جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«ساختارگرایی» نوشته‌ی ژان پیاژه اثری مهم است که به بررسی اصول‌بنیادی و کاربردهای ساختارگرایی در روانشناسی و فلسفه می‌پردازد. پیاژه، یک روانشناس پیشگام سوئیسی که به خاطر کارهای پیشگامانه خود در روانشناسی ‌رشد شهرت دارد، بررسی جامعی از ساختارگرایی به عنوان چارچوبی نظری برای درک شناخت و رفتار انسان به خوانندگان ارائه می‌دهد. این کتاب با ردیابی منشأ ساختارگرایی آغاز می‌شود و ریشه‌های آن را در آثار فردیناند دو سوسور زبان‌شناس و کلود لوی استروس انسان‌شناس بررسی می‌کند. پیاژه یک دید کلی واضح و مختصر از مفاهیم و اصول‌ کلیدی ساختارگرایی را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد، از جمله این ایده که تجربه‌ی انسانی توسط سیستم‌های زیربنایی از قوانین و الگوها ساخته شده است . یکی از موضوعات محوری کتاب پیاژه، کاربرد اصول ساختارگرایی در مطالعه‌ی رشد‌شناختی است. پیاژه با تکیه بر تحقیقات و مشاهدات خود از کودکان، نشان می‌دهد که چگونه ساختارگرایی می‌تواند بینش‌های ارزشمندی را در مورد راه‌هایی که افراد از طریق آن‌ها دانش کسب می‌کنند، معنا می‌سازند و با محیط خود سازگار می‌شوند، ارائه دهد. علاوه بر این، پیاژه مفاهیم ساختارگرایی را برای درک پدیده‌های اجتماعی و فرهنگی بررسی می‌کند. او بررسی می‌کند که چگونه ایده‌های ساختارگرایانه در زمینه‌هایی مانند انسان‌شناسی، جامعه‌شناسی، و نظریه‌ی ادبی به کار گرفته شده‌اند و ساختارهای زیربنایی حاکم بر رفتار انسانی و نهادهای اجتماعی را روشن می‌سازد. «ساختارگرایی» نوشته‌ی ژان پیاژه علاوه‌بر بینش‌های نظری خود، مفاهیم عملی را نیز برای مربیان، روانشناسان و محققان ارائه می‌دهد. پیاژه بحث می‌کند که چگونه ایده‌های ساختارگرایانه می‌توانند شیوه‌های آموزشی، مداخلات بالینی و روش‌های تحقیق تجربی را آگاه کنند و ابزارهای ارزشمندی را برای درک و پرداختن به مشکلات دنیای واقعی در اختیار خوانندگان قرار دهند. همچنین کتاب پیاژه خوانندگان را دعوت می‌کند تا در‌مورد مفاهیم گسترده‌تر ساختارگرایی برای فلسفه و علم تأمل کنند. او رابطه‌ی بین ساختار و عاملیت، ماهیت واقعیت و محدودیت‌های دانش بشری را بررسی می‌کند و خوانندگان را به بازنگری در مفروضات خود درباره جهان و جایگاه خود در آن به چالش می‌کشد. «ساختارگرایی» نوشته‌ی ژان پیاژه برای هر‌کسی که علاقه‌مند به درک اصول اساسی و کاربردهای این چارچوب نظری تأثیرگذار است، کتابی ضروری است. سبک نوشتاری واضح و قابل‌دسترس پیاژه، همراه با بینش عمیق و تحلیل انتقادی او، این کتاب را به منبعی ارزشمند برای دانشجویان، محققان و خوانندگان عمومی تبدیل کرده است. چه در این موضوع تازه کار باشید و چه به دنبال تعمیق درک خود هستید، «ساختارگرایی» سفری غنی و پربار به پیچیدگی‌های تفکر، رفتار و فرهنگ انسانی ارائه می دهد.

«ساختارگرایی» نوشته‌ی ژان پیاژه اثری مهم است که به بررسی اصول‌بنیادی و کاربردهای ساختارگرایی در روانشناسی و فلسفه می‌پردازد. پیاژه، یک روانشناس پیشگام سوئیسی که به خاطر کارهای پیشگامانه خود در روانشناسی ‌رشد شهرت دارد، بررسی جامعی از ساختارگرایی به عنوان چارچوبی نظری برای درک شناخت و رفتار انسان به خوانندگان ارائه می‌دهد. این کتاب با ردیابی منشأ ساختارگرایی آغاز می‌شود و ریشه‌های آن را در آثار فردیناند دو سوسور زبان‌شناس و کلود لوی استروس انسان‌شناس بررسی می‌کند. پیاژه یک دید کلی واضح و مختصر از مفاهیم و اصول‌ کلیدی ساختارگرایی را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد، از جمله این ایده که تجربه‌ی انسانی توسط سیستم‌های زیربنایی از قوانین و الگوها ساخته شده است . یکی از موضوعات محوری کتاب پیاژه، کاربرد اصول ساختارگرایی در مطالعه‌ی رشد‌شناختی است. پیاژه با تکیه بر تحقیقات و مشاهدات خود از کودکان، نشان می‌دهد که چگونه ساختارگرایی می‌تواند بینش‌های ارزشمندی را در مورد راه‌هایی که افراد از طریق آن‌ها دانش کسب می‌کنند، معنا می‌سازند و با محیط خود سازگار می‌شوند، ارائه دهد. علاوه بر این، پیاژه مفاهیم ساختارگرایی را برای درک پدیده‌های اجتماعی و فرهنگی بررسی می‌کند. او بررسی می‌کند که چگونه ایده‌های ساختارگرایانه در زمینه‌هایی مانند انسان‌شناسی، جامعه‌شناسی، و نظریه‌ی ادبی به کار گرفته شده‌اند و ساختارهای زیربنایی حاکم بر رفتار انسانی و نهادهای اجتماعی را روشن می‌سازد. «ساختارگرایی» نوشته‌ی ژان پیاژه علاوه‌بر بینش‌های نظری خود، مفاهیم عملی را نیز برای مربیان، روانشناسان و محققان ارائه می‌دهد. پیاژه بحث می‌کند که چگونه ایده‌های ساختارگرایانه می‌توانند شیوه‌های آموزشی، مداخلات بالینی و روش‌های تحقیق تجربی را آگاه کنند و ابزارهای ارزشمندی را برای درک و پرداختن به مشکلات دنیای واقعی در اختیار خوانندگان قرار دهند. همچنین کتاب پیاژه خوانندگان را دعوت می‌کند تا در‌مورد مفاهیم گسترده‌تر ساختارگرایی برای فلسفه و علم تأمل کنند. او رابطه‌ی بین ساختار و عاملیت، ماهیت واقعیت و محدودیت‌های دانش بشری را بررسی می‌کند و خوانندگان را به بازنگری در مفروضات خود درباره جهان و جایگاه خود در آن به چالش می‌کشد. «ساختارگرایی» نوشته‌ی ژان پیاژه برای هر‌کسی که علاقه‌مند به درک اصول اساسی و کاربردهای این چارچوب نظری تأثیرگذار است، کتابی ضروری است. سبک نوشتاری واضح و قابل‌دسترس پیاژه، همراه با بینش عمیق و تحلیل انتقادی او، این کتاب را به منبعی ارزشمند برای دانشجویان، محققان و خوانندگان عمومی تبدیل کرده است. چه در این موضوع تازه کار باشید و چه به دنبال تعمیق درک خود هستید، «ساختارگرایی» سفری غنی و پربار به پیچیدگی‌های تفکر، رفتار و فرهنگ انسانی ارائه می دهد.

برخلاف بسیاری از گونه‌های حیوانی که فقط با تغییر گونۀ خود می‌توانند خود را اصلاح کنند، انسان موفق شده است که با دگرگون کردن جهان، خود را دگرگون کند و با بنانهادن ساختارهایش، خود را ساختارمند نماید، بدون آن‌که به‌دلیل سرنوشت از ‌پیش‌ تعیین ‌شده، غیرزمان‌مندی این ساختارها از بیرون یا درون بر او تحمیل شوند. فعالیت کنشگر مستلزم تمرکززدایی مداوم است که او را از خویش‌محوری فکریِ خودجوش رها می‌سازد و زمینه را نه دقیقاً برای عامل جهان‌شمول از‌پیش‌تعیین‌شده و بیرون از او، بلکه برای فرایند وقفه‌ناپذیر هماهنگی‌ها و تناظرسازی‌ها مهیا می‌سازد؛ و همین فرایند است که ساختارها را تولید می‌کند که به ‌طور دائم در حال ساخته‌شدن یا بازسازی هستند. کنشگر وجود دارد، زیرا به‌‌طور‌کلی «وجود» ساختارها یعنی ساختارمند کردن آنها.

تربیت انسان، همواره به عنوان یکی از اهداف و غایات، در رشد و تعالی انسان مورد نظر بوده است و توجه به آن، کاری زیربنایی و مهم است. توجه به ساحت روحانی انسان در تعلیم و تربیت(که در پیوند با ساحت ربوبی است) باب مناسبی برای گفت و گو در عصر جهانی شدن فرهنگ هاست و می تواند پیروان ادیان توحیدی را به وحدت نظر در حوزه تربیت انسان رهنمون سازد. مسئله ی این تحقیق آن است که تاثیر معرفت و شناخت را بر فرآیند تعلیم و تربیت، از منظر علامه طباطبایی به عنوان فیلسوف و دانشمند مسلمان و ژان پیاژه به عنوان یک فیلسوف تربیتی، از مغرب زمین بدست دهد. هدف از این پژوهش، بررسی آراء این دو اندیشمند بزرگ در این موضوع است. این تحقیق به روش مطالعات اسنادی، با مراجعه به آثار علامه و پیاژه و بررسی آرا و عقاید این دو متفکر، ضمن یک مطالعه ی توصیفی تحلیلی، با روش تطبیقی انجام شده است. یافته های این تحقیق عبارتند از اینکه، از نگاه علامه مفهوم شناخت بی نیاز از تعریف و بدیهی است و مباحث تعریف گونه ی آن، برای شناخت خصوصیات و تشخیص مصادیق است. همچنین تعلیم وتربیت در صدد جهت دهی به فرآیند تجرد نفس، متناسب با فطرت ربوبی اوست که در پی تقویت میل، تفصیل معرفت و انجام عمل متناسب با آن است. از نظر طباطبایی، اهداف تربیتی از سه جنبه شناختی،گرایشی و عملی برخوردار است. پیاژه بر این باور است که شناخت، فرایندی پویا حاصل رابطه متقابل استعدادهای فرد و تاثیرات محیط است. یکی از دستاوردهای پیاژه در قلمرو رشد و تعلیم و تربیت، مراحل رشد شناختی است. او تعلیم وتربیت را بخش متمایزی از تربیت دینی و شامل تجربه و درک و طرح سئوالات بزرگ می‌داند. اهداف تعلیم وتربیت از نظر پیاژه متفاوت از آموزش حقایق و پرورش فضایل معنوی است. که در یک گرایش معنوی و یا تربیت در یک فعالیت معنوی صورت می پذیرد. این تحقیق به روش مطالعات اسنادی، با مراجعه و مطالعه ی آثار علامه طباطبایی و ژان پیاژه، و همچنین با بررسی آرا و عقاید این دو متفکر، در یک مطالعه کیفی، با روش تطبیقی انجام شده است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی مبانی کنترل هیجان از دیدگاه قرآن با نقد نظریه پیازه است. پیچیده‌ترین ابعاد وجودی انسان، بعد روانی و معنوی اوست و بعد روانی انسان را هیجانات تشکیل می‌دهد.این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و ارائه تعاریفی جامع از هیجان و تبیین مفاهیم اساسی مربوط به این مقوله روانشناختی، دیدگاه قرآن را به عنوان کامل‌ترین نسخه هدایت بشری در حوزه مدیریت و کنترل هیجانی با نقد نظریه پیاژه مورد بررسی قرار داده است. قرآن کریم برای مدیریت رفتار انسانی، انسان را به خودآگاهی، خودسازی و تهذیب و شناخت فضیلت‌ها و زیبایی‌های اخلاقی تشویق می‌کند که مقدمه‌ای برای خداشناسی است. این کنترل رفتارهای درونی و بیرونی، همان مدیریت هوش هیجانی است. با نگاهی به آیات قرآن مشخص می‌شود که تشویق‌ها، ترس‌ها و توصیه‌های قرآن برای زندگی دینی و ایمانی ریشه در هیجانات انسانی دارد. همین‌طور که نظریه‌هایی که روانشناسان غربی مثل پیاژه در باب موضوعات روانی مثل هوش و هیجان ارائه نموده‌اند، یک نگاه متعالی از نوع نگاه ادیان الهی نیست، بلکه تحت تأثیر زیست شناسی، انسان را یک ارگانیزم بسیار پیشرفته می‌داند که برای رسیدن به تعادل نهایی و همچنین سازگاری با محیط و حل مشکلات خود نیاز به کسب دانش دارد.نوآوری ما در این رساله، ابداع سامانه ای از کنترل هیجان با نگاه قرآن می باشد که می تواند انسان مومن را به بهترین تصمیم وانتخاب برساند و این پژوهش مقدمه ای برای روانشناسان مسلمان در این موضوع جدید باشد.

ترجمه ماشینی: روتلج اکنون این مجموعه معتبر 204 جلدی را که در ابتدا بین سال‌های 1910 و 1965 منتشر شده بود، دوباره منتشر می‌کند. عناوین آن شامل آثاری از شخصیت‌های کلیدی مانند C.G است. یونگ، زیگموند فروید، ژان پیاژه، اتو رنک، جیمز هیلمن، اریش فروم، کارن هورنای و سوزان آیزاکس. هر جلد به تنهایی، به عنوان بخشی از یک مینی مجموعه با موضوع، یا به عنوان بخشی از مجموعه 204 جلدی با قیمت ویژه در دسترس است. بروشور فهرست هر عنوان در مجموعه کتابخانه بین المللی روانشناسی در صورت درخواست موجود است. این عنوان در قالب کتاب الکترونیکی موجود است. برای اطلاعات بیشتر اینجا را کلیک کنید. از فروشگاه الکترونیکی ما در: www.ebookstore.tandf.co.uk دیدن کنید.

چکیدهمسئله‌ی تکوین و تکامل معرفت از مهم ترین مسائلی است که از سرآغاز تاریخ تفکر فلسفی تا کنون در دیدگاه‌ها و جهان بینی های مختلف، مورد تحلیل قرار گرفته است و امروزه توجه شاخه‌های دیگر علوم با رویکردهای علمی را به خود جلب کرده است. از آنجا که مقایسه‌ی مبانی و نظریات اندیشمندانی که از چشم‌اندازهای متفاوت به مسئله‌ی تکوین و فرآیند رشد معرفت توجه می‌نمایند می تواند ضمن نشان دادن امتیازات و نقاط ضعف نظریات، افق های جدیدی را در این ساحت علمی بگشاید، این رساله سعی نموده نخست به تبیین دیدگاه-های علامه در حوزه‌‌ی معرفت حصولی و حضوری و رابطه‌ی آنها که بیش از هر چیز مبتنی بر معرفت شناسی و هستی شناسی صدرایی است، پرداخته و به تفصیل زمینه‌های تکوین معرفت و تکامل فرآیند آن را از حوزه‌ی تصورات حسی تا معقولات ثانویه و تصدیقات و مفاهیم بدیهی بیان نماید. آن گاه با بیان نظریه‌ی پیاژه، رئوس مطالبی نظیر مبدء، مراحل و مکانیزم شناخت که با تبیین مفاهیمی چون؛ عملکرد، طرحواره، خودمحوری،تعادل، جذب و انطباق و... ، صورت می‌گیرد، اصول دیدگاه‌های وی در این زمینه تبیین گردد.در بررسی نهایی، این نظرگاه‌ها، در حوزه‌هایی نظیر مفاهیم و مبانی، بدیهیات، مبدء، تقسیمات و فرآیند شناخت، واقعیت و موانع آن،مورد تطبیق قرار گرفت . از نتایج و ابداعات مهم این بررسی این است که؛ دیدگاه‌های روانشناختی پیاژه به جهت فقدان زیر ساختها و مبانی صحیح هستی شناسی و انسان شناسی ضمن تفاوت های عمده‌ای که با نظریات علامه پیدا می-کند در بیان تکوین و تکامل معرفت به چالش‌هایی نظیر پارادوکس پذیرش معرفت پیشینی در نحوه‌ و کیفیت واقع نمایی مدرکات دچار می‌شود.

اصلاح و تقویت نیروی فکر همواره جزو اهداف اولیه آموزش و پرورش رسمی و به عنوان هدف بنیادی تدریس و یادگیری در همه رشته های علمی بوده است. در دنیا در چند دهه اخیر فلسفه و آموزش فلسفه به عنوان روشی برای پرورش قوه تفکر مورد توجه قرار گرفته است. اما آنچه مهم است این است که انتخاب سنینی که آموزش فلسفه و تفکر فلسفی می تواند در آنها صورت گیرد، بر دیدگاه های معرفت شناسی متفاوتی مبتنی است، لذا در این پژوهش، دیدگاه دو نظریه پرداز بزرگ یعنی ژان پیاژه و متیو لیپمن که آراء تربیتی آنها تأثیر بسیاری بر نحوه آموزش دارد و دارای دیدگاههای متفاوتی در باب معرفت شناسی می باشند، به شکل تطبیقی مورد مطالعه قرار گرفته است. پیش فرض اساسی دیدگاه پیاژه آن است که استدلال و تعقل کودکان به صورت طبیعی و همانطور که آنها بزرگتر می شوند، پرورش خواهد یافت و تلاش جهت تسریع این فرایند اتلاف وقت خواهد بود. رشد کودکان از طریق مراحل مرتبط با سن، در هر صورت رخ خواهد داد. بر اساس این نظریه هر دوره دارای ویژگی هایی است که بر اساس آن ویژگی ها برنامه درسی باید تنظیم شود. پیاژه مدعی بود که افراد پس از رسیدن به دوره عملیات صوری- تقریباً 12 سالگی- است که می توانند به مسائل انتزاعی بیاندیشند. اما لیپمن این نظریه را مطرح کرد که بهترین زمان برای شکل گیری مهارت های تفکر، در کودکی و از طریق روش های تأمل محور است. به اعتقاد او چنانچه ذهن کودک را درگیر مباحث فلسفی کنیم می توانیم نحوه تفکر او را رشد دهیم. وی معتقد بود که اگر کنجکاوی طبیعی کودکان و میل آنان به دانستن درباره ی جهان را با فلسفه مرتبط کنیم می توانیم کودکان را به متفکرینی تبدیل کنیم که بیش از پیش نقاد، انعطاف پذیر و موثر باشند.در این پژوهش، پس از بررسی این دو نظریه، مشابهات و تفاوت هایی میان پیش فرض ها و مبانی معرفت شناختی دیدگاه های این دو نظریه پرداز بزرگ تشخیص داده شددر نهایت به زمینه های ضرورت استفاده از این دو دیدگاه در نظام تعلیم و تربیت ایران پرداخته شد.