جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پیدایش «رمان نو»، به ویژه در دهه پنجاه، خود جریانی را در محافل ادبی ایجاد کرد که تمام اصول مربوط به رمان و رمان نویسی را تحت الشعاع قرار داد و نوع شالوده شکنی در عرصه نوشتار و سنتهای مربوط به خلاقیت ادبی ایجاد کرد. اما در بطن همین جریان ادبی که در اصل به عنوان حرکتی دگردیسانه و شالوده شکنانه محسوب می شد، نویسندگانی قلم می زدند که سبک های نوشتاری آنها از هر حیث از همدیگر متفاوت بودند. از میان آنها رب - گری یه و ساروت، که تا حدودی به عنوان پیشتازان این جریان محسوب می شوند، در خلق آثار خویش، به روشهای خاص نوشتار دست زدند که در نهایت به شالوده شکنی در عرصه رمان منجر گردید. روش آنها بیشتر مبتنی بر بازی با داستان، اسطوره، امور روزمره زندگی، اشکال متفاوت نوشتار، زبان و پیش - زبان بوده و بدین ترتیب چنین روشی ساختار منسجم و یکپارچه و از پیش تعیین شده برای رمان نویسی را از هم می پاشد. از تفاوتهای موجود در روش هر یک از نویسندگان مورد اشاره در دو رمان مذکور، سه نتیجه عاید می گردد که به ترتیب در این مقاله به توضیح و تفسیر آنها پرداخته ایم: ساروت به عنوان ذهن گرا مطرح می شود در حالی که رب - گری یه بازیگر ذهن مشهور است، نویسنده میوه های زرین درون گراست و مولف پاک کن ها همواره برون گرا در نظر گرفته می شود و در نهایت اولی بازیگر و شکارچی واکنش هاست و دومی معمار فنون نوشتار و اشکال گوناگون قصه ها.