جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مطابق با پروتکل الحاقی به کنوانسیون چارچوب تغییرات آب و هوا (پروتکل کیوتو) کشورهای صنعتی عضو پروتکل متعهد شده اند که در فاصله زمانی بین 2008 و 2012 نسبت به کاهش گازهای گلخانه ای خود به میزان مشخص اقدام نمایند. از آنجا که هزینه کاهش این میزان از آلاینده ها می تواند متضمن هزینه سنگینی برای این کشورها باشد، در پروتکل کیوتو روش های انعطاف پذیری پیش بینی شده است که بر اساس آن کشورهای مزبور می توانند از طریق اجرای پروژه های برون مرزی به تعهدات خود عمل کنند. مهم ترین روش مقرر در پروتکل کیوتو که می تواند برای کشورهای در حال توسعه به ویژه ایران در جذب سرمایه گذاری های خارجی و اجرای پروژه های اقتصادی مفید واقع شود، «روش توسعه پاک» یا «سی دی ام» است. از طریق این روش کشورهای توسعه یافته ضمن اجرای تعهدات خود در چارچوب پروتکل به پیشبرد توسعه پایدار در کشورهای در حال توسعه یاری می رسانند. در این نوشتار ضمن بیان مختصری از کنوانسیون چارچوب تغییرات آب و هوا و پروتکل الحاقی آن، روش توسعه پاک (سی دی ام) و شیوه های تامین مالی سی دی ام مورد بررسی قرار گرفته و ریسک های موجود در پروژه های سی دی ام و نحوه مقابله با آن بیان می گردد.