جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کم و کیف ارزش ها، نگرش ها و هنجارهای نسل جدید جامعه ایرانی و رابطه نسل ها با یکدیگر یکی از سوال های اساسی جامعه ما محسوب می شود. این مساله از زمانی مورد توجه قرار گرفت که با پایان یافتن جنگ تحمیلی و اجرای برنامه های توسعه، جامعه ایرانی دچار تغییرات فرهنگی و تحولات اجتماعی شگرفی شد. همزمان با این تحولات، گروه های سنی جدید از جامعه عرصه نوجوانی را ترک گفته و به خیل جوانان می پیوندند و در عرصه عمل اجتماعی ایفای نقش می کنند و آهسته آهسته نسلی جدید که عنوان نسل سومی ها را برای خود برگزیده است، شکل می گیرد. همزمانی تحولات و ایفاگری نقش های متفاوت توسط این نسل در عرصه عمل اجتماعی و بروز برخی از رفتار ها و هنجار ها از سوی این نسل، جامعه را با سوالاتی روبرو می کند: آیا نسل ها می تواند توضیح دهنده سطوحی از تغییرات فرهنگی و اجتماعی جامعه باشد؟ رابطه نسل ها با یکدیگر چگونه است؟ این سوالات مورد توجه جامعه علمی و دانشگاهی قرار گرفت و پژوهش های متعددی را برانگیخت. پژوهش هایی که بعضا به نتایج متضاد رسیدند به طوری که برخی به گسست نسلی و برخی به عدم گسست نسلی در ایران اعتقاد دارند. این نوشته با بررسی مفاهیم نسل و گسست نسلی در بررسی ها و مطالعات انجام شده نگاهی به مفهوم شناسی این مفاهیم در پژوهش ها و تحقیقات این حوزه داشته است و برخی مسایل و مشکلات آن را بر شمرده است.

مقاله حاضر می کوشد مساله و اهمیت بحث گسست نسلی را برای کشوری که در طول هزاران سال به رغم تهدیدات متعدد و جنگ های گسترده با این مساله روبه رو نبوده، بررسی کند و خطرهای آن را مشخص نماید. در پاسخ به این خطرها، بحث هویت ملی مطرح می شود که در طول یک دوره طولانی پدید می آید و نقش اساسی در پیوند و انسجام ملی (و جلوگیری از گسست نسلی و همچنین گسست قومی، زبانی، نژادی و...) ایفا می نماید.در این فرایند بحث هایی همچون انواع هویت ها در جهان معاصر، نقش ملت سازی و عناصر منسجم کننده هویت ملی مورد بررسی قرار می گیرد و دیدگاه های مختلف در تعریف هویت ملی ایران و پیامد و تاثیر و خطرات هر دیدگاه عنوان می شود و کوشش می کند عناصر و خطرهای مقوم و گسست هویت مشخص گردد. در پایان نیز به نتیجه گیری و عرضه پیشنهادهایی پرداخته می شود.

در این تحقیق به منظور بررسی رابطه رشد اخلاقی و سبک تربیتی بزرگسالان با میزان کشمکش و گسست آنان با نوجوانان، از بین دبیرستان های پسرانه تهران، دو دبیرستان انتخاب شدند. آن گاه از بین دانش آموزان سال های سوم و پیش دانشگاهی هر دبیرستان، 100 نفر (در مجموع 200 نفر) به صورت تصادفی انتخاب شدند. سپس میزان کشمکش و نیز نگرش های سیاسی آنان با پدرانشان با استفاده از دو مقیاس محقق ساخته دارای پایایی بسنده اندازه گیری شد. همزمان با آن، میزان رشد قضاوت اخلاقی، نگرش های سیاسی و سبک تربیتی پدران آنها نیز با استفاده از معمای رشد اخلاقی کولبرگ، مقیاس نگرش سنج و مقیاس سبک تربیتی اندازه گیری شد. داده های حاصل نشان داد که اولا بین حدود دو سوم نوجوانان و پدران آنان گسست روانی وجود دارد؛ ثانیا، بین رشد اخلاقی پدران و میزان گسست آنان با فرزندان شان رابطه معناداری وجود دارد؛ ثالثا، بین رشد اخلاقی پدران و همخوانی نگرش های سیاسی آنان با نگرش های فرزندان شان رابطه وجود دارد.