جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

زمینه: اعتماد بین فردی یکی از گونه های اعتماد در سازمان است که نبود یا کمبود آن در سازمان می تواند پیامدهایی منفی را به دنبال داشته باشد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی پیامدهای اعتماد بین فردی در سازمان و پویایی های آنها انجام شده است.روش: روش انجام این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تمامی کارکنان سازمان های دولتی دزفول است. نمونه آماری 365 نفری به طور تصادفی انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود و برای بررسی فرضیه های پژوهش، نخست مدل های اندازه گیری برآورد و آزمون شدند و سپس، برازش داده ها به مدل های معادله ساختاری انجام شد.یافته ها: معلوم شد در سطح اطمینان 95 درصد، نخست مسیر اعتماد بین فردی عمودی به رفتارهای نوآور، هویت یابی سازمانی و تعلق خاطر کاری، به طور مستقیم و به رضایت شغلی و تعهد سازمانی به طور غیرمستقیم و مثبت معنی دار است. دوم اینکه اعتماد بین فردی افقی به طور مستقیم با رضایت شغلی و تعلق خاطر کاری، و به طور غیرمستقیم با تعهد سازمانی پیوند مثبت معنی داری دارد. سوم اینکه علی رغم رابطه مستقیم تعهد سازمانی با رفتارهای شهروندی سازمانی، پیوند اعتماد بین فردی عمودی با این رفتارها معنادار نیست. همچنین بین اعتماد بین فردی افقی و عمودی رابطه مثبت معناداری برقرار است.نتیجه گیری: انتظار می رود با تقویت پیشایندهای هر یک از اعتمادهای بین فردی افقی یا عمودی، هر دو گونه بهبود یابند و پیامدهای مثبت مستقیم و غیرمستقیم رفتار سازمانی آنها (رضایت شغلی، تعلق خاطرکاری، تعهد سازمانی، هویت یابی سازمانی و رفتارهای نوآور) امیدوارانه تر حاصل شوند.

هدف این مقاله بررسی عوامل موثر در سرمایه اجتماعی ایرانیان و بیان تفاوت های جنسیتی در این حوزه است. به این منظور، طرح ملی پیمایشی با ابزار پرسش نامه اجرا شده و نتایج تحقیق نشان می دهد: 1. در میان ابعاد مختلف سرمایه اجتماعی، اعتماد بین فردی پایین تر از سایر ابعاد قرار دارد، 2. سرمایه اجتماعی ایرانیان بیشتر تحت تاثیر مجموعه ای از متغیرهای جنسیت و ساختارهای اجتماعی و ارزش های فرهنگی است و این یافته تحقیقات پاتنام و نوریس را تایید می کند، 3. اعتماد بین فردی در زنان مختصری پایین تر از مردان و هنجارهای معامله متقابل و اعتماد نهادی در ایشان بیش از مردان است. زنان در مشارکت اجتماعی بیشتر خواهان گذران اوقات خود با خانواده و اقوام هستند و مردان بودن با دوستان و همکاران یا گذران اوقات خود در انجمن ها و نهادها را بیشتر خواهان اند.

دین یکی از عوامل سازنده‌ی کارکردهایی است که سرمایه اجتماعی نیز به نوعی آنها را داراست. افراد بر حسب دین و مذهبی که دارند ممکن است منشأ مشارکت باشند . از اینرو، هدف از اجرای این تحقیق، شناخت نقش سرمایه اجتماعی در علایق دینی بین دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی واحد تهران مرکز بود. از اینرو، تحقیقی حاضر به صورت توصیفی تحلیلی و به روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه اجرا شد. میزان روایی پرسشنامه تحقیق با استفاده از آلفای کرونباخ 748/0 محاسبه شد. جامعه آماری تحقیق حاضر، دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی واحد تهران مرکزی بودند که به دلیل گسترده بودن جامعه آماری، صرفاً دانشجویان سال آخر رشته علوم اجتماعی در نظر گرفته شدند و حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران تعداد 150 نفر برآورد شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها و آزمون سوالات پژوهش از روش‌های آمار استنباطی و نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان دهنده ارتباط نسبتا قوی میان مولفه های سرمایه اجتماعی (مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، رضایت شغلی، انسجام اجتماعی، مشارکت سیاسی، اعتماد بین فردی، همکاری در جامعه) و علایق دینی دانشجویان بود. نهایتا اینکه نتایج، حاکی از نقش علایق دینی در توانمندسازی جامعه و لزوم توجه به کارکردهای آن در بالابردن سطح سرمایه های اجتماعی است.