جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اختلاف در مخاطب قرآن، در بین اندیشمندان اسلامی سبب شده است دیدگاه‌های گوناگونی ارائه شود. در این میان شرف‌الدین استرآبادی دیدگاه ویژه‌ای دارد و آن اینکه تأویل آیات متشابه تنها مخصوص معصومین(ع) است و از آنجا که وی تأویل را اعم از ظاهر و باطن می‌داند، نظر وی آن است که مخاطب آیات متشابه چه از نظر معنای ظاهری و چه باطنی معصومین هستند. با توجه به اختلافات موجود، برای قضاوت مناسب بین این دیدگاه‌ها، این مقاله در صدد بررسی معنای راسخون بر اساس روش مکتب" بُن" می‌باشد؛ که آیا معنای مد نظر شرف‌الدین اثبات می‌شود؟ یا خیر؟ از این‌رو با بررسی انجام‌شده مشخص شد، معنای راسخون در آیه، گروهی ویژه و متمایز از مردم هستند که علم به تأویل آیات را داشته ولی مصداق آن روشن نمی‌شود چرا که متن، توانائی تعیین مصداق آن را ندارد. از این‌رو بر اساس بافت فرامتنی و بر مبنای دیدگاه شرف‌الدین به صورت کلی اثبات می‌شود که راسخون گروهی ویژه و متمایز هستند که مصداق آن معصومین می‌باشند.