جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این کتاب حاصل اشتیاق و تلاشی است برای شناختن و شناساندن فیلسوفی که می‌خواهد فارغ از بنیاد نهادن نظامی اخلاقی، «معنا»ی اخلاق و «شرط امکان» آن را دریابد و در این راه به چهرهٔ دیگری می‌رسد. امانوئل لویناس، فیلسوف فرانسوی لیتوانیایی‌تبار، که در این کتاب با او در کشف دیگری و جوانب مواجهه با دیگری هم‌قدم می‌شویم، متفکری است که از بسیاری جهات در حلقهٔ فلاسفهٔ غرب سیمایی غریب دارد. گویی غیریت یا دیگربودگی نه‌تنها مضمون غالب اندیشه‌های اوست بلکه در سیمای خود این اندیشه‌ها نیز پدیدار شده است. آیا می‌توان از زبان او شنید که آدمی در برابر دیگری مسئولیت نامتناهی دارد و حتی مسئول خطاهای اوست، و از غرابت این اندیشه دچار اعجاب نشد؟ آیا می‌توان در آثار او خواند که «اخلاق فلسفهٔ اولی است» و بداعت و غرابت را از این کلام استشمام نکرد؟

ترجمه ماشینی : آسیب پذیری نمادین به باز بودن وجود انسان در برابر اعمال بی احترامی اشاره دارد. بر اساس کار تئوری تشخیص G.W.F. هگل و کار بر روی نظریه دگرگونی توسط E. Levinas، Steffen Herrmann نشان می دهد که این شکل خاص انسانی از آسیب پذیری با یک وابستگی شناختی اساسی به دیگران و مواجهه اخلاقی وجودی با دیگران مرتبط است. این منجر به تز اصلی تحقیق می شود: رویارویی بین خود و دیگری توسط عدم تقارن مضاعف امر اجتماعی ساختار یافته است.

ترجمه ماشینی: زمان و دیگری شامل مجموعه‌ای از مقالات است که در سال‌های 1946-1947 در کالج فیلسوفیک پاریس به‌عنوان سخنرانی ارائه شد، همراه با مقالات دیگری که به زمان، اجتماعی بودن و اخلاق می‌پردازند. این اثر، همراه با هستی و موجودات، اولین فرمول‌بندی از فلسفه خود لویناس را نشان می‌دهد که بعداً در آثار دیگر به طور کامل توسعه یافت. زمان و دیگری که با تحلیل وجود بدون موجودات آغاز می‌شود، سپس منشأ سوژه را توصیف می‌کند و از رویارویی آن با شخص دیگری عبور می‌کند.

ترجمه ماشینی: مقالاتی که جیل استاوفر و بتینا برگو در این جلد گردآوری می‌کنند، پیوندهای متعددی را بین فلسفه‌های نیچه و لویناس نشان می‌دهند. هر دو فیلسوف ماهیت سوبژکتیویته و معنای مسئولیت پس از «مرگ خدا» را زیر سؤال می برند. در حالی که نیچه معضلات یک خود بدون زمینه و اخلاق را در زمان تحولات فرهنگی و ابهام زدایی مطرح می کند، لویناس با ذهنیت و امکان محض اخلاق پس از شاه مبارزه می کند. هر دو استدلال می‌کنند که خوبی مستقل از عقل محاسباتی وجود دارد - برای نیچه، خوبی در یک کنش خلاقانه پدید می‌آید که فراتر از واکنش و رنجش است. لویناس استدلال می کند که خوبی در پاسخی خود به خود به شخص دیگری رخ می دهد. نیچه و لویناس در جهانی بدون خدا و تسخیر الوهیت های متعدد، پایه های ماورایی برای سیاست را رد می کنند و به سمت دیدگاهی جایگزین که شامل حس مثبت خلقت، برادری یا دوستی پیچیده و مفاهیم رقیب مسئولیت است، کار می کنند. استوفر و برگو بحث‌هایی را حول بحث‌های زیر دسته‌بندی می‌کنند، که هنوز به نتیجه نرسیده‌اند: ارزیابی مجدد اخلاق (و زندگی) که نیچه و لویناس پیشنهاد می‌کنند چیست، و این چه معنایی برای سیاست و جامعه دارد؟ موضوع انسانی چیست - و جوهر، ماندگاری، علیت و هویت، اعم از اجتماعی یا اخلاقی - در پی رحلت خداوند به عنوان بالاترین موجود و پایه و اساس آنچه در هستی پایدار است چیست؟ سرانجام، چگونه یک «خدا» همچنان می‌تواند در فلسفه ساکن باشد، و این چه نوع نامی در اندیشه نیچه و لویناس است؟

ترجمه ماشینی: چهره دیگری و رد خدا حاوی مقالاتی در مورد فلسفه امانوئل لویناس، و چگونگی تلاقی فلسفه او با دیگر فیلسوفان، به ویژه هوسرل، کی یرکگور، سارتر و دریدا است. این مجموعه به طور کلی به دو بخش تقسیم می‌شود: روابط با دیگری و پرسش‌های خداوند.

ترجمه ماشینی: سیزده مقاله گردآوری شده در این مجلد این امکان را بررسی می کند که کلمه «خدا» را می توان اکنون، در پایان قرن بیستم، به شیوه ای معنادار درک کرد. نه تا از مقالات برای اولین بار در ترجمه انگلیسی ظاهر می شود. در میان نوشته‌های لویناس، این جلد، هم برای دانشجویان اندیشه او و هم برای مخاطبان وسیع‌تر، با گستره موضوعاتی که به آن می‌پردازد، متمایز است. لویناس نه تنها مضامین اخلاقی را تکرار می کند که او را به عنوان یکی از اصیل ترین متفکرانی که از سنت پدیدارشناسی کار می کند در نظر گرفته می شود، بلکه به مسائل فلسفی مربوط به سیاست، زبان و مذهب نیز می پردازد. این جلد اندیشه او را در زمینه فکری گسترده تری نسبت به آثار قبلی او قرار می دهد. لویناس در این مقالات، در کنار بررسی‌های مفصل هوسرل، هایدگر، روزنزویگ و بوبر که مشخصه تمام نوشته‌های اوست، به اندیشه‌های کی‌یرکگور، مارکس، بلوخ و دریدا نیز می‌پردازد. برخی از مقاله‌ها توضیحات شفافی را ارائه می‌کنند که در جای دیگر در مورد حوزه‌های کلیدی اندیشه لویناس در دسترس نیست. «خدا و فلسفه» شاید مهمترین متن برای درک لویناس باشد و از بسیاری جهات بهترین مقدمه برای آثار او باشد. «از آگاهی تا بیداری» رابطه لویناس با هوسرل و در نتیجه با پدیدارشناسی را روشن می کند که همیشه نقطه شروع اوست، حتی اگر او هرگز از محدودیت هایی که تحمیل می کند پیروی نکند. لویناس در «تفکر هستی و مسئله دیگری» نه تنها به گفتار و پدیده دریدا می‌پردازد، بلکه با پیشنهاد شیوه‌ای دیگر برای خواندن آن تاریخ، پاسخی به روایت هایدگر بعدی از تاریخ هستی می‌دهد. از جمله موضوعات دیگری که در مقالات بررسی می شود، مفهوم مارکسیستی ایدئولوژی، مرگ، هرمنوتیک، مفهوم شر، فلسفه گفتگو، رابطه زبان با دیگری، و کنش های ارتباطی و درک متقابل است.

ترجمه ماشینی: فیلسوف فرانسوی و مفسر تلمودی، امانوئل لویناس (1906-1995) به دلیل تأثیرش بر تفکر فلسفی و دینی مورد توجه قرار گرفته است. ویکتوریا طهماسبی بیرگانی در این کتاب اولین بررسی از کاربردی بودن آثار امانوئل لویناس در جنبش‌های اجتماعی و سیاسی را ارائه می‌کند. طهماسبی بیرگانی با بررسی اخلاق مسئولیت پذیری و نقد تخیل لیبرال غربی، بحث های اخلاقی، سیاسی و فلسفی را درباره پیامدهای رادیکال کار لویناس پیش می برد. امانوئل لویناس و سیاست های عدم خشونت اولین کتابی است که به نزدیکی بین دیدگاه اخلاقی لویناس و مبارزه سیاسی رادیکال و در عین حال غیرخشونت آمیز مهنداس گاندی را مورد بررسی قرار می دهد. طهماسبی بیرگانی با قرار دادن بینش لویناس در چارچوبی فراملی، فرا قاره‌ای و جهانی، بر اهمیت تداوم لویناس در عصری که اغلب به نام «عدالت» و «آزادی» به خشونت متوسل می‌شود، تأکید می‌کند.

این مقاله به بررسی تقدم اخلاق بر فلسفه نزد لویناس پرداخته است. لویناس با محور قراردادن «دیگری» در کانون اخلاق خود نگاهی کاملاً متفاوت با نگاه سنتی به اخلاق اتخاذ کرده و مفاهیمی از قبیل دیگری، چهره، زبان، نامتناهی، تعالی را در تقابل با مفاهیمی مثل من یا خود، حلول، بازنمایی و تمامیت قرار می­دهد. او بر همین اساس اخلاق را بر فلسفه مقدم می­داند و اخلاق خود را نوعی فلسفة اولی معرفی می­کند که ماهیتاً با فلسفة اولی غربی تفاوت بنیادی دارد. البته مراد لویناس از فلسفة اولی معنای وسیع­تر آن را شامل می­شود که معرفت‌شناسی نیز در داخل آن قرار می­گیرد. اخلاقی که لویناس از آن دفاع می­کند عرصه تعالی است نه حلول چنانکه در فلسفه سنتی حاکم بوده است. همچنین اخلاق او با اصالت دادن به دیگری فلسفه و اخلاق غرب را به دلیل اصالت من و خودپرستی و در نهایت به دلیل فروکاستن دیگری به خود ضداخلاقی توصیف می­کند.

ترجمه ماشینی : فیلسوف برجسته هیلاری پاتنم، که همچنین یک یهودی عملی است، افکار سه فیلسوف بزرگ یهودی قرن بیستم - فرانتس روزنزوایگ، مارتین بوبر و امانوئل لویناس - را زیر سوال می برد تا به او کمک کند تا جنبه های فلسفی و مذهبی زندگی خود را با هم آشتی دهد. حضور دیگری در این کتاب، لودویگ ویتگنشتاین است، که اگرچه یهودی عملی نبود، اما به شیوه‌ای در مورد دین فکر می‌کرد که پاتنم در کنار دیدگاه‌های روزنزویگ، بوبر و لویناس قرار می‌دهد. پاتنام ایده‌های پیشرو هر یک از این متفکران بزرگ را توضیح می‌دهد و آنچه را که به عقیده او نقش تعیین‌کننده فکری و معنوی هر یک از آنها را تشکیل می‌دهد، نشان می‌دهد. اگرچه دین مورد بحث یهودیت است، اما عمق و اصالت این فیلسوفان، آن گونه که پاتنام به طور دقیق تفسیر می کند، اندیشه آنها را چیزی جز راهنمای زندگی نمی سازد.

ترجمه ماشینی : رافائل وینکلر با بررسی میراث هایدگر، همراه با دریدا، لویناس و نیچه، استدلال می‌کند که این جستجوی حقیقت یا حتی تضادها نیست که تفکر فلسفی را تحریک می‌کند. درعوض، قرار گرفتن ما در برابر چیزهای غیرقابل تصور یا غیرممکن است - با محدودیت های خود فکر. تجربه غیرقابل تصور در مواجهه ما با منحصر به فرد بودن مرگ، تکینگی بودن، و خود و دیگری امکان پذیر است. این «تفکر پایان پذیری» پیامدهای سیاسی نیز دارد، زیرا راهی برای صحبت و ارزیابی غرابت مطلق و به طور ضمنی، غریبه یا بیگانه مطلق به ما می دهد. وینکلر با روشن ساختن نوشته‌های هایدگر در باب هستی‌شناسی، اخلاق و تاریخ ثابت می‌کند که این مواجهه با محدودیت‌های اندیشه یکی از پایه‌های اصلی فلسفه‌های تفاوت هایدگر، لویناس و نیچه است.