DEA است که در قالب دو مدل فرعیCCR  و BCC استفاده می شود. بررسی کارآمدی و آزمون تجربی این مدلها در واحدهای اقتصادی می تواند پژوهش ارزشمندی محسوب شود. در این مقاله کارآمدی یک واحد اقتصادی در ایران ارزیابی می شود که برای این هدف سرپرستی های بانک تجارت انتخاب شده است. از آنجا که سرپرستی های بانک تجارت نقش مهمی در بازارهای مالی کشور دارند، ارزیابی کارآیی آنها از جایگاه بالایی برخوردار است. افزون بر این با توجه به افزایش رقابت از سوی بانکهای خصوصی، این سرپرستی ها می بایست کاراتر از قبل عمل نمایند. فرضیه اصلی این است که وضعیت ستانده ها و نهاده های سرپرستی های بانک تجارت، بهینه نیست و با اصلاح ترکیب عوامل، کارآیی آنها قابل افزایش است. در این تحقیق کارآیی 38 سرپرستی بانک تجارت در کل کشور با استفاده از دو مدل CCR و BCC محاسبه و رتبه بندی واحدهای کارا ارائه شده است. نتایج نشان می دهد که سرپرستی های مناطق سه، چهار و پنج تهران کاراتر و سرپرستی های قم، زنجان، آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی ناکارا می باشند. میانگین کارآیی سه سال به ترتیب 79.7 ، 78 و 47.2 درصد است.

اندازه گیری کارایی شرکت های سرمایه گذاری نه تنها برای محققان، بلکه برای مدیران مالی و سرمایه گذاران موضوعی مهم است که خرید سهام این شرکت ها را برای کاهش ریسک سرمایه گذاری مدنظر دارد. هدف تحقیق حاضر این است که با استفاده از رویکرد ناپارامتریک ابتدا شرکت های سرمایه گذاری را به دو دسته کارا و ناکارا طبقه بندی،‌ سپس با استفاده از شیوه های A&P، CEM و DEA/AHP شرکت های کارا را رتبه بندی کند.

ارزیابی عملکرد، ضرورت بنیادین در رویارویی و سازگاری با تحولات و بهبود مستمر فعالیت هاست. دانشگاه نیز با وظیفه خطیر تربیت نیروی انسانی مورد نیاز جامعه و بازار کار از این قاعده مستثنی نیست. در این مقاله با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها (DEA) کارایی گروه آموزشی مدیریت دانشگاه های دولتی در چهار بعد کمیت آموزشی، کیفیت آموزشی، فعالیت پژوهشی و خدمات علمی ارزیابی شده است. ارزش کارایی واحد های تصمیم بر اساس نه سناریوی طراحی شده با استفاده از دو شاخص ورودی (تعداد دانشجویان وروردی در سه مقطع و هیات علمی تمام وقت) و چهار شاخص خروجی (کمیت آموزشی، کیفیت آموزشی، فعالیت پژوهشی و خدمات علمی) اندازه گیری شده است. با طراحی این سناریوها دلایل اصلی و منشا کارآمدی و ناکارامدی هر یک از واحدهای تصمیم و درجه تاثیر این عوامل مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفتند. با استناد به این تحلیل، چالش های بهبود هر یک از واحدهای تصمیم تعیین شدند.

تجزیه و تحلیل شکست و آثار آن (FMEA) جهت شناسایی و کاهش ریسک خطاها در سیستم، اجزا یا فرایند استفاده می شود. هدف از این روش شناسایی اولویت ریسک ها و حالات شکست است. در این تحقیق از تلفیق دو روش تجزیه و تحلیل شکست و آثار آن (FMEA) و تحلیل پوششی داده ها به منظور تعیین اولویت ریسک های مربوط به 01 حالت شکست در شرکت تولیدی کاشی و سرامیک استفاده شده است. همچنین، از نظریه فازی جهت ارزیابی سه عامل شدت (S) ، وقوع (O) و تشخیص (O) استفاده شده است. براساس نتایج حاصل از رتبه بندی حالات شکست با استفاده از DEA-FMEA در فرایند لعاب زنی شرکت تولیدی کاشی و سرامیک، حالات شکست مربوط به سوراخ زدگی و گوشه پریدگی به ترتیب رتبه اول و دوم را دریافت کردند. در نهایت، به منظور بهبود خطاها پیشنهادهایی به مدیران شرکت داده شده است.