جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دشت ایذه،‏ دشتی رسوبی واقع در شمال شرقی استان خوزستان است که در سال 1386 طی بررسی های سطحی آن تعداد 54 محوطه فراپارینه سنگی و اوایل نوسنگی در آن کشف شد. هنری رایت،‏ که پیش از انقلاب این محوطه را مورد بررسی قرار داده بود،‏ اشاره می کند که تنها 30 درصد از کوهپایه ها را به صورت کامل بررسی کرده اند و بنابراین امکان به دست آوردن «الگوی استقرار» (settlement pattern)‎ در دوره فراپارینه سنگی را نداشته اند. پس از انقلاب نیز در بررسی هایی که در مناطق اطراف دشت ایذه صورت گرفت تعدادی از محوطه های عصر سنگ کشف شد. تحلیل های مکانی محوطه های کشف شده در بررسی 1386 و نگاهی به چشم انداز زیستی منطقه نشان می دهد که وجود دو دریاچه که در حوزه آبریز داخلی دشت ایذه شکل گرفته است و جریان های فصلی همگی از اطراف دشت ایذه به داخل این دو دریاچه سرازیر می شود،‏ به همراه ویژگی های زمین شناختی منطقه که منجر به شکل گیری غارها و اشکفت های فراوان در منطقه شده است،‏ عوامل بسیار مهمی در شکل گیری محوطه های عصر سنگ محسوب می شده است.